ANNEYİM ben... Ateşi çıktığında başında uykusuz beklediğim, bir yeri ağrıdığında benim canımın daha da yandığı, gözünden bir damla yaş aksa içimde denizler büyüttüğüm, gözümün içi gibi baktığım bir kız çocuğunun annesiyim.
Benim gibi milyonlarca anne var... Anneyiz biz. Alnında bir sivilce bile çıksa içim acır. Yüzünü üzgün görsem, kalbimde fırtınalar kopar. Biraz halsiz, mutsuz görsem çırpınırım etrafında.
Anneyim ben... Canımdan büyüttüğüm parçama ufacık zarar gelse, gözüm hiçbir şeyi görmez.
Anneyiz biz; onlarla ağlar, onlarla güleriz.
Biraz hastalansa gece - gündüz başında nöbet bekleriz, dokunmaya kıyamayız, bakmaya doyamayız.
Yaşama amacı sadece o
İnsan bir kere anne oldu mu, dünyaya gelme amacı, nefes alma amacı, yaşama amacı sadece “o” olur. Dünya onun üstüne kurulur artık da; ona bir zarar gelse, onun canı biraz yansa dünyayı yıkasın gelir.
Ben anneysem, biz anneysek; onlar ne peki?
Çocuğunu döven, çocuğunu döve döve öldüren, işkence eden, üzerinde sigara söndüren, yere ata ata felç eden, yumruklaya yumruklaya gözünü kör eden... Onlar ne peki? Dokunmaya kıyamayacağın minicik bir canı bu hale getiren anne olabilir mi?
Bir anne müsveddesi
Çocuğunu döven, öldüren anne haberleri artıyor gün geçtikçe... Ama son haftalarda iyice çoğalmadı mı bu caniler?
Geçen hafta, Mersin’de bir anne müsveddesi çıktı ortaya. Gözyaşları içinde gazetecilerle konuştu. Minik bebeğin kan çanağı içinde, yuvalarından fırlamış gözlerinin görüntülerini ne yazık ki kapatamadı o timsah gözyaşları. A.A. çocuğunu birkaç defa düşürdüğünü gözündeki ve vücudundaki şişliğin de bu nedenle olduğunu, ayrı yaşadığı eşine de korktuğu için bu durumu söyleyemediğini anlattı. Ekledi bir de; o da eşinden ve ailesinden şiddet görmüş!!
İnanan var mı bilemem? Ama bir gerçek var ki; farz edelim ki söyledikleri doğru, çocuğunu yerlere düşürüp bu hale getiren ve psikolojik sorunları olduğunu söyleyen bu hanımın nasıl çocuk büyüteceği?