‘Uçsuz bucaksız bir adamdı’

Önceki gün hayatını kaybeden Aytaç Arman, Türkiye sinemasında iki önemli döneme damgasını vurup derinlikli karakterleri canlandırmış bir aktördü. Hem 1980 darbesi öncesi Yılmaz Güney’in başını çektiği akımda sosyal yönü kuvvetli filmlerde hem de 1980 sonrası varoluşçu meselelerin öne çıktığı filmlerde derinlikli karakterleri başarıyla canlandırdı. Arman, bu iki döneme de izleyicide yer edinmiş, beyazperdenin derin, zarif, melankolik ve ağırbaşlı aktörüydü.

Tesadüfen girdi

Arman’ın sinemaya girişi Tarık Akan’la aynı döneme denk gelir. Ses dergisinin yarışmasında Akın birinci, Arman ikinci olur. 1949’da Adana’da “Veysel İnce” adıyla dünyaya gelen Arman, mühendislik okurken maddi imkânsızlık nedeniyle okulu bırakır ve kendi ifadesiyle sinemaya “tesadüfen” girer. Yılmaz Güney’in yönettiği “Baba” filmiyle (1971) sinemaya giriş yapar. Kariyeri 1970-1979 arası yoğun geçer, yılda 10 filmde rol alır. “Delikanlı” karakterleri canlandırdığı bir dönem geçirir. Arman, 1980 ortalarında sinemaya döndüğünde, kendisinin de “ikinci dönemi” olarak adlandıracağı süreç başlar. İkinci döneminin temel taşlarından biri Atıf Yılmaz imzalı “Adı Vasfiye” (1985) olur. Ömer Kavur’un “Gece Yolculuğu”ndaki (1987) rolüyle Altın Portakal En İyi Erkek Oyuncu Ödülü’nü kazanır. Onu sinemada son izlediğimiz filmin Türkiye sinemasının bağımsız filmlerinden “Toz Ruhu” (2014) olduğu düşünülürse Arman’ın sinemayı özenle takip ettiği görülebilir. Arman, tesadüfen başladığı sinema kariyerini “Oyunculuk en güzel yolculuk” diye özetler.

‘Dert etmeden yaklaşabilseydi’ Aytaç Arman için Beyoğlu Atlas Sineması’nda tören düzenlendi. Törene Arman’ın ailesi ve dostlarının yanı sıra, Kadir İnanır, Halil Ergün, Nur Surer, Mahsun Kırmızıgül, Ercan Kesal, Nuri Alço, Can Kolukısa, Volkan Severcan gibi sinema ve tiyatro dünyasının ünlü isimleri katıldı. Törende konuşan Arman’ın eşi Radife Baltaoğlu, Arman için “İyi ki hayatıma girdi. Ona her şey için teşekkür ediyorum. Hayata bakışı, insana bakışı, meselelere yaklaşımı için özellikle. Biraz da dert etmeden eleştirel yaklaşabilseydi, belki biraz daha geç uğurlayabilirdik onu. Bana bir evlat kazandırdığı için de ayrıca teşekkür ediyorum” dedi. Oğlu Erdem İnce ise salonda bulunanlara teşekkür ederek, babasına duyacağı özlemi “Karşıma baktığımda bir salon dolusu insan değil, babamın hayatını görüyorum. Ben doğduğumda babam 49 yaşındaydı, öyle uçsuz bucaksız bir adamdı ki keşke her anını yanında yaşama şansım olsaydı diye düşünürdüm hep. Babamın bana olduğu kadar hepinize yoldaş olduğunu düşünüyorum” sözleriyle ifade etti. Arman’ın cenazesi bugün öğlen namazını müteakip Adana Kabasakal Mezarlığı’na defnedilecek. AA

Aytaç Arman’ı sanatının ve ülkesinin sorunlarına duyarlı bir sanatçı olarak gördüğünü söyleyen Kadir İnanır, veda töreninde “Bir gün teker teker gideceğiz, bu bir gerçek. Ancak giderken sevgiyle, saygı duyularak gitmek gerekiyor. Aytaç, sanatın ve ülkesinin sorunlarına son derece duyarlı bir sanatçıydı. Üzülerek gitti biliyorum ama üzülmesin, öyle genç sinemacılar geliyor ki. Seni asla unutmayacağız” dedi. Arman’ın ardından dostları şunları dedi:

Türkan Şoray: Aytaç Arman’la 2 filmim oldu biri “Vukuat Var” biri de “Gönderilmemiş Mektuplar”. Biri çok gençlik dönemimizde biri de olgunluk dönemimizde. Aytaç Arman gerçekten işine karşı çok saygılı, disiplinli hem de insanlara karşı çok saygılı ve sevgi doluydu. Çok değerli bir aktördü, işini çok severdi… Çok ama çok üzgünüm, hepimizin başı sağ olsun.

Cüneyt Arkın: Çok üzüldüm, inanamadım, o kadar güzel bir hatıra bırakmış ki demek ki içim yandı duyduğumda, çok zarifti, çok sade ve inceydi... Benim oğlumu oynardı, harika bir beyefendiydi. O kadar güzel ve samimi bakardı ki adeta içim güzelleşirdi. Başımız sağ olsun.

Hülya Koçyiğit: Çok üzgünüm. Türk sineması çok değerli bir aktörünü daha yitirdi. Çok sevdiğim, değerli bir arkadaşımdı Aytaç Arman. Çok zarif, kibar, düşünceli, mert bir insandı sevgili Aytaç.

Hale Soygazi: Türk sineması için büyük bir değeri kaybettik çok sevdiğim bir arkadaşımdı, çok üzgünüm. Başımız sağ olsun.

Selda Alkor: Sen de mi sevgili Aytaç, güle güle arkadaşım. Bu yaprak dökümünün sonu yok maalesef, nurlar içinde git. MAGAZİN SERVİSİ