Fazilet Seyitoğlu

Çocuklarınızı dini konularda, vecibelerde zorlamayın!

İbadetleriniz çocuğunuzla aranıza girmesin. Onların da beklediği paylaşım saatleriniz olsun!
Kızımız 8 yaşındaydı. Sürekli annesiyle birlikte olmayı gözlüyordu. Annesi ise ibadetlerine çok düşkündü. Boş kaldıkça hep namaz kılar, Kur’an okur, tespih çekerdi. Ne zaman annesini yanına çağırsa, onunla birlikte olmak istese, annesi, “Şimdi namaz kılacağım, Kur’an okuyacağım” diye cevap verirdi. Yine bir gün, annesiyle birlikte parka çıkmak istemişti. Annesi de yine aynı cevabı vermişti, “Namaz kılmam lazım yarın çıkalım”. O da “Öff be! Sen de hep namaz kılıyorsun. Bu namazı hiç sevmiyorum” diye ağlayarak odasına koşmuştu. Annesi şaşkındı...

Oğlumuz 5 yaşındaydı. Televizyonda annesinin ve oğlunun en çok sevdiği programlar çakışıyordu. Anne hatim programını izlemek istiyor, oğlu da o saatteki en çok sevdiği çizgi filmi. Anne, “Hatmimi bitirmem gerekiyor” diye, çocuğunun çizgi filmini izlemesine ısrarla izin vermiyordu. Çocuk da hep ağlıyordu. 6 yaşına geldiğinde kendisine Kur’an öğretmek isteyen ablasına, “Ben Kur’an’ı hiç sevmiyorum, öğrenmek de istemiyorum!” demişti.

Ve kızımız 12 yaşında bir ergendi. Annesi ile

Çocuklarımıza en güzel model Peygamber Efendimiz (SAV)

Çocuklar, anne ve babalarını model alır. Peki, anne babalar hayatlarında kimi model alır? Bu dünyanın bir imtihan, oyun ve oyalanma yeri olduğuna inanan anne babalar, en güzel ahlak üzerine yaratılmış olan Allah’ın sevgili kulu Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed (SAV)’i örnek alırlar mı? O’nun sünnetlerine uyanların hem bu dünyada hem de ahirette mutlu olacağını bilirler mi? Çocuklarının kendisini keşfetme yolculuğunda yol gösterici rehber olarak Peygamber Efendimizi anlatıp, ‘O’nu tanıtıp, peygamber sevgisini verme gayret ve çabasına girerler mi? Çünkü bilirler ki, insan tanıdığını ve bildiğini sever ve ancak peygamber davranışlarıyla kendi hayatının anlamını bulmuş olur. Davranışlarını ayarlayamayan insan ne kadar ibadet etse de hakiki kul olamayacaktır. 20’li yaşlara kadar kişilik gelişiminin devam ettiğini düşünürsek, Peygamber Efendimizi anlatma ve tanıtma tarzını üç ayrı dönemde inceleyebiliriz.

İlk 7 yıl

7 yaş öncesi, anne babayı model alma, taklit etme ve oyun dönemidir. Bu dönemde rolümüz, Peygamber Efendimizi örnek alarak, sünnetlerine uyarak kendi hayatına geçirmeye çalışan bir anne baba modeli olmalıdır. Okul öncesi

Tüm annelerin anneler günü kutlu olsun…

Dr. M. Scott Peck’in Az Seçilen Yol adlı kitabında dediği gibi:

“Yaşam gerçekten zordur. Bu yüce bir gerçektir, en yüce gerçeklerden biri. Yüce bir gerçektir çünkü bir kez bu gerçeği görürsek onun üstesinden gelebiliriz. Bir kez gerçekten zor olduğunu anlarsak -iyice anlar ve kabul edersek- yaşam artık zor olmaktan çıkar. Çünkü bunu kabullenince yaşamın zor olduğu gerçeği artık önem taşımaz.”

Anne olmak da, çocuk büyütmek de gerçekten çok zordur. Ama sonuç olarak çocuk büyütürken sevgi her şeyin üstesinden gelir. Ve sevgi olmadan olmaz. Sevgi her şeydir. Bir şeyi seviyorsak, o bizim için değerli olur. Bir şey bizim için değerli ise, onunla birlikte olmak isteriz. Ondan zevk almak ve ona bakmak için vakit ayırırız. Yaşlı bir dedenin gül bahçesini sevmesi, budaması, ona vakit ve emek harcaması, gülleri toplarken dikenlerinin elini kanatmasının acısını hissetmemesi gibidir çocuk büyütmek. Elinizin kanaması, canınızın acıması o güle verdiğiniz değeri ve zamanı azaltmaz; buna razı olursunuz. Bu gülün sevgisindendir.

Çocuklarımızı sevdiğimizde de aynı şey olur. Onlara değer veririz ve onlara bakmak epey bir vaktimizi alır. Hatta öyle zamanlar olur ki,

Anne ve baba çocuğunun kahramanıdır, bırakın öyle kalsın...

Baba olmak sadece eve ekmek getirmek, çocukların üzerine kıyafet almak değildir. Çocuklar babaya ihtiyaç duyarlar. Babalar bedenen ve ruhen çocuklarının yanında olmalıdır. İşiniz ne kadar yoğun olursa olsun, çocuklarınıza ayıracak bir sevgi anınız mutlaka olsun. Eğer varlığınız sadece erkekliğin getirdiği güçle, kuvvetle sınırlıysa, 8 yaşındaki Ali’nin duygularına kulak verin. Babasını eve hırsız girmesinden korktuğu için isteyen Ali’nin, hırsız tehlikesi geçtiği anda, “Babam olmasa da olur” düşüncesine gelivermesi acı bir durum değil midir?

Ali 8 yaşındaydı. Anne ve babası ayrı yaşama kararı almışlardı. Baba evden ayrılmış, anneyle çocuk kalmıştı evde. Boşanma süreci başlamıştı ve çocuk korkuyordu. Anne, “Babası evden gittiğinden beri çok huzursuz, geceleri benimle yatmak istiyor, sık sık uyanıyor ve sabahları okula gitmek istemiyor. ‘Korkuyorum’ diyor. Babası tekrar eve gelsin diye ısrar ediyor” diyordu.

Ali’ye, “Bana ailenin resmini çizer misin” dediğimde kocaman bir apartman çizdi. Apartmanın içine bir çocuk, bir de kız, dışarıya da bir adam resmi. “Evin içindekiler kim?” diye sorduğumda, “Bu anne, bu da çocuk” dedi.

Siz ve Bebeğiniz İçin 10 ‘Hoş Geldin Bebek’ Tavsiyesi!

İlk gülümseme ve kahkaha!

Bebekler gülmeye ve kahkaha atmaya ebeveynlerin beklediğinden çok daha erken başlarlar. Gülümsemeler birinci veya ikinci ayda başlar, kahkahalar ise iki ila beşinci aylarda. Üstelik bunu gerçekleştirmek için komedyen olmanıza gerek yok! Dr. Caspar Addyman (Londra’daki Birkbeck Üniversitesi’nden) diyor ki, “Bebeklerin kahkahaları anne-babanın yaptığı komik şeylerden kaynaklanmıyor. Daha çok kahkahanın sırrı, bebeğe daha çok ilgi göstermekten geçiyor. Kahkahalar bebeklerin, anne ve babalarının ilgisini çekmek için kullandıkları numaralardan biridir. Böylece ilginizi çekecek ve sizinle ilgili daha çok şey öğrenebilecek.”

Tavsiye 1: Bebeğinizle yakın ilişki kurun ve onun kıkırdamalarıyla eğlenin!

Kendinize iyi bakın...

Her istediği yerine getirilen çocuklar yetişkinlikte narsisist, aşırı bencil, mutsuz ve doyumsuz oluyorlar!

Sadece kendini düşünen, kendini seven nesiller mi yetiştiriyoruz? Minik narsisistler mi büyüyor?

Bir anne anlatıyor: “O mutlu olsun diye her istediğini yaptık ve yapıyoruz.” Böyle mi inanıyor anne babalar? Her istediği olunca çocuk çok mutlu olacak! Ama yanılıyorlar.

Araştırmalar, aşırı hoşgörülü, kural koymayan, her istediği yapılan aile çocuklarının yetişkinlikte narsistik kişilik geliştirdiğini, mutsuz ve doyumsuz olduklarını gösteriyor. Tüm kanıtlar narsisizmin yeni nesillerde çok daha yaygın olduğunu ortaya koyuyor.

Narsisizm, Amerika’da ruhsal bozukluk olarak tanımlanmaktan neredeyse çıkarılma aşamasında çünkü her beş kişiden biri narsisist tanısı alıyor.

Aşırı hoşgörülü ailelerin çocukları ‘narsisist’ oluyor!

Aşırı hoşgörülü aile çocuklarının bakımlarıyla, ihtiyaçlarıyla yüksek düzeyde ilgilenir, sıcak davranır, kural ve sınır koymaz, çocuklarının her istediğini yapma eğilimindedir. Onları sevgi ve şefkate boğar, aşırı şımartır. “Sen bir tanesin, istersen her şeyi yapabilirsin!” şeklinde severek de çocuğun benliğini keşfetme yolculuğunda yanılsamalı bir benlik algısı

Çocuklara Tuvalet Alışkanlığı Nasıl Kazandırılır?

2 yaşındaydı. Geceleri ağlayarak uyanıyor, annesinin yanında yatmak istiyor, gündüzleri de huysuzluğu devam ediyordu. Anne tam bir aydır tuvalet eğitimi vermeye çalışıyordu. Ama o sürekli altını ıslatıyor, tuvalete gitmeyi reddediyordu. Anne tekrar bezini bağlama kararı almıştı. Zihinsel ve bedensel olgunluğa sahip bir çocuk ne yazık ki yanlış metotlar yüzünden tuvalet eğitimini alamamıştı. Annemiz çok titiz ve sabırsızdı. Çocuğunu etrafı kirletecek korkusuyla her 15 dakikada bir, günde, hesaplıyorum, yaklaşık 20-25 kez tuvalete götürüyor, kirlettiğinde de ona bağırıp vuruyordu. Bu süreç anne ve çocuk için bir kâbus haline gelmişti. Çocuğun korkuları artmış, annesine de öfke duymaya başlamıştı. Annenin deyimi ile, sanki onun inadına altını ıslatıyor, öğle uykusunu da, tuvalete gitmeyi de reddediyordu. İşte annemize önerilerimiz:

Çocuğunuza doğru ve kalıcı tuvalet eğitimi/alışkanlığını nasıl kazandırabilirsiniz?

•Siz hazır mısınız? Bu dönem zor ve sabır isteyen bir dönemdir. Çocuk ilk temel eğitimini almaktadır. Beden ve zihin etkileşim içinde kontrol sağlama mekanizması geliştirmektedir. Bu da çok da kolay olmayacaktır. Anne kararlı,

Terapistlerine dair tatminsizliği ifade eden çoğu insanın ortak deneyimleri vardır. İlk üçü şunlardır:

1. Farklı terapistler ile görüşme yapmadan hızla terapi almaya girişirler.

2. Arkadaş ya da meslektaş, güvenilir bir kaynaktan yönlendirme almazlar.

3. En ucuz terapiste giderler.

Bir terapist ile hasta arasındaki uyum, başarının anahtarıdır. Bu yüzden, doğru insanı bulmak için acele etmemek çok önemlidir. Acele etmeyin ve terapistinizi seçmeden önce en az üç terapist ile görüşün.

Sabırlı olun, güvenebileceğiniz ve açılabileceğiniz bir terapist bulun.

Terapinizin hiçbir yere gitmediğinin 5 işareti:

Eğer terapiden geçiyorsanız ve sonuçlar cesaretinizi kırıyorsa, işte muhtemelen yanlış terapistle çalıştığınıza dair bazı uyarı işaretleri: