Ayvalık sokaklarında kırık aşkın izinde
Çocukluğumdan başlayarak defalarca izlediğim, her seferinde başka türlü duygulandığım filmlerden biridir, “Kırık Bir Aşk Hikâyesi”. Tayini Ayvalık’a çıkan edebiyat öğretmeni Aysel (Hümeyra) kasabaya adım atar atmaz ailesi tarafından zengin fabrikatör kızı Belgin (Özlem Onursal) ile evlenmeye zorlanan Fuat (Kadir İnanır) ile tanışır. Hem de Fuat ile Belgin’in nişanında. Kısa sürede aralarında daha başından ‘kırık’ bir aşk doğar. Daha kendi nişanında gözünü karartıp dansa kaldırdığı Aysel’i dedikodular ayyuka çıkınca kolundan tutup sürükleyerek faytonla sokaklarda gezdiren, cümle âleme ilişkilerini göstere göstere ilan edebilen Fuat, ailesinin / çevresinin baskılarına karşı koyup nişanı bozacak kadar cesur olmadığı için ‘mutlu’ sona eremez.
Son dönemde Ömer Kavur’un filmlerini topluca gösteren MUBI’de tekrar karşıma çıktı, bir kez daha izledim, en önemli, belki de tek artısı yakışıklılığı olan Fuat’ın Aysel’e aşkettiği tokatın ardına sakladığı zayıflığına sinirlenerek, Aysel’in lafı uzatmayan, dik başlı duruşuna hayran olarak. Sonunda bir kez daha yaşlı gözlerle “Beni hiç hatırladın mı? Ben seni hiç unutmadım. Mutluluk yanımızdan gelip geçti” dedi Fuat, Aysel sadece “Sarıkanat öldü” diye cevap verdi; “kanarya”. Müthiş bir “yıllar sonra karşılaşan eski âşıklar” sahnesidir. Çok az cümleyle çok fazla şey anlatır.
Ömer Kavur’un senaryosunu Selim İleri ile birlikte yazdığı 1981 yapımı film; iki başrol oyuncusunun yanı sıra unutulmaz Kamran Usluer, Neriman Köksal, Güler Ökten, Halil Ergün gibi isimlerin de yer aldığı oyuncu kadrosu, Cahit Berkay’ın ilk notasıyla hatırlanan müziği (Jehan Barbur “Sarı” albümünde söylüyor şarkıyı) ve elbette mekânlarıyla da çok özeldir. O yılların daracık Ayvalık sokakları filmin vazgeçilmez bir ‘aktörüdür’.
Bu nedenle, Seyir Derneği tarafından 14 - 19 Eylül arasında düzenlenen Ayvalık Uluslararası Film Festivali’nde beni en çok mutlu eden etkinliklerden biri, “Kırık Bir Aşk Hikâyesi Ayvalık Rotası” gezisi oldu. Yedi yıldır Ayvalık’ta yaşayan, burada kültür turları düzenleyen ve bölge tarihi üzerine kitaplar yazan Fransız rehberimiz Damien Dessane ile birlikte filmin çekildiği sokaklarda dolaştık, o kırık aşkın izlerini sürdük. Bazı unutulmaz sahneler tur katılımcıları tarafından yeniden canlandırıldı sonra, çok değişmediğini mutlulukla gördüğümüz aynı noktada 40 yıl önce – 40 yıl sonra fotoğrafları çekildi. Aysel ile aslında ruhu ona çok daha fazla hitap edebilecek resim öğretmeni Bedri’nin (Kamran Usluer) karşılaştığı sokakta durduk örneğin, Aysel’in kiraladığı eve uğradık, dünyanın hoyratlığıyla baş edemeyen Bedri’nin cenaze törenine katıldık, Şeytanın Kahvesi’nde sona erdi turumuz.
Şehir ile her sene biraz daha fazla bağ kuran, bölgenin tarihini, kültürünü, doğasını, mutfağını, sanatını yanına katıp ilerleyen Ayvalık Uluslararası Film Festivali için çok hoş bir kapanıştı. Ayvalık sokaklarıyla sinemanın bir kez daha buluşacağı bir yıl sonrasında kadar anlamlı bir veda.
