Berna Laçin

Çok heyecanlıyım... Gecem gündüzüme karıştı, kalbim sürekli ağzımda atıyor sanki ve karnımda dinmeyen bir ağrı... Yok, hasta değilim şükür. Yeni bir oyun çıkarmanın eşiğindeyim sadece, ki bu da beklenmeyen bir anda aşka düşer gibi tepe ters eder bünyeyi... Seyirciden en sık gelen “Ay nasıl ezberliyorsunuz koca oyunu?” sorusu, ne çok şaşırtır oyuncuları oysa...
Tek kişilik oyunda, ezberin yükü ağır olsa da, teferruattır sadece; bedeninden başka bir beden yaratmaktır yeni bir karakter çıkarmak tiyatroda, doğumdan bile zordur aslında...
Bu yıl 30’uncu yılım tiyatroda veben 30 yıl evvel ilk profesyonel olarak başrol oynadığım sahnede, yeniden Kenter Tiyatrosu’nda, 5 Ocak günü, tek kişilik yeni oyunum ‘Hayal Satıcısı’ yla seyirciyle buluşacağım.
Ve onların arasında hocam Yıldız Kenter’in beni daima izlediği hissiyle güç bulacağım. Heyecan, hüzün, gurur, çıkışlar, inişler, öğütler, öğretiler, dostluklar, umutlar, mutluluklar, acılar, korkular ve unutulmayan hatıralar arasında, kendimle kim bilir nasıl bir yolculuğa

Bu hafta, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, ‘Nobel Edebiyat Ödülü’ alan Peter Handke ile ilgili, “Irkçılığından gurur duyan bir şahsın ödüllendirilmesini, biz kesinlikle iyi bir niyet olarak görmüyoruz. Nobel kesinlikle itibarını kaybetmiştir” şeklinde bir açıklamada bulundu. Bu sözlerin ardından, hemen hemen bütün siyasi parti temsilcilerinden de Cumhurbaşkanı’nın çıkışını destekleyen, “Ödüller kendini imha etti” ve “Nobel leke aldı” gibi açıklamalar çorap söküğü gibi geldi. Takıldığım nokta ise, tam iki ay önce ödül kazandığı açıklanan yazarla ilgili neden bugün itiraz sesleri yükseldi? Ödül takdim töreni yeni yapıldı diye mi bizim siyasi arena geç fark etti?

Peki ama gerek Cumhurbaşkanı’nın gerekse AK Parti, CHP, MHP ve İyi Parti’nin kültür-sanat politikalarını takip eden danışmanları yok mu? Eminim ki var, var olmasına da böyle bir haberi nasıl kaçırdılar? Çünkü, Nobel ödülleri açıklandığı an,

Altın Küre adayları açıklandı... Bu yıl 77’ncisi düzenlenecek Altın Küre Ödülleri, 25 dalda veriliyor. Daha geçtiğimiz yıl, filmlerinin ödül yarışına girmesi büyük tartışma yaratan Netflix, bu sene Altın Küre’de 19 adaylık aldı. Oscar ödüllerine kabulü ve ‘Roma’ filmiyle Akademi Ödülü sahibi olmasıyla, ödül yarışlarında kendini kabul ettiren dijital yayın organı Netflix, bu sene Altın Küre’de, ‘En İyi Film’ adayı olan beş eserin üçünün yapımcısı olmasıyla, dikkatleri yeniden üzerine çekti. Şimdiye kadar sadece Cannes engeline takılan Netflix, ‘aday filmlerin Fransa’da gösterime girmiş olması’ ve ‘ödül alan filmlerin üç sene sonra dijital platformda yayınlanması’ gibi kurallardan ötürü, şimdilik Altın Palmiye’den mahrum görünüyor. İlerleyen günlerde, Cannes ve Netflix arasında bir uzlaşma sağlanacağına dair söylentiler epey yaygın.
Gelelim, bu seneki Altın Küre adaylarına ...
‘En İyi

O son bakış kaldı aklımda...

Ceren Özdemir’in, okuldan çıkıp, evine girerken hapishane kaçkını bir erkek tarafından kalbinden bıçaklanarak öldürülüşünün hemen öncesi...

MOBESE kamerası görüntüleri...

Ceren, saat 19.30 civarı, dersinden çıkmış, evine dönen insanların kalabalığında, üzerindeki kocaman montun cebinde eli, kendi halinde yolda yürüyor.

Bu hafta, PISA2018 sonuçları açıklandı. Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı, üç yılda bir 15 yaş grubu öğrenciler arasında bir dizi sınav yapıyor. Okuduğunu anlama, matematik ve fen bilimleri okur yazarlığı alanlarında, her ülkenin kendi ana dilinde yapılıyor testler. Ayrıca, öğrenciler, aileleri, öğrenme biçimleri ve okullar hakkında da veriler toplanıyor. Bu testlerin sonucu çok büyük önem taşıyor, çünkü biliyoruz ki, hayatta hiçbir şey eğitimden bağımsız düşünülemez. Bu sınavın arkasında, sıkça duyduğumuz OECD yani Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü’nün olduğunu düşündüğümüzde, eğitimdeki ülke puanının doğrudan oranın gelecek ekonomisiyle bağlantılı olduğunu anlıyoruz. Bu testlerin sonucuna göre, bir ülkenin eğitim düzeyi, yarının yetişkinlerinin eğitim ve öğrendiğini kullanabilme alanındaki becerileri sınıflandırılıyor ve çıkan sonuç, o ülkenin gelecekte dünya ekonomisi içinde alacağı yer hakkında da bir fikir veriyor. Bu raporları

Çok uzun yıllardır aksatmadığım, yaşamımda önemli bir geleneğe dönüşen; yılın son ayında ruhumu sıfırladığım, yeniden hayata bakışıma ince ayar yaptığım ‘Şeb-i Arus’ zamanı geldi yine... 10 yılı aşkın süre önce, can kardeşim Aslı’yla el ele Şeb-i Arus’un çağrısına doğru yola çıktık, Mevlana’nın yaydığı o ışıkta o gün bugündür, pervane misali yoldayız hâlâ... Hiç aksatmadan her sene aynı tarihte yani Mevlana’nın  “Düğün günüm” dediği ölüm gününü anmak için Şeb-i Arus Haftası’nda Konya’da oluruz. Hani, “İki elim kanda olsa” denilen türden, olmazsa olmaz bir ziyaret bu bizim için...

Güzelliği ise, iki kişi başladığımız bu yolculuk, başka arkadaşlarımıza da vesile oldu ve yurdun dört bir yanından koşup geldiğimiz, hem birbirimizle hem Mevlana’nın verdiği huzurla hasret giderdiğimiz bir buluşmaya dönüştü bizim için... Kısmetse bu yıl da 10-17 Aralık haftası içinde, Konya’da olmak niyetindeyiz. Eğer bu yıl Şeb-i Arus

Okullar pazartesi günü açıldı ve çoğu anne-baba, hatta belki onlardan fazla büyükanneler, kocaman bir “Oh!” çekti. Bu tatil aslında lise çağındaki öğrenciler için yorgunluk atmak, sınav streslerinden biraz kopmak açısından iyi bir uygulama. Üstelik,
14 yaş üzeri lise öğrencilerini evde yalnız bırakmak da mümkün olduğu için, aileleri de çok yoran bir süreç haline gelmiyor. Ancak, küçük çocuklu aileler, bu sene ilk defa uygulanan bu ara tatil haftası sebebiyle, epey zorlandı. ‘Büyükanne formülü’ olanlar şanslıydı kuşkusuz. Elbette, bu tatil torunların bakımını üstlenen aile büyükleri için de ayrı yorgunluk oldu. Ama hiçbir yardım ve tatil imkanı olmayan, üstelik çalışan ebeveynler için gerçekten sıkıntılıydı geçtiğimiz hafta...

‘Avrupa’da böyle’

Burada tartışılması gereken ara tatilin iyi olup olmadığı değil; okul dışı dönemin aileyle çocuklar için nasıl uygun ve yararlı hale getirileceği?

Bir film: Güney Kore’den yılın en çarpıcı yapımı, ‘Parazit’... Muhakkak izleyin, hatta acele edin, hadi üşenmeyin kalkın ve sinemaya gidin. ‘Unutulmazlar’ arasına girecek yerini, daha izlediğiniz an hissedeceksiniz. Her şeyden önce tam anlamıyla özgür bir film var karşımızda... Ne ‘tür’ kaygısına takılmış, ne ‘taraf tutmayı’ umursamış ne de ‘doğru mesaj’ derdine düşmüş! Sadece topluma ve bizim de içinde bulunduğumuz sisteme ayna tutmuş! Yani, sanatın en saf ve birincil halinde yer almayı seçmiş. İzleyen herkesin yorumu kendine...
Film sadece olan biteni, olup bittiği haliyle ortaya koyuyor, tıpkı yaşamın kendisi gibi... Kimi zaman komedi, kimi zaman iç ısıtan bir aile hikayesi, bir bakmışsın çok doğal, bir anda “Yok artık!” dedirtecek kadar abartılı ve çoğunlukla gerilimi kuvvetli... Yaşamın kendisi kadar sıradan ve bir bakmışsın ancak gerçek hayatta olabilecek kadar saçma!
Çok ama çok farklı, daha önce izlediğiniz hiçbir filme benzemediğine garanti ederim, hatta o kadar ki,