Tekrarlamaya devam edeyim, 21.Yüzyıl, tarihin sıfır noktasıdır. Kendisinden önceki tüm bilgileri sıfırlıyor.
Bizim siyaset, kamu ve özel sektör yönetim kadrolarımız 20.Yüzyıla gömülmüş duruyorlar. Dünya ileriye doğru fırlarken, bizimkiler geriye doğru kaçıyorlar.
Geçen salı, favori Avusturya’yı yenmiş olmamız, sadece maç sonucuyla açıklanamaz.
Dünya artık sürpriz olanın normal, güçsüz sanılanın kazanabildiği bir yer.
Dahası. Golü atan futbolcu bir forvet değil. Yani gol atması değil, gol yememesi beklenen kişi. Savunma oyuncusu.
İki golümüzün ikisini de savunma oyuncusu geriden gelip kaleye yolluyor.
Şahane bir maç izlediğinizi düşünüyorsunuz ama izlediğiniz, yeni zamanların ezber bozucu niteliğinin bambaşka bir göstergesi.
Bu bir spor yazısı değil. En azından benim kafamda öyle. Ezberlerinizi gözden geçirin.
Geçen hafta. Kayseri’de minik bir çocuğa yapılan nefretlik istismar sonrası ortalık yangın yeri.
Bir anda kalabalıklar artıyor, Suriyelilerin yaşam alanları ateşe veriliyor.
Devlet müdahale ediyor, açıklamalar yapıyor, olayların belirli odaklarca organize edildiği anlaşılıyor. Kaos imparatorları 21. Yüzyılda böyle çalışıyorlar, her olumsuz durumu kaosa çevirmeye kurulu bir yapıları var.
20. Yüzyılda düşmanın nerede olduğu bilinirdi, 21. Yüzyılda düşman her yerde olabilir.
Bu gerçekle nasıl baş edeceğiz?
Bauman’ın “Siyaset Arayışı”, Kayseri’dekine benzer bir olayın analiziyle başlar.
Kasabaya hapishaneden çıkan bir pedofil gelir ve halk sokağa dökülür. Onları bir araya getiren pedofilin suçu değil, o suçu bahane kılan birikmiş memnuniyetsizliktir. Bir de kaos mühendislerini ekleyin olsun bitsin.
Toplum, kendi iç meselelerini bile okuyamayan siyasi partiler tarafından okunması zor bir metin artık. Durum ancak, eş dosttan olma değil, işitmek istemeyeceklerinizi söyleyen danışmanlarla yönetilebilir.
‘Suriyeli’ = İletişimsizlik
Bırakın istismar gibi nefretlik bir durumu, herhangi bir cümlede “Suriyeli” geçse, insanlar nefret kusmaya başlıyor.
“Suriyeli”, “göçmen”, “mülteci”, “sığınmacı” konusunda kafalar alt üst.
Çoğunluk, Suriyeliler vergi vermiyor, elektrik, su faturası ödemiyor, telefonları bedava, devlet maaş veriyor sanıyor. Bilgi yanlış, algı sonuç.
Başımızı ellerimizin arasına alıp, olup bitenin iletişimsizlikle doğrudan ilgisini şimdi düşünmezsek, sonra geç olacak.
Özgür Özel’e liderlik dersi gerek
Yeni zamanların lideri şu iki özelliği taşımak zorundadır; “Kararlılık” ve “baskıya direnç”.
CHP Genel Başkanı Özel, yerel seçimler sonrasındaki ezber bozucu iletişimden vazgeçti.
“Erken seçim yok, aldığımız oylar emanet” gerçekçiliğinden, “2 ay sonra seçim yapalım” teklifine ve “Halk seçim istiyor” absürtlüğüne geçti.
“Filistin’e gidiyorum” demişti, şimdi “Suriye’ye gideceğim” diyor.
Birileri kafasını karıştırıyor, kendisini zora sokup hata yapmaya itiyor. Özel de baskıya direnemiyor.
İletişimin en gerekli olduğu zamanda Özel, iletişimden eczacı arkadaşını sorumlu yapıyor!
Futbolda sorun daha derin
Geçen hafta, “efsane olabilecekken iletişimi doğru yönetilemeyen Arda Güler’e yazık olacağını” yazmıştım. Bu hafta Merih Demiral’ın, “bozkurt işareti” krizinin yönetilemeyişini gördük. “Bozkurt” işaretinin ırkçı değil, kimlik altı çizmek, “Önce Türküm” demek için kullanıldığını anlatamadık. Medyaya röportaj veren futbolcuların iletişiminden, arka fon tasarımına kadar gelişmemiş ülkeler seviyesinde, ilkel bir iletişim anlayışına tanık olduk.
Futbol Federasyonu’nun trilyonluk bütçeleri, davetlileri ağırlamaya harcamak yerine, bu konular için harcaması gerekiyor.
Devlet parasıyla davetli ağırlamak nedir? Spor federasyonlarının harcama kalemlerine sinekten yağ çıkaran Mehmet Şimşek ne zaman el atacak?
Aklımda kalan
AB fonları sorunu: Ne zaman ülkemde mülteci konusu gündem olsa aklıma “AB fonları” gelip oturuyor. Ülkemizdeki AB fonlarının içeriğine bakan, dağıtım şeklini kafaya takan bir devlet kurumu yok mu? Bu fonlar sonuç alıyor mu? Alıyorsa sonuçlar Türkiye’nin işine mi yarıyor, zarar mı veriyor? Bence orada tuhaf işler dönüyor.
