Attila Gökçe

Erzurum’da oynanan sadece bir maç değil. Daha da fazlası. Sert ve taş gibi zeminde sıçrayarak yere inen Cenk Tosun’un diz kapağı çıkıyor. Çiminden vazgeçtim, toprağın tavı olsa, sulanmış anlamında alı olsa Cenk yere indiği zaman o diz kapağı çıkmazdı. Ağırlık ve hız çarpımı ne olursa olsun, toprak Cenk Tosun’u yumuşak bir dokunuşla kucaklardı.
Ama öyle olmadı. Cenk Tosun, o diz kapağının çıkmasıyla kariyerinin en önemli iş kazaklarından birini yaşadı. Milli Takım’ın Avrupa Şampiyonası’ndaki gol umutları, Burak Yılmaz’la birlikte Cenk Tosun’un ayaklarına bağlıydı. Sadece Erzurum, sadece Cenk Tosun değil… Yıl boyunca İstanbul’da Telekom Arena’dan Malatya’ya kadar hemen her yerde bozuk zemin sorunu yaşanıyor. Ve insan ister istemez, “Cenk Tosun olayı son olsun” diyor.
Cenk Tosun ameliyat edildi ve sezonu kapattı. Bu kaza ve tedavi süreci, Beşiktaş takımının kimyasını bozabilir.. Son sekiz haftaya girilirken Beşiktaş belki de şampiyonluktan olacak.
Dahası, Milli Takım Teknik Direktörü Şenol Güneş, Avrupa Şampiyonası’na

İki zirve bir arada. Süper Lig’in deniz seviyesinden en yüksek (1853 m.) şehri Erzurum’da lig zirvesindeki lider Beşiktaş karşılıklı gollerle müthiş bir savaşa dönüşen maçı kazanıp 70 puana ulaştı. Cenk Tosun da dizindeki sakatlıktan belki de sezonu kapattı. Yazık, çok yazık oldu. Geçmiş olsun Cenk..Yine dönersin.. Ümidin hiç bitmesin!
Yılmaz Vural, Erzurumspor’un üçüncü antrenörü olmalı…(Yoksa dördüncü mü?) Tecrübeli hoca, Beşiktaş’ı bu ligin en iyi oynayan takımı olarak görüyor. Sohbetlerimizde öteki takımların eksiklerini ve yanlışlarını anlatırken, konu Beşiktaş’a geldiğinde hep iyi yanlarını anlatıyor, takdir ederek. Dün gördük ki Yılmaz Hoca, beğenerek izlediği Beşiktaş’a layık bir karşılama için iyi bir plan yapmış. Kanatları Butko-Cenk Ahmet ve Schwechlen-Emrah’la sıkı kontrol altına almış.
Orta alanda da çok temaslı tatlı-sert bir baskı uygulamayı seçmiş. Bu oyun kurgusu önce Beşiktaş’ın topa sahip olma oranını düşürdü (47/53).

İyi ki kaleler dört direkli değil. Öyle olsaydı, belki dördüncü direğe de isabetli (!) bir vuruşla, kalenin tozunu alabilirdi Beşiktaşlı futbolcular.

Ghezzal, Cenk ve Wellinton… Üçünün de gollük vuruşları direklerden döndü… Üst direk, sol üst köşe, yan direk… Keşke seyirci de olsaydı… Heyecanlı ve eğlenceli bir maç izleyeceklerdi.

Daha birinci dakikada başlayan bu “direklerarası” gösteri, hep öyle devam etse öfke, sıkıntı ve şaşkınlık yaratabilirdi.
Hayır… Dünkü Beşiktaş, Fenerbahçe ve Kasımpaşa maçlarındaki talihsizliklere izin vermeyecekti.
Ersin’den başlayan bir bilinç ve beceri oyunuyla savunmacılar, Atiba, Oğuzhan, ille de Ghezzal ve Cenk istim üzerinde bir gösteri sundular. Bu güzellik bütününe Larin’i katamadım maalesef. Kötü müydü? Hayır, gayretliydi ama takıma ayak uyduramadı.

Kökleri dostluğa ve dayanışmaya dayanan sportif rekabetimizin “ezeli” patentiyle amatörden profesyonele, o aşamadan küresel endüstriyel süreçlere geçmesi elbette ilişkilerin kimyasını da etkilemiştir.

Kendi adıma bir gözlemci olarak belirtmeliyim ki spordaki çekişme ve kapışma bugün “zehirli” bir rekabete dönüşmüştür.

Süper Lig’deki maçları ve şampiyonluk mücadelesi ile Üç Büyükler birbirlerine yakın temasta koşuya devam ediyorlar. Bu koşu şimdi tarih sayfalarında da yeni bir yarış alanına sıçramış bulunuyor.

Fenerbahçe’nin genç yöneticilerinden Metin Sipahioğlu, 1959 öncesi kazanılmış şampiyonlukların da hesaba katılmasını, bu başarının Süper Lig protokoluna dahil edilmesini istedi. Onun açtığı yoldan ilerleyen Fenerbahçe yönetimi, Türkiye Futbol Federasyonu’na başvurarak şampiyonluklarının tescil edilmesini talep etti. Fenerbahçe’nin 28, Galatasaray’ın 23, Beşiktaş’ın da 20 şampiyonluk kazandığı belirtiliyor. Şampiyonlar listesinde başka

Güler misin, ağlar mısın? Süper Lig’in lideri Beşiktaş, en yakın rakibinin puansız kaldığı haftada hiç hesaplamadığı bir oyunu oynamak zorunda kaldı. Ailecek çok adamla baskılı oynamaya çalışırken, kendi alanında büyük boşluklar bıraktı. O boşluklara da özellikle sol kanattan (Beşiktaş’ın sağı) yaptığı hızlı ataklarla dalan Kasımpaşa, en az dört kez gol pozisyonuna girdi, bunlardan birinde de Aytaç’la golü buldu. Bu noktada Aytaç’ın ceza alanı dışında sol çaprazdan attığı golü alkışlamak gerektiğini söyleyelim. Yiğidin hakkı yiğide!
Peki neden böyle oldu? Ghezzal’ın cezası, Cenk ve Dorukhan’ın Milli Takım’dan Kovid-19’la dönmesi, Aboubakar’ın beklenmedik sakatlığı anlaşıldı ki Beşiktaş’ın kimyasını bozmuş… Dünkü oyunda Larin, Aboubakar’a vekaleten santrfor oynarken, üç şut attı. Biri, kaleci Ertuğrul’a atılan hatalı pastan yakaladığı topu inanılmaz bir yumuşak vuruşla rakibinin ellerine göndermesiydi. İki kötü şut daha attı, vızıltı!
Beşiktaş’ta Aboubakar ve

“- Bu takım, cumhuriyet tarihimizin en iyi takımı… Şenol Güneş Avrupa Şampiyonası’nda final oynatmazsa, kabahati kendinde aramalı.”
Futbol antrenörü, akademisyen ve yorumcu arkadaşım Metin Tükenmez’in Avrupa Şampiyonası elemelerinin son maçından sonraki yazısı. Kulunuz da geçen Pazar sabahı, Norveç galibiyetinden sonra, huzurlarınıza şu satırlarla çıkmıştı: “Bu çocuklar ne yaptıklarını biliyorlar. Neyi nasıl yapacaklarını da.. Onları motive etmeye gerek yok. Özgüvenleri, bilgi ve becerileri var. Tarihimizin en iyi Milli Takımı bunlar. Korkmuyorlar, korkutuyorlar. Şaşırmayın. Büyük hedeflere koşuyorlar.”

TFF’nin A Milli Takım’dan Sorumlu yönetim kurulu üyesi, Selim (Soydan) Ağabeyim de “Bu Milli Takım son 50 yılın en iyi Milli Takımı.” açıklamasını yaparak Fransa (2-0), Rusya (2-1), Almanya (3-3), Hollanda (4-2) ve Norveç (3-0) maçlarını bir arada değerlendirmiş.
50 yılın en iyi takımı tartışmasına “temkinli” yaklaşanlar da var, olumlu bakanlar da.

Bu yazı Letonya maçından önce yazıldı.

Haydi artık, yiğidin hakkı yiğide… Beğenmeyip burun kıvıranlara, ısrarla korkaklık edebiyatı yapanlara selam olsun!. Milli Takım’a da helal olsun. Her anıyla, her yanıyla saygı duyulacak bir oyun ve sonuç. Şimdi dış seslere susmak ve alkışlamak düşüyor. Yine de kendileri bilir ama, ben ayağa kalkarak alkışlıyorum.
***
Köpürtülmüş yorumlarla başlıyor maç… Norveç Milli Takımı’nın en büyük kozları öndeki ikili, golcüler: Sörloth ve Haaland. Sörloth’u biliyoruz. Türkiye’de kral oldu ama Bundesliga’da Leipzig’in kadrosunda sürekli yer edinemedi... 20 yaşındaki Haaland ise Borussia Dortmund’un gözdesi… Önümüzdeki sezon Real Madrid’de oynayacağı yazılıyor. 20 milyon euroluk değerini 120 milyona çıkarmış… Gelin görün ki ikisinde de etkili bir vuruş, şut ya da çalım göremiyorsunuz… Çok kızıyormuş Norveçliler, kendilerini saklıyorlar, milli takımda oynamıyorlar, diye…
Her neyse önümüzdeki gerçeğe bakalım. Milli Takım, hastalık ve

Parmak uçlarına basarak, sessiz ve sakin başlıyorlar maça. Pandemide kulüp maçlarının “tribünsüz” oynanmasına alışkınız ama, milli maçta bu sessizlik çok kötü… Sanki uyuyan birileri var da uyandırmamak için fısıldaşarak oynar gibiler.
2022 Dünya Kupası eleme grubunun ilk maçında, iki takım da buluşma noktası olarak ikinci bölgeyi seçiyor. Adam kalabalığı, alan darlığı var. Öyle olunca zaman da daralıyor. Çabuk oynamak gerekiyor. İşte orada bizim “Bayrak Çocuklar” çabuklaşıyorlar. Kazandıkları topu, akıllı paslarla üçüncü bölgeye, rakip ceza alanına taşıyorlar. Özellikle sol kanatta “damardan” bir oyun çıkarıyor çocuklar... Çağlar Söyüncü, driplinglerle taşıyor. Ondan Hakan Çalhanoğlu’na, Yusuf’a… Adres belli: Burak Yılmaz iyi koşular atıyor. Sağ yanımızı sorarsanız, Zeki Çelik, Okay ve Ozan Tufan, Kenan’la “gerektiği gibi” oynuyorlar. Onların da adresi belli: Burak Yılmaz!
Avrupa Uluslar Ligi’nin