Bir muamma olarak Jacqueline Kennedy

Bilindik biyografilerin dışında bir film yaratmak için bütün bileşenler Jacqueline Kennedy’ye odaklanan “Jackie”de mevcut: Adanmış bir oyuncu (Natalie Portman), uzun bir zamana değil kısa dönemlere odaklanmak (Kennedy suikastının hemen öncesi ve sonrası) ve vizyonu ile imzası olan bir sinemacının kalıplara hapsedilmemesi (Pablo Larrain). Yapımcı Darren Aronofsky’nin Şili sinemasının yükselen ismi Larrain’e emanet ettiği filmde, Jackie hakkında cevaplar değil, sorular var.

Film, birkaç olaya ve görüşmeye odaklanarak Jacqueline Kennedy “muamması”nı çözmeye gayret ediyor. Mesela onu ABD’nin sevgilisine çeviren Beyaz Saray turu, Kennedy suikastının anları, sonrasında bir gazeteciye verdiği söyleşi, bir rahiple konuşması ve Kennedy’nin cenaze merasimi hazırlıkları gibi…

Daha önce Oscar adayı “No” başta olmak üzere “El Club”, “Neruda” ve “Post Mortem”in aralarında olduğu etkileyici bir filmografiye sahip Şilili sinemacı Pablo Larrain, sosyal olayları, baskı mekanizmalarını, hayattaki gri alanları görebilen ve karanlığa meyilli bir sinemacı.

Jacqueline Kennedy’nin hikayesinde ise dehşeti, imaj yaratımını, hayalleri ve sorgulayan güçlü bir kadını görmüş ve gördüğü hiçbir şeye de tam inanmamış gibi. Bir yandan da “Jackie”, Larrain’e ABD tarihinin bir dönüm noktasının aktörlerinden birinin reaksiyonları üzerinden ABD siyaseti üzerine gözlemlerini usul usul ekleyerek bir alan da açıyor ve Larrain bu fırsatı kaçırmıyor. Bunların hepsi “Jackie”de kendisine yer bulurken, Larrain’in güçlü görsel imzası da yerli yerinde. Portman, güçlü bir Jackie portresi sunarken, film çoğu başarılı yapım gibi cevaplar vermek yerine sorular sormayı seçiyor. Eninde sonunda insanların anlaşılmazlığı ve çözülmezliğini vurguluyor. “Jackie” sıradan bir biyografi filmiyle karıştırılıp gözden kaçırılmaması gereken, çok özel ve başarılı bir film.

“JackIe”
Yön.: Pablo Larrain
Oyn.: Natalie Portman (Jackie Kennedy), Peter Sarsgaard (Bobby Kennedy), Greta Gerwig (Nancy Tuckerman), Billy Crudup (Gazeteci), John Hurt (Rahip) Richard E. Grant (Bill Walton), Caspar Phillipson (John Fitzgerald Kennedy) Sen.: Noah Oppenheim Gör.: Stephanie Fontaine Müz.: Mica Levi

İki karakter, tek Demirer

“Eyyvah Eyvah” serisinde birlikte çalışan yönetmen Hakan Algül ve oyuncu Ata Demirer, yeni filmleri “Olanlar Oldu”da Ege’nin bir tatil beldesinde geçen bir komediye imza atıyorlar. Senaryosunu da Demirer’in kaleme aldığı filmde oyuncu hem anne Döndü hanımı hem oğlu Zafer’i canlandırıyor.

Film, anne ve evlenmemiş oğlu Zafer’in maceralarını sunuyor. Film, “Eyyvah Eyvah” serisinin gerisinde kalsa da karakterler üzerinden ilerleyen mizah anlayışıyla gücendirmeden güldürüyor.

Haftanın diğerleri

- “Adamım Benim!”den hatırlanabilecek yönetmen John Hamburg’un yeni komedisi “Bu Da Nereden Çıktı / Why Him?” adını taşıyor. Başrollerini Zoey Deutch, Bryan Cranston ve James Franco’nun paylaştığı film, kıymetli kızının internet şirketi zengini erkek arkadaşına karşı çıkan geleneksel babanın hikayesi üzerinden mizah üretiyor.

- Hüseyin Emre Konyalı’nın imzasını taşıyan animasyon “Pepee”, çocuklara hitap ediyor.

- Büşra Küçük’ün popüler gençlik edebiyatı örneği “Kötü Çocuk”un aynı adlı sinema uyarlamasının başrollerinde Tolga Sarıtaş ve Afra Saraçoğlu bulunuyor. Film, Kayla adlı genç bir kadının aşk ve aile hayatıyla ilgili.

- Disney yapımı iddialı animasyon “Moana”, Ron Clements ve John Musker’ın imzasını taşıyor.