Ak Parti yeni il yönetiminden İzmir memnun ama, teşkilatın aynı düşüncede olduğunu sanmıyorum.
İzmir memnun derken, bunun nedeni, Ömer Cihat Akay’ın, 50 kişilik yönetiminin, kentin her kesimini kucaklaması.
Ak Parti teşkilatının büyük bir bölümü ise, sesli olmasa bile, “diş sıkarak hırlama” sendromu yaşıyor.
Akay ve yönetimine partide takılan isim; Aşure Yönetim...
Olay konuşulduğu gibi, bu kadar ciddiyse işleri gerçekten çok zor.
* * *
Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç ve Genel Başkan Yardımcısı Nükhet Hotar’ın, “etkinliği azaltılarak” yapılan yeni il yönetim kurulu, “çok sesli” yapısıyla ilginç.
Onyedi eski yönetimlerde görev alan partili, ondört kadın, üç kurucu üye, bir gayrı müslim, bir Roman yurttaş, sekiz Kürt kökenli isim ve bir de Alevi kimlikten oluşuyor.
Eski İl Başkanları Ali Aşlık ve Ömür Kabak’ın, yönetimlerinde “ikinci adam” olarak görev yapan Rahmi Taştan ve Hami Karacan listedeler.
Seçim kaybeden Ödemiş ve Kiraz eski Belediye Başkanları, Mahmut Badem ve Ahmet Faruk Niğde yönetime alınırken, Aliağa eski Belediye Başkanı Tansu Kaya’nın liste dışı kalması “şok” bir gelişme.
Akay’ın yeni il yönetiminde en önemli transferlerden biri işadamı Aziz Demir.
Çok eski bir Doğru Yolcu olan ve son olarak Turan Arınç ve Fatih Dalan yönetimlerinde İl Başkan Yardımcılığı yapan Aziz Demir, Ak Parti’nin İzmir’deki yeni yüzü.
Demir’in, DYP İzmir’de Teşkilatlardan Sorumlu Başkan Yardımcılığı yapmış olması, parti teşkilatlarını çok iyi tanıması, örgütçü yapısı ve kişiliği, özellikle Yarımada ve Menderes’deki hakim gücü, bu bölgelerdeki merkez sağ oyların Ak Parti’ye taşınmasında etkili olacaktır.
* * *
Ak Parti’yi İzmirli ile kaynaştıracak diğer isimler ise, Ticaret Odası Meclis Üyesi Vahdet Sarıkaya, İzmir Sanayici ve İş Adamları Derneği’nden Oya Kalyoncu.
Cem Vakfı’ndan Derya Türkgülü ile, İzmir’in önemli ailelerinden Gürel’lerin gelini Nilgün Gürel ile Musevi kimlikli Maria Gerda’yı da, Ak Parti’nin “İzmir Açılımı” çizgisinde değerlendirmek gerekiyor.
Vekil de bizden şikayetçi
Seçtiğimiz milletvekillerinden hep şikayetçi oluruz.
Çalışmadıklarından, İzmir için bir şey yapmadıklarından. Ankara’ya gidip de gelmemelerinden başlar, yakaladığımız her fırsatta taşı gediğe oturturuz.
Ak Parti İzmir Milletvekili Tuğrul Yemişçi ile sohbet ediyoruz.
Yemişçi de bir vekil olarak bizden, İzmirlilerden şikayetçi oldu.
“Yıl 52 hafta, en az 46 haftasonunu İzmir’de geçiriyorum. Bugüne kadar İzmir için, projesi yapılmış, kentin yararına olacak bir proje için kimse kapımı çalmadı, aramadı, yardım istemedi...”
....................(!)
Yemişçi salvoya devam etti:
“Bizim arkadaşlarımız, sanayicimiz, esnafımız belediye başkanlarımız illa Bakan diye tutturuyorlar. Bakanlarımıza bir dosya vererek işlerinin çözüleceğini sanıyorlar. Bakan takibini onca işi-gücü arasında yapamaz ki?
Anadolu’nun diğer kentlerinin milletvekillerini kıskanıyorum. Bütün gün Bakanlıklarda koşturuyorlar. Biz İzmirliler ise boş oturuyoruz.”
Vallahi doğru söylüyor. Ağlamayan çocuğa meme vermezlermiş...
Biz, istemeden, bilgilendirmeden “olsun” istiyoruz.
İyi de adamlar “müneccim mi efendiler?”
