Elimi vicdanıma koyuyor ve “iktidarı” ya da “Hükümeti” veya “Başbakan Erdoğan’ı” kutluyorum.
Manisa’ya öyle bir Vali atamışlar ki, darısı tüm illerin başına.
Her şey bir yana...
Yeni büyükşehir yasası uygulanmaya başlandığında, özellikle muhalefet partilerinin belediye başkanı olduğu illerde; valilerin kimliği, kişiliği, tavrı, tarzı, yaklaşımı çok daha önem kazanacak.
Eğer bir Vali, dengeyi iyi sağlayamıyorsa orada; kavga, gürültü yaşanması kaçınılmaz olacak.
Şimdiden söyleyeyim.
Manisa’da böyle bir sorunun yaşanacağına hiç ihtimal vermiyorum.
Sadece ben değil...
CHP’liler ve MHP’liler de vermiyor.
İşin güzel tarafı Ak Parti de memnun Manisa Valisi Halil İbrahim Daşöz’den.
Onun için dedim ya:
Darısı tüm illerin başına.
Boşuna yazmıyorum bu satırları.
Vali Bey’in güler yüzü, tatlı dili, yönetim anlayışı; hepsine tamam da...
Uyguladığı “251 Bin Dev Öğrenci Projesi” nedeniyle hak ediyor asıl takdiri.
Diyor ki:
“Eğitim uygulamalarının ana amacı, çocukların ‘değerlilik’ ve ‘yeterlilik’ duygularını geliştirmek olmalıdır.
‘Başarı’ ve ‘mutluluk’ biri uğruna diğeri feda edilebilecek şeyler değildir.
Adını ilimizdeki öğrenci sayısından alan bu projeyle, öğrencilerimizin hem okul hayatlarında, hem de yaşamları boyunca daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlayacak kazanımlar elde etmeleri hedeflenmektedir.”
Bütün bunlar “laf” değil.
Neyin, nasıl olacağı tek tek ve ayrıntısıyla sıralanmış.
Ve şu noktaya dikkat:
Kurulan İl, İlçe ve Okul Proje Kurulları’nda “çoğunluğu” daima öğrenciler oluşturuyor.
Festival, şenlik, kermes gibi etkinlikler düzenlemenin hedefinde ise “planetaryum, gözlem evi, okul, kütüphane, spor tesisi, müze” gibi eserleri inşa etmek var.
İlk anda “şaka gibi” gelse de, bunu başarmak mümkün mü gerçekten?
Vali Halil İbrahim Daşöz, benzer hedeflere Isparta’da, Adıyaman’da, Malatya’da ve Amasya’da ulaşıp da gelmiş Manisa’ya.
Dolayısıyla herkes 251 Bin Dev Öğrenci’yi dikkatle izlesin bundan sonra.
Artık sıra Manisa’da.
Tek karelik vali
Azmin zaferi
Vali Daşöz’ün yaptıkları Mümin Sekman’ın danışmanlığında hazırlanan “İnsan İsterse” adlı dört ciltlik dizinin ilk kitabındaki birinci öyküyü de yansımış.
“Hiç okula gitmemiş çiftçi bir anne-babanın çocuğuyum. Annem beni Kayseri’nin bir yaylasında tek başına doğurmuş. Osmaniye’nin bir köyünde büyüdüm. Yedi kardeşin en büyüğü bendim.
İlkokulu köyde okudum. Okula gittiğim dönemlerde boş zamanlarda ineklerimizi otlatırdım, tarlada çalışırdım. Harçlığımı çıkarmak için trenlerde mevsimine göre meyve satardım.”
Öykünün başlangıcı bile Halil İbrahim Daşöz’ün sonunda “Devlet’in Valisi” olmasının, başlı başına “azmin zaferini” simgelemesine yetiyor aslında.
Ama kendi öyküsünün, elinin ve gücünün yettiği her yerde yaşanması için çalışıyor.vali
