Bilal Meşe

“Yiğidi öldür, ama hakkını ver” atasözümüz şu günlerde Beşiktaş’ta 16 yıldır top koşturan kaptan Necip Uysal ile müthiş örtüşüyor. Necip, benim penceremden ‘cengaverdir’, Kartal’ın savaşcısıdır. Beğenir veya beğenmezsiniz, soyadı gibi Uysal’dır, sahaya çıkar, tüm yeteneklerini, mücadelesini ortaya koyar. 
Necip’le ile ilgili zaman zaman yapılan olumsuz eleştirileri okudukça sinirlerim tavan yapıyor! Kartal’da bir Necip gerçeği var, bunu hiç kimse yadsıyamaz. 
Neden mi? 
Kartal’la 16 yıllık süreçte birçok teknik adamın yolları kesişti. İster yerli, ister yabancı olsun teknik adamlar, Necip’ten hiç vazgeçmediler, sıkıştıkları anda ona sarıldılar, kale hariç her yerde oynattılar, gıkı çıkmadı. Sözleşme dönemlerinde onun hiç para konuştuğunu duyan var mı, ben duymadım!
Kartal’ın savunma hattına bakın, partnerlerinin açığını kapatmaktan o da bıktı, biz de! Keşke savunmada onun gibi üç tane daha olsa! İşin özeti kaptan Necip’i

Fenerbahçe’nin zirvedeki konumu malum, yarışın içinde, biraz pamuk ipliğine bağlı olsa da şampiyonluk umudu yok değil. Ancak 10 kişi kalan Beşiktaş’ı yenerken bile zorlanıyorsa, kalan maçlarını varın siz düşünün!
Böylesi derbilerin skorunu önceden kestirmek çok zordur, biliyoruz. Ne var ki; Beşiktaş artık görünen köydür, kılavuza gerek yok! Ümraniye’de özgüven yerlerde. Sakatı, cezalısı, formsuzu o kadar çok ki, Serdar Topraktepe kendi yağıyla kavruluyor!
İlk yarıya bakın, 5 dakikalık uzatma dahil, 50 dakikalık ilk yarıda sadece Muçi ile rakip kaleyi yokladı, Livakoviç’i geçemedi! Fenerbahçe, Batshuayi ile golü bulurken, Szymanski ve Ferdi ile kaleyi bulan şutlar attı, Mert’e takıldı. Mert ne yapsın, Fenerbahçe öyle bir baskı kurdu ki, Kartal’a nefes aldırmadı. Stoperlerin de maşallahı var, golde piyasada yoktular!
Kartal’ın 12 milyon euroluk adamı Al Musrati geldiği günden bu yana ortalarda yok, bir de kızarıyorsun, arkadaşlarını yalnız bırakıyorsun, rakibin galibiyetine davetiye çıkarıyorsun!

Hani bir deyiş vardır, “Teker kırıldıktan sonra yol gösteren çok olur” diye... Maalesef Fenerbahçe’de teker kırıldı, yarıştan koptu, kopacak, uçurumun kenarında dolaşıyor!
Eee böyledir bu işler, kötü neticelerin faturası ülkemizde teknik adamlara çıkar, bu kaçınılmazdır, asıl aktörleri her nedense pas geçeriz! Yerlici olarak İsmail Kartal’ı eleştirmek pek içimden gelmiyor, ne var ki, gerçekleri de sümen altı edemeyiz:
Yıldız oyuncuları yönetme konusunda sorunlar yaşadı. Çalıştığı iki farklı dönemde Diego Ribas ve Mesut Özil’le yaşadıklarını anımsayın!
İletişimi sıkıntılı, saha dışını yönetme konusunda pasif kalıyor.
Maçlar krize girdiğinde çözüm üretemiyor, hamleleriyle hep sınıfta kaldı!
Dzeko’nun yaşına takılıp, kalmış, o tabusunu bir türlü yıkmayı başaramadı. Onun sahadaki varlığı yeter, gol atmasa bile oyunu tutan, rakip savunmayı oyalayan yapısı var, bunu göremedi!
İrfan Can Kahveci’nin şartlar ne olursa olsun sahada kalması gerekir, istatistikleri ortada ama sürekli

Hep aynı gelişmeleri yazıyoruz, ama mecbur kalıyoruz! Beşiktaş acaba tarihinde böylesi bir sezon yaşamış mı, varsa da ben anımsamıyorum! Kadrosu derin, gelin görün ki, Ümraniye tesis olmaktan çıkmış adeta revire dönmüş! Artı baş döndüren bir teknik adam enflasyonu yaşanmış, biri gidiyor, biri geliyor! Tek kalıcı olan nöbetçi hoca Serdar Topraktepe, yani zor günlerin adamı! Unutmayalım ki Topraktepe, Kartal Yuvası’ndan bugünlere geldi, oranın ekmeğini yedi, havasını suyunu çok iyi bilir.
Topraktepe’nin elindeki malzeme bol gibi gözüküyor, ancak sakatlıklar nedeniyle sınırlı, sıkıntılı! Sakatı var, performans düşüklüğü yaşayanı var, onlar kendini bilirler! Hadi siz siz olun iyi futbol oynayan Ankaragücü karşısına ideal 11’i sürün?
Topraktepe’nin sahaya sürdüğü kadro geçmişe oranla baskı yapan, üreten, kaçıran, istekli bir takımdı. Açıkçası futbol adına biraz keyif aldık, gözümüzün pası silindi. Kuşkusuz futbolun bir tık yukarı çıkmasında konuk takımın da

Futbolumuzun dibe vurduğu bir sezon yaşıyoruz maalesef! Ne var ki, Galatasaray ile Fenerbahçe’nin korakor mücadelesi biraz olsun bizi teselli ediyor, keyif veriyor. Bu ikili arasında ipi kim göğüsler sorusuna yanıt vermek çok zor. Çünkü futbolda kırılma anları vardır. Artı, hiç beklenmeyen sürprizlere açıktır. Görünen tek gerçek, şampiyonluk yarışının yılın ‘derbisine’ kadar süreceğidir. Dananın kuyruğu derbide kopacaktır. Hakem triosu ve de VAR’da yabancı hakem şart... Yerli mi? Bence o yükü kaldıracak hakemimiz maalesef yok!
Kantarda kim mi ağır basıyor? Bakın Galatasaray kendi sahasında müthiş oynuyor, istediği sonuçları alıyor. Fenerbahçe ise tam tersi, gerek iç, gerekse dış hatlarda müthiş bir futbol ortaya koyuyor. Yani sahasında tribün baskısının takıma negatif yansımalar yaptığını gözlemliyoruz. Aradaki iki puan farkı Aslan’ı işaret ediyor. İki takımın da derbiye kadar kritik maçlar oynayacağını da unutmayalım!

Beşiktaş’ın bugünkü negatif tablosu asla sürpriz değildir! Neden mi? Bir sezonda 6 teknik adam değişir mi,Kartal bu anlamda rekor kırdı, rekor! Fernando Santos, Portekiz’de tatil yaparken, yönetim günü kurtarma adına ona sarıldı, sarıldı da ne oldu? Tasını, tarağını topladı, cebine euroları koydu, ülkesine dönerken, arkasında enkaz bıraktı! Okan Buruk ve İsmail Kartal’a bakalım. İkisi de yerli ve zirve için mücadele ediyorlar.
Serdar Topraktepe nam-ı diğer ‘nöbetçi’ teknik adam! Keşke uzun süreli kalsaydı Topraktepe, iddia ediyorum Kartal bu konumda olmazdı. Topraktepe zor bir göreve soyundu, güven duygusunun yerle bir olduğu bu tabloda takımı ayağa kaldırmak öyle sanıldığı kadar kolay değil. Kuşkusuz bu konuda Beşiktaş sevdalılarına büyük görev düşüyor. Taraftarı tanıyorum, o yuvadan yetişen hocalara gıkları çıkmaz, sarıp sarmalarlar. Demem o ki, Topraktepe’nin şu aşamada en büyük gereksinimi tribünlerin sinerjisidir. Yani tam destek, hep destek, yaparsınız biliyorum, hadi bakalım iş başa düştü, yanılmam

Beşiktaş’ın kadrosundan çok, takımın saha içindeki dizilişine baktım, şaşırdım. Semih Kılıçsoy forvet, Muçi forvet arkası, Muleka sağ, Ghezzal sol kanat, şaşırdım, taşlar yerine oturmuş. Ancak, atı alan çoktan Üsküdar’ı geçmişti, ağır abi yeni farkına vardı! Yahuuu, o anlı şanlı Santos’un oyuncu hamlelerini gördünüz mü Allah aşkına? Kartal tabelada önde, rakip müthiş baskı kuruyor, bu baskıyı kırmanın tek yolu topu ayağında tutmaktan geçiyor. Yani çabuk ve teknik oyunculara gereksinim var. Santos efendi Rashica’yı oyundan çıkarıyor, yerine sakatlıktan yeni çıkan Chamberlain’i alıyor, bir dakika sonra Emre Kılınç, faturayı kesiyor, sevsinler senin gibi hocayı? Koysana savunmanın önüne Musrati’yi! Bakhtiyor’un alternatifi Umut Meraş mı? Tribünlerin bile desteğini kaybeden Aboubakar mı seni kurtaracak, hadi oradan!
Ve Santos’ta beklenen son! Maç bitiminde tribünlerin sabrı taştı, Portekizli ünlü hocanın (!), bileti kesildi, cebine tazminatı kondu, evine gönderildi! Kartal’ın

Neredennnn, nereyeee! Şöyle zaman tüneline girdim, anılarımı karıştırdım... 
Tarihi İnönü Stadı’ndaki derbilerde her iki takım taraftarlarının birlikte tribünleri paylaştıkları günleri anımsadım.  Bir son yıllarda gerilimlerin üst seviyeye çıktığı, Türk futbolunun dibe vurduğu fotoğraflara bakıyorum, bir de geçmişteki müthiş dostluklara... Biz ne hale gelmişiz de haberimiz yok!
Hafızama adeta kazınmış, bırakın tribünlerdeki dostluğu bir kenara, iki, hatta üç fotoğraf var ki, unutamıyorum. Biz yaşlardaki herkes o kareleri  anımsar.
Bir yanda Metin Oktay, diğer yanda Lefter Küçükandonyadis... İkisi Türk futbolunun efsaneleri, Allah rahmet eylesin... O karenin gerçekleşmesinde mesleğimizin duayenlerinde İslam Baba (Çupi) ile öteki dünyada beraberler.

İkinci karede ise yine Taçsız Kral Metin Oktay ile Fenerbahçe’nin sinyoru Can Bartu var, derbi öncesi seremonide çekilmiş... Sinyor Can Bartu’nun,”Fenerbahçe formasını giyer misin?” teklifine “Şeref duyarım” diye karşılık veren