Şansal Büyüka

Dünyanın en çılgın senaristini bulsanız, Galatasaray- Trabzonspor maçı için böyle bir başlangıç yazamazdı… Futbol maçları 0-0 başlar… Galatasaray-Trabzonspor maçı henüz 12. saniyede gelen golle adeta 1-0 başladı ve belki de Dünya futbol literatürüne girdi…
Süper Lig’de, Alanya‘nın hocası Farioli‘nin öncülük ettiği “berbat“ bir anlayış başladı… Baskı altında olsan bile oyunu kaleciden başlatmak…
Muslera gibi bir erişilmez kariyer bile bunu denedi… Baskı altındaki Torreira’ya verdiği top, Trabzonspor golü olarak Galatasaray ağlarına geri döndü…
Muslera büyük hata yaptı, baskı altındaki Torreira belki de panik yaptı, kısa oynadı… Ama bu “Double“ hatayı fırsata çeviren Abdülkadir‘in hakkını teslim etmeliyiz… Rakibe yakın durdu, baskıyı yaptı, Torreira‘nın kısa düşen pasını kaptı, Muslera ile karşı karşıya kaldı... Vurabilirdi, vurmadı... “Sıfır risk“ uyguladı, pas verdi, Maxi Gomes’e  boş kaleye vurmak

Fenerbahçe‘nin VAR kararı ile iptal edilen golü hiç kuşkusuz maçtan daha fazla konuşulacaktır… Mert Hakan topu kontrol ederken o top eliyle buluştu mu? 50 defa izledim, “Değdi mi, değmedi mi“ anlamadım… Önemli hakemlere sordum, kimse net bir şey söyleyemedi… Değdi mi, değmedi mi kesin belli değil… Vicdana göre, görüntüye göre çok da kabul görecek bir iptal kararı değil bu…
Ayrıca her Fenerbahçe kornerinde Batshuayi, “karakucak güreşlerinde“ olduğu gibi arkadan dolanıp yere indirildi… Hele bunlardan biri VAR’ı hatta VAR’sız penaltıyı işaret ediyordu... Palabıyık ile VAR bu pozisyona gözlerini kapattı… Artı bir de Samet’e yapılan mutlak penaltı var. Hele Ali Palabıyık‘ın son dakikada Adana ceza alanının hemen dışında vermediği bir faul var ki, evlere şenlik… Yardımcıya kalsa, Fenerbahçe’nin beraberlik golünü de “ofsayt“ bayrağı ile “hüpp“ diye yutacaktı… Bu pozisyonda AVAR’ın vicdanı devreye girdi...
Hakem tarafı

Galatasaray, Süper Lig’de 9’da 9 yaptıktan sonra 10’un hikayesi için Giresun’a gitti... Galatasaray kalitesi ile, Giresunspor‘un sıradan ve yürekli kadrosunun kapışmasıydı bu...
Maç başladı, gördük ki; bu ülkeye henüz kar yağmamış olsa bile, bu ateşe kar dayanmayacaktı... Aradaki çok açık sıklet farkı başlangıç ile birlikte ortaya çıktı...
Icardi’nin füzesini kaleci Onurcan köşeden çıkarmasa, Sacha Boey‘in vuruşu direği teğet geçmese, Mertens yakından dışarı vurmasa, gol ilk yarının uzatmalarına da kalmazdı...
Ancak hemen belirtelim; Giresunspor‘un ilk kornerinde, kale sahası içinde bomboş durumdaki Arias o kafayı nasıl dışarı vurdu, anlaşılır gibi değil... Bir de; bu kadar zor gol yiyen Galatasaray savunması nasıl oldu da Arias‘a bu kadar rahat vurdurdu...
Galatasaray’ın görüntüsü “stabil“di... Yani çoğu maçta olduğu gibi ne iyi, ne kötü... Ama kendine müthiş güvenli... Giresun deseniz, savunmada titrek mum gibi sallanırken, hücumda var mı, yok mu belli

Fenerbahçe sezon başındaki “hızlı hücum - ön alanda - her alanda“ baskı anlayışını bıraktı, özellikle son haftalarda sadece “pas“ oyununa, yani eski yıllara, taraftarının “bıktık artık, yeter“ dediği o yararı olmayan bıktırıcı paslara döndü…
Fenerbahçe maça iştahlı ve baskılı başladı… Ancak ver sağa- ver sola… Bir daha sağa- bir daha sola… Arada bir ver geriye-at ileriye… Bu kadar pasa rağmen, rakip savunmayı zora sokacak, gene rakip savunmanın arkasına atılan tek kritik pas görmedik... Fenerbahçe bu kadar gereksiz pas yapınca, Ümraniye savunmasının yerleşik düzeni hiç bozulmadı…
Fenerbahçe tek kale oyununa ve topu sürekli ayağında tutmasına rağmen özellikle ilk yarıda bireysel beceriden iki pozisyon buldu… Birincisinde Rossi‘nin uzaktan köşeye giden şutunu kaleci Orkun mükemmel çıkardı…
Sonrasında Valencia, bireysel becerisi ile rakip savunmayı “tespihe dizer“ gibi teker teker geçip kaleci Orkun ile karşı karşıya kaldı… Orkun’u da geçip

Madem hakemler bu kadar kötü, VAR bu denli rezalet, MHK kelimenin tam anlamıyla yetersiz... O zaman bir önerim var; Cüneyt Çakır- Fırat Aydınus el ele, haydi MHK‘ye... Alın size liyakat... Alın size tecrübe, kariyer, saygınlık, inandırıcılık...
Madem Türk futbolunu ikinci-üçüncü sınıf adamların yönettiğinden şikayet ediyoruz...
Madem kulüpler bu kadar ağlıyor, feryat ediyor, birbirlerine giriyor... Başkanlar, hocalar isyan ediyor, seyirci-taraftar aklını kaçırıyor...
Madem hakemler bu kadar kötü, VAR bu denli rezalet, MHK kelimenin tam anlamıyla yetersiz... Madem ülke futbolu “Liyakat”i  taca attı, “siyaset ve sadakat” top koşturuyor...
O zaman bir önerim var; Cüneyt Çakır-Fırat Aydınus el ele, haydi MHK‘ye...Alın size liyakat...
Alın size tecrübe, kariyer, saygınlık, inandırıcılık...
Biz ne yaptık? Türk hakemliğinin son çeyrek asırdaki en büyük iki hakemine düdük astırdık.

Galatasaray haklı olarak havalı - civalı - fiyakalı bir başlangıç yaptı… Üstelik zirve yapmış özgüveni ile… Galatasaray‘da tribünlerden başlayarak sahaya kadar yayılan “Fenerbahçe morali“ her dakika, her saniye çok ciddi anlamda hissedildi…
Bu maçta özellikle ilk yarıda şunu gördük; İcardi, sadece gol atan bir merkez santrfor olmanın yanında, hücum bölgesini müthiş organize etti… Çok etkili servisler yaptı…
En önemlisi artık Kerem Aktürkoğlu tam Kerem gibi, alıştığımız gibi oynamaya başladı… Çok hareketli, çok çabuk ve gole yakın oyunu ile her pozisyonun içinde vardı…
Kerem‘in attığı başlangıç golü, tam bir ustalık işiydi… Kaleci Erce‘nin üstüne vurmak yerine, kafayı kaldırdı, topu aşırtma ve akıllı bir vuruş yapıp Hatay ağlarına gönderdi…
Erce‘nin yediği bu golde, Hatay kalecisinde kusur aramak yerine, Kerem‘in ustalığını alkışlamak gerekir… Ancak Erce ikinci golde hata, üçüncü golde asist yaptı…
Elb

Fenerbahçe’nin hocası Jorge Jesus’un, Galatasaray’ın hocası Okan Buruk’a oranla yaşıyla, birikimiyle, şampiyonluklarıyla haklı olarak daha önde, daha bilinen bir adı var... Ama gördük ki maçı Jesus’un adı değil, Buruk’un aklı kazandı...
Fenerbahçe’nin taş gibi ağır üçlü stoperle oynadığını artık ‘Sağır Sultan’ bile biliyor... Okan Hoca, bu ağır savunmaya karşı çok akıllı bir ön alan oluşturdu... Ağır Gomis’i, hatta Icardi’yi oynatmak yerine, Barış Alper, Kerem ve arkalarında Mertens gibi üç “uçurtmayı“ Fenerbahçe’nin ağır adamlarının üstüne saldı...
Galatasaray’da kafasını kaldıran her oyuncu çoğu takımın yaptığı gibi Fenerbahçe’nin geniş alanlarına uzun toplar attı... Serdar Aziz, Gustavo, Szalai dönene kadar, Galatasaray’ın uçurtmaları Fenerbahce ceza alanı içinde kaç defa golle burun buruna geldi...
Galatasaray sürekli geldiği ilk yarıda bir gol attı, birden çok fazlasını kaçırdı... Hele Barış Alper’in

Yazıya Barış Alper Yılmaz golüyle başlamalıyım... Buna değer... Rashica‘nın sağ kenardan arka direğe kaldırdığı uzun top, Barış Alper‘e doğru yöneldi... Ancak önünde Malcuit vardı... Beklese; Malcuit‘in topu uzaklaştırmasını izleyecekti... Barış Alper hamle yaptı, rakibinin önüne geçti... Artık topla arasında engel kalmamıştı... Bizim yerli oyuncular kafa vuruşlarını “kaleciye pas“ kıvamında yaparlarken, Barış Alper bilerek, görerek, köşesini seçerek çok “darbeli“ bir kafa vuruşu yaptı...
Ne var bunda derseniz, yazayım; hamle üstünlüğü futbolun çok büyük özelliği ve futbolcuya, takıma büyük avantaj sağlıyor... Bizim ligde genellikle hamle üstünlüğü kimsenin umurunda değil... Oysa o kadar önemli ki... Barış Alper hamle önceliğini yapmasa, rakibinin önüne geçmese, o topla nasıl buluşacak, o golü nasıl atacaktı... Darbeli kafa vuruşunun değerini de teslim edelim...
Genç bir umuttan ustaların dansına geçelim... İkinci golde Mertens, en az 20 metre mesafeden