Deve, kuş ve kaplumbağa!

İZMİR’İN vizyonu ne olsun, misyonu ne olsun?
İzmir bir turizm şehri mi olmalı, ticaret mi, sanayi mi, eğitim mi?
Ne, ne, ne?
Yıllar yılı toplantı yaptık.
Kimi zaman adı, paneldi, konferanstı.
Kimi zaman, beyin fırtınası.
Olmadı.
Zaten olmazdı.
Değil fırtına, beyinlerde kasırga bile koparsak, işe yaramazdı!
Çünkü bu bir niyet ve irade meselesi.
İzmir’i yöneten “kudretli güç” şöyle veya böyle herkesi dinledikten sonra olup, olacağın ismini koymalıydı çoktan.
Biz de ne olduğumuzu bilip, bir handa bekçi mi, yoksa bir hamamda tellak mı olacağımıza karar vermeliydik!
Hâlâ meçhul her şey.
Sahi...
Biz neyiz?
Deve miyiz, kuş muyuz?
* * *
Karar vermek için ille de yılların geçmesi, arama konferanslarında “ne arandığı bilinemeden” ömürlerin tükenmesi gerekmediğini, Seferihisar kanıtladı işte.
Üç-beş ayda tercihini yaptı:
“Biz sakin şehir olacağız.”
Ve birkaç ayın ardından da oldular.
Amblemi “kaplumbağa” olan bir hedefe, “jaguar hızıyla” ulaştılar.
Nasıl mı?
Seferihisar’ı yöneten iradenin ileri görüşü, azmi, cesareti, kararlılığı, çabası ve yeteneği ile elbet.
Neticede...
“Cittaslow” Seferihisar’a yakıştı.
Belediye Başkanı Tunç Soyer’in taşıdığı potansiyelin çapı ise Seferihisar’ın sınırlarını fazlasıyla aştı ve İzmir’in bütününü kapsadığı kanıtlandı.
Keşke “karar vericiler ve kader çiziciler” vaktiyle bunun farkına varıp, gereğini yapsaydı!


Barışı taşlamak
ADINA “Barış ve Demokrasi Yürüyüşü” diyorlar.
Manzaraya baktığınızda durum çok farklı.
Barışın yerini “taş” almış, demokrasinin yerini ise...
Ellerde sopa!
Doğru dürüst “yürüyen” falan da yok aslında.
Yapılanlar düpedüz bir eylem ve hatta ve de maalesef, kalkışma.
AKP’nin mi kafası karışık?
CHP ile MHP’nin mi?
PKK’da çatlak, DTP’de patlak mı var?
Bilmem.
Bildiğim o ki...
Endişe katlanarak büyüyor.
“Nereye gidiyoruz?” sorusu, gittikçe içinden çıkılmaz bir soruna dönüşüyor.
Barışın yerini taş, demokrasinin yerini sopa almışsa eğer...
Zerre kadar sorumluluk hissi taşıyanlar “aklını başına almak” daha ne bekler?


Tek karelik dünya!