Cengiz Hortoğlu

Boşanma davaları hakkında bilgi istiyorum

“37 yaşında bir kadınım. Dün akşam yaşadıklarımdan sonra kararımı verdim.

Eşimle severek evlendim ama şu anda onun yüzünü dahi görmek istemiyorum.

Artık bu evliliği sürdüremeyeceğim gibi görünüyor.

Ancak boşanma davaları hakkında yeterli bilgiye sahip değilim. Ne yapacağımı nasıl başlayacağımı bilemiyorum.

Nasıl bir yol izlemeliyim. Beni bilgilendirmenizi rica ediyorum.”

***

Boşanmak çok zor bir süreçtir. Çünkü duygusal yoğunluğu çok fazladır. Bu durum hata yapma olasılığını da arttırır.

“28 yaşında bir kadınım. Eşimin beni aldattığını öğrendiğim için boşanma davası açtım, açtığım boşanma davası kabul edildi.

Boşanmayı çok istememe, başka çarem de olmamasına rağmen boşanma sonrası çok büyük bir boşluğa düştüm.

5 yaşındaki kızım da devamlı ağlamaklı… Zorunlu kalmadıkça benimle konuşmuyor. Daha önce yaptığı gibi her akşam camdan babasının gelmesini bekliyor. Yemeden içmeden kesildi.

Ne yapacağımı nasıl bir yol izleyeceğimi bilemiyorum.

Ayrıca tanıdıklarımın meraklı soruları da daha bir içimi acıtıyor.

Ayrıca yapmam gereken birçok şey varmış. Nüfus cüzdanımı, ehliyetimi bile değiştirmek zorundaymışım.

Ne yapacağımı hayata nereden başlayacağımı bilemiyorum. Bana yol gösterin.”

***

Boşanma davalarında beni en çok etkileyen, ayrılan çiftlerin çocuklarının yaşadığı boyun büküklüğü oldu.

Onların gözlerindeki hüznü, damlayan birkaç damla gözyaşını “Lütfen ayrılmayın!” derken yüzlerindeki çaresizliği hep üzülerek anımsarım.

Ne zaman boşanma davasıyla ilgili bir konu olsa öncelikle ayrılmış çiftlerin çocuklarını düşünürüm.

Çocuklar, anneleri babaları ayrılırken büyük acılar yaşıyor. Ancak zaman zaman aileler çocuklarına “Velayeti ben alacağım, sana da göstermeyeceğim” gibi olumsuz bir tavır içerisine giriyorlar.

Hatta çok ciddi cezaları olduğu halde çocuğunu kaçırıp diğer ebeveynle görüştürmeyenler de var.

Eşinize karşı istediğiniz kadar kızgın olun, çocuğunuzu eşinizle görüştürmediğinizde, mahkemede velayet savaşlarına girdiğinizde sizce bundan sadece eşiniz mi zarar görüyor?

Şunu çok iyi bilmek gerekir ki bu çekişmeler ve kavgalardan en çok zarar gören hatta hayatı altüst olan o çok sevdiğiniz bakmaya kıyamadığınız çocuğunuzdur.

Çocuğunuzu seviyorsanız velayet konusunda eşinizle mutlaka bir anlaşma yolu bulun. Bırakın çocuğunuzu babasıyla veya annesiyle görüşmesini engellemeyi onları görüştürmek için büyük çaba gösterin.

“24 Yaşında genç bir kızım. Fakülteyi yeni bitirdim. Yakın zamanda da şu anda nişanlım olan çok sevdiğim gençle evleneceğiz.

Bundan bir yıl önce tanıştığım ve kısa bir süre çıktığım birisinin şantaj baskısı altındayım.

Geçen hafta nişan resimlerimizi sosyal medyada arkadaşlarımla paylaşmıştım. Bu adam bu resimleri görüyor ve kendi deyimiyle çıldırıyor.

Bana gönderdiği maillerle ‘Ya benimle buluşursun ya da sevişmelerimizi internete koyarım, nişanlın da ailen de görür,’ diye şantaj yapıyor.

Ben maillerine cevap vermedikçe onun kızgınlığı daha da artıyor. Her gelen mail bir öncesinden biraz daha ağır...

Meğer birlikteliğimizi iznim de olmadan kameraya kaydetmiş.

Tam mutluluğu yakalamışken böyle bir olayla karşılaştım.

Yaşananları nişanlıma anlatıp anlatmamakta tereddüt ediyorum. Ne yapacağımı da bilemiyorum. Lütfen bana yol gösterin.”

“İnsanı ateş değil, kendi gafleti yakar. Herkeste kusur görür, kendisine kör bakar. Neye nasıl bakarsan, o da sana öyle bakar.” Mevlana

Özellikle evlenmeye karar verenlere ve evlilikleri devam edenlere aşağıdaki sorulara yanıt aramalarını öneriyorum.

1)Nasıl bir çocukluğum oldu?

2)Değer yargılarım neler?

3)Hangi yeteneklere sahibim?

4)Nelerden keyif alırım?

5)Benim için en değerli insanlar kimlerdir?

6)Şimdiki zamana mı yoksa daha çok geçmişe veya geleceğe mi odaklanırım?

Yaşam bizi bazen öylesine günlük sorunların içine çekiyor ki hayattan keyif aldığımız bize yaşama sevinci ve mutluluk veren bir çok aktiviteyi ıskalıyoruz.

Yani hep bir şeyleri yetiştirmeye çalışırken hayatı ıskalıyoruz.

Hayat yanı başımızda bir nehir gibi akıp giderken belki de o nehre balıklama dalmalı ve iliklerimize kadar yaşama sevinciyle ve belki de bazen hüzünle daha da doğrusu hayatın ta kendisiyle ıslanmalıyız.

İşte yıllar önce yazdığım bir şiir:

YAPAMADIKLARIMIZ

Yitip giden mektuplar

Uzatılamayan çiçek demetleri

Okunamayan şiirler

“32 Yaşında bir kadınım. Eşimle 6 yıldır evliyim.

Son zamanlarda eşimin eve geldiğinde tek yaptığı bilgisayarı açıp cinsel içerikli siteleri izlemek oluyor.

Gece geç saatlere kadar bu durum değişmiyor. Onun bu siteleri izleme alışkanlığının artık bağımlılık olduğu kanısındayım.

Geçen hafta Pazar akşamı benim de kendisiyle birlikte bu sitelerdeki videoları izlemem için ısrar etti.

Ben kabul etmeyince çok sinirlendi. Uzun süre tartıştık. Ben yine de izlemeyince bana küfredip tokatlamaya başladı. Burnumu ve dudağım patladı.

Ben de valizimi alıp annemlere gittim. Şimdi onlarda kalıyorum. Aradan bir hafta geçti.

O günden beri eve dönmem için yalvarıp duruyor. Ama ben bu şartlarda evliliğimi sürdürmek istemiyorum.

Bana karşı yaptıklarının tümünü sizinle paylaşmam mümkün değil.

Ya sevdiğin işi yap ya da mevcut işini sevmenin bir yolunu bul,

Birlikte çalıştığın arkadaşlarının fikirlerine önem ver,

Yeni bir atılım yapmadan önce en iyi ve en kötü sonuçları hesap et,

Hata yapmaktan değil, hatadan ders almamaktan kork,

Tüm varlığını riske atma,

Hayal kurmaktan asla vazgeçme,

Asıl kaybetmenin umudunu yitirmek olduğunu bil,

Düştüğünde panik yapmak yerine kendine “Nasıl kalkarım ve koşmaya devam ederim?” diye sor,