Gökçer Tahincioğlu

Babası İbrahim tam kapıdan çıkıyordu ki Veysel, yeşil gözleri öyle buğulanmış koşturdu:

“Hani ben de gelecektim.”

İbrahim Atılgan; hacca gittiğinden bu yana kardeşlerinin “hacı abisi”, üç kızının tam da kız babası, küçük Veysel’in kahramanı, eşi Nezihe’nin kader yoldaşı, gülümsedi:
“Hadi uyu biraz daha, bak ben çıkmak üzereyim.”

Ergenekon soruşturmasının artık hedeflerine doğru ilerlemekte olduğu 2009’un yaz aylarında, bu soruşturma ve sonrasında açılan diğer bütün soruşturmaları yakından ilgilendiren bir toplantı yapılıyordu.

Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu, yaz kararnamesi için toplanmıştı ve Ergenekon savcıları başta olmak üzere bugün firari durumda olan birçok savcı hakkındaki suç
duyuruları boyu aşmıştı.

Usulsüz dinlemeler, bilgisayarlara dosya yüklemeler, suç uydurmalar, özel hayata ilişkin verileri deşifre etmeler gizlenemez boyuttaydı.

HSYK’nın bu savcılar hakkında ne yapacağı, işlem yapılıp yapılmayacağı ise temel soruydu.

O dönem yedi kişiden oluşan kurul, Adalet Bakanı ya da müsteşarının gelmediği toplantılarda karar alamıyordu.

Müsteşar toplantılara katılmayarak, karar alınmasını olanaksız kılıyor, toplantı gündemi de belirlenemiyordu.

Gündemin HSYK toplantısına odaklandığı o günlerde, bazı televizyonlar, “son dakika” başlığıyla yayına geçtiler.

Taylan Özgür, 47 yıl önce Beyazıt Meydanı’nda 2 metre mesafeden sırtından vurularak öldürüldü.
Faili bulunamadı, biliniyordu elbette ama cezalandırılmadı.
Öğrenci önderlerinden Özgür’ün ailesi ise 47 yıldır cinayetin peşini hiç bırakmadı.
Şöyle diyordu annesi Necla Özgür, 10 yıl önce, oğlunun öldürülmesinin 37. yılında gazeteye verdiği ilanda:
“Bundan tam 37 yıl önce Beyazıt Meydanı’nda ilk tetiği sana çektiler, seni sırtından kurşunladılar. 37 yıl içinde aynı nedenle kaç güzel, kaç yiğit insan daha faili meçhul ya da katili bilinen cinayetlerin kurbanı oldu, tam bilemiyoruz. Ancak haklı ile haksızın, doğru ile yanlışın savaşı hiç bitmeyecek. Haklıların, doğrudan yana savaşan yiğitlerin öldürülmesi, hakkı, doğruyu ortadan kaldırmayacak. Bedeli çok ağır da olsa sonunda hep hak ve doğru, insanlık geçerli olacak.”
Necla Özgür, oğlunun öldürülüşünün 47. yılında da önceki gün aynı ilanı verdi.
Elbette Taylan Özgür, ölümü faili meçhul bırakılan ilk isim değildi.

...”Tarık Akan öldü...” gerçeklikten kopuk bir cümle gibi dururken, sosyal medyada küfürler ardı ardına sıralanıyor. Cehennemde yanacak olmasından, “geberip gittiğine” kadar uzanan yaratıcı bir nefret listesi...



“Tarık Akan öldü...”
“Hangi film?” diye yanıt veresi gelirken insanın, yani öylesine gerçeklikten kopuk bir cümle gibi dururken kuru haber başlığı, ardı ardına sıralanıyor sosyal medyada küfürler.
Cehennemde yanacak olmasından, bir Allah düşmanının eksildiğine, Gezi’de teröristlere destek verdiğinden, “geberip gittiğine” kadar uzanan yaratıcı bir nefret listesi.

Küçük bir haberde geçti, yaşamını yitiren bir Carettayla fotoğraf çektiriyordu sıraya girmiş insanlar. Suçu gizlemenin en kolay tarafı, o görüntüyü verebilmek anlaşılan. Gizlenmenin en iyi yolu da başkalarını yok etmek...

Caretta carettalar kim bilir kaç yıldır insanlarla hiçbir ilgileri olmadan, hiçbir türe karşı hiçbir türle ittifak kurmadan, düşmanlık yapmadan, sadece yaşamlarını sürdürebilmek için orada öylece yaşıyorlardı.
Sonra tekneler yanaştı.
İnsanlar ellerinden, kafalarından, kabuklarından tutup fotoğraf çektirmeye başladı.

Hayatlar değişir. Şanslı olanların hayatları, “herkes gibi” değişir.
Evlenir, çocuğu olur, daha iyi bir iş bulur, hastalanır.
Başına gelen olumsuzluklar bile yavaş ve sırasında yaşanır.
Ancak buralarda neredeyse, “herkesin” hayatı birden bire değişiyor ne zamandır
***
Yozgat Tıp Fakültesi eski Dekanı Hasan Acar’ın hikayesi, herkesin hayatının herkes gibi değiştiği, hedeftekilerin sessiz sedasız bir başına yandığı zamanlarda başladı.
Yozgat’a profesör olarak atanıp iki ay sonra dekanlığa getirilmeden önce Ankara’da tanınmış bir cerrahtı.

...Kına gecesinde bombanın hedefi olan 4 yaşındaki Ömer İlhan da öldü Gaziantep’te. 9 yaşındaki Büşra, 11 yaşındaki Muhammet, 7 yaşındaki Hüsam Cuma, 4 yaşındaki Gurbet Akcan da. Zerkavi’yi bilmezlerdi, mezhep savaşını, cihadı, yabancı savaşçıları...

Gaziantep’teki kına gecesine düzenlenen saldırıda yaralanan 4 yaşındaki Ömer İlhan da yaşamını yitirdi birkaç gün önce.
Ömer İlhan’ı kimse tanımaz, kimse hatırlamayacak da.
Tıpkı ölen akrabaları, yaşıtları gibi.

28 Kasım 2015’te Tahir Elçi Sur’da vurularak yaşamını yitirdi. O günden 15 Temmuz’a üç kez, “Elçi’yi bilerek vurduk” diyen, “itirafçı” ifadesi yansımış haberlere, bunca kumpastan sonra hâlâ bu ifadelere inanan varsa. Kendi halkına tankla topla ateş açan “askerleri” izledik, canlı yayında. Şimdi bombalı saldırılarda ölenlere tanıklık ediyoruz. Tahir Elçi, bunun için vardı dünyada.



Güneydoğu’daki il ve ilçe merkezlerine yönelik operasyonlar sürerken Nusaybin’den garip haberler geliyordu.
Valinin operasyonlara engel olduğu, cemaatçi olabileceği vs.
Ve hemen ardından Nusaybin’de yetkinin bütünüyle askere verildiği haberleri yapıldı.