Mehmet Soysal

New York’un Manhattan bölgesinde kaldığımız otelin arka kapısından çıkıp korumasıyla birlikte kaldırımdan yürüyerek yanımızdan geçip gitti...

Elinde sadece bir iPad vardı.

***

Ne makam arabası, ne abartılı koruma ordusu ve ne de dikkat çeken bir hali vardı.

Normal bir vatandaş gibi gökdelenlerin arasındaki sokaklarda kaybolup gitti.

Korumasıyla birlikte yürürken bir dostuyla sohbet ediyor gibiydi.

Dünyanın en tanınan ve 87 milyar dolarlık servetiyle dünyanın en zenginleri arasında yer alan bu ünlü kişinin sokaklarda yürüyerek dolaşması bize oldukça garip geliyordu ama Amerikalılar buna çok alışıktı.

Çünkü Manhattan’ın her köşesinde dünyaca ünlü bir kişiye rastlayabiliyorsunuz...

***

Yüzüyle hiç kimseye yabancı olmayan dünyanın en tanınmış bu kişisi yine dünyanın en kalabalık şehri New York’un Manhattan bölgesinde gökdelenlerin arasında yürüyerek dolaşması güvenlik açısından da bize garip gelmişti...

“Normal bir insan gibi yaşamayı mı seviyordu yoksa abartılı bir hayatı yaşamayı mı sevmiyordu?” sorusunu da kendimize soramadan edemedik.

Evet, bu tarz adamlar normal yaşamayı seçerken anormal şeyleri yani buluşlarıyla dünyaya yön verecek keşifleriyle

Birileri kronik muhalif alışkanlığıyla hep kendi penceresinden bakarak yazıyor ki:

“İznini aldığınız o askeri sınırdan bir kilometre içeri sokabilir misiniz?”

Ve devam ediyor:

“Türkiye’nin imajı hem dünyada, hem Arap âleminde dip yapmış durumda.”

Başkalarının gerekçelerini de bize doğruymuş gibi sıralıyor:

“Osmanlıcılık, Turancılık hayalleri bütün bölgede şüpheli gözlerle izleniyor...”

Türkiye’yi Batılıların bakış açısıyla değerlendiren bu kronik muhalifler 35 yıldan beri Barzani’ye, Esed ailesine ve terörü finanse eden Batı’ya, daha da ötesi, Amerika’ya tek bir laf etmedi...

Suriye, Bekaa Vadisi’ni PKK’ya...

New York’tayız...

Central Park sonbaharın tüm güzelliğini yaşatıyor insana.

“Eylül’de gel” şarkısı eşliğinde parkta dolaşınca yıllarımızın da güz vakitlerine hasretle geçip gittiğini anlıyoruz.

Ağaçlardan yoksun kalan şehirlerin taş duvarları arasında geçiyor insanların ömrü...

Ve günlük yaşamın telaşından da kendisini hiç kurtaramayan, dört mevsim yedi iklimin farkına bile varamayan insanların sayısı kalabalıklaşıyor...

Güz mevsiminin en güzel yaşandığı adreslerden biri de New York’taki Central Park.

Kendimizi Abant veya Yedigöller’deymiş gibi hissediyoruz...

Central Park’ın dört bir yanı ise paranın simgelerinden sayılan gökdelenlerle dolu.

New York’ tayız...

Cum-hurbaşkanı Erdoğan ve çok sayıda bakanın katıldığı seyahatte hemen herkesin yüreğinde Türk-Amerikan ilişkilerinde eski günlere yeniden dönülebilme beklentisi var.

Sanki, gelinen bu noktadan Türkiye suçlu ve sorumluymuş gibi...

BM, yani Birleşmiş Milletler aslında tüm kirli hesapların, savaşların defterlerinin açıldığı yer...

Barzani ateşle oynuyor...

Tabii ki bu cesareti Amerika ve İsrail veriyor!

Kaç yıldan beri tavırsızca tüm terör örgütlerine kapılarını açanlar biliniyor.

Amerika, İsrail ve Batı...

Yavaş yavaş ölüyoruz.

Ve sonu ölümle bitecek olan yolda yürüyoruz, koşuyoruz.

Ağır ağır yürüsek de “eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak”tan ibaret günler geçip gidiyor duvarda asılı duran ömür takviminden...

Dün anlamsızlaştırılıyor!

Bugünü var edenler yok sayılıyor.

Muhasebeyi de yarınlara erteleyenleri felaket bekliyor.

***

Bir avuç kadar dost ya kalıyor ya da kalmıyor.

Batı, ikiyüzlü değil, belki de bin bir surata sahip.

Çocuk kandırdıklarını düşünüyorlar.

Osmanlı’nın son üç yüz yılı Batılıların entrikalarıyla uğraşmakla geçmiş.

Her farklılıklardan bir isyan filmi çıkarmayı ve bin bir türlü fitne oyunlarıyla da içimizi terörize etmeyi başaran Batı, gerçeklerle yüzleşmekten de daima kaçmayı bilmiş...

Ve hiçbir zaman gerçeği kabul etmedikleri gibi, fitilini ateşlediği bütün isyanlar sonuç verene kadar suçlarını hep inkâr etmiş...

***

Tavırsızca bütün isyan provalarına kapılarını açan Batı’nın Haçlı ittifaklarını da kimse daha unutmuş değil.

Lakin içimizde unutturmaya çalışanların sayısı da bir hayli kalabalık...

Kolay değil, 37 yıl geçip gitmiş 12 Eylül askeri darbesinin üzerinden.

İdam sehpasına yürüyenler unutulup gitti...

Ve yürütenler de.

*