Cemal Ersen

Hakem konuşmayı sevmem. Ama kusura bakmayın da, çok fazla maçın önüne geçmeye başladılar artık. Galatasaray-Hatayspor kupa maçında Luyindama’nın rakibini kelle paça yere indirdiği pozisyona kırmızı kart göstermeyen hakem Mustafa Öğretmenoğlu, dün akşam da gereksiz yere adından söz ettiren isim oldu. Önce 47. dakikada Berkan’ın ikinci sarısını es geçti, sonra 69’da Hosseeni ile Serdar’ın ikili mücadelesine tartışılan, kolay bir penaltı çaldı. Oyun içinde de çok çelişkili kararları vardı.
Gelelim maça. Geçen hafta Alanyaspor maçında kaçırdığı penaltı sonrası bazı taraftar gruplarının infaz etmeye çalıştığı Rodallega var ya. Dün akşam terinin son damlasına kadar mücadele etti, golünü attı, savunmada çok kritik toplara müdahale etti ve bu takımın en önemli parçası olduğunu gösterdi. İşinin gereğini yaptı!
Sadece Hugo mu pay sahibi idi galibiyette? Bakın; insanların anlamakta zorlandığı konu, Trabzonspor’un bu sezon ki hedefleriyle ilgili. Bırakın artık şu “şampiyonluk” sözcüğünü, unutun bu sezonluk.
Göztepe maçında yedek kulübesine baktınız mı? Kaleci hariç, Toure dışında hamle oyuncusu yoktu Ünal Karaman’ın.
Mevcut koşullardan şikayet eden bir teknik adam acizliğini göstermedi

Açık söyleyeyim, dün Trabzonspor diye bir takımı yoktu sahada. Hani antrenmandan topladığı on bir kişiye, “Çık ne oynuyorsan oyna” derler ya. Öyle işte...
Bu sezon ilk kez bu kadar dağınık, ne yaptığını bilmeyen, çaresiz bir Trabzonspor izledim.
Peki ikinci yarının hemen başında bana göre ağır, VAR ve hakem Suat Arslanboğa’ya göre “normal” sayılan penaltı atışını Rodallega gole çevirse, bu eleştirileri hak etmeyecekler miydi? Kazansalar bile düşüncem değişmezdi.
Oysa Sosa’nın dönüşüyle farklı bir takım bekliyordum. Hazır olup formayı aldığına göre, orta sahayı toplaması, tecrübesi ile takımı yönlendirmesi gerekiyordu. Lakin Ünal hoca tıpkı Galatasaray maçında olduğu gibi, hücum hattında Rodallega, Ekuban, Nwakaeme üçlüsünü tercih edince, Yusuf ve Sosa’nın yükü arttı.
Asıl soruna gelince... Trabzonspor’un son haftalarda başı en çok kanat beklerinden ağrıyor. Sağda Kamil, solda Amiri (zaten o mevkinin adamı değil) çok aksıyor. Nitekim Alanyaspor’un ilk golünde bu ikilinin çok büyük hatası vardı. Hele Campos güçlü fiziği ile sağ tarafı öyle etkili kullandı ki, Kamil’i sonunda soyunma odasına gönderdi.
Eğer iki bekiniz oyuna dahil olamıyorsa işiniz zor demektir. Çünkü uçta

On gün içinde Türk futbolunda taşları yerinden oynatan gelişmeler yaşadık.
Önce Merkez Hakem Kurulu VAR koordinatörü değişti. Ardından A milli takım teknik sorumlusu Mircea Lucescu’nun görevine son verildi.
Son olarak da MHK Başkanı Yusuf Namoğlu ve ekibi istifa etti.
Şaşırdım mı? Açıkçası üçüne de hayır.

Bir federasyon için milli takımın ve MHK’nin performansı en önemli kriterdir.
Her olumsuzluk federasyona fatura edilir. Hesap kabarınca da gereği yapılır. İşin doğası budur.

Yeni transferleri, sakatlıktan dönen oyuncuları ile Fatih Terim’in kadro kurmakta zorlandığı bir futbolcu topluluğuna sahipti sarı-kırmızı ekip. Buna müthiş stat atmosferini de ekleyin, on bir yabancı ile maça başlayan Galatasaray’ın lehine idi her şey.
Trabzonspor cephesinde ise işler hiç bu kadar kötü gitmemişti. Kalesinde ilk Süper Lig maçına çıkan 18 yaşındaki Arda, iki beki o mevkilerin adamı değil, orta alanda Yusuf’un yanında stoper Toure! Kimse Ünal Karaman’ın tercihlerini sorgulamaya kalkmasın. Ama deplasmanda Galatasaray gibi bir rakibe orta alanı kalabalık tutarak başlaması daha mantıklı olabilirdi. En azından başlangıç hızını frenleyebilirdi.
Ezildi mi Trabzonspor? Asla. Elinden geldiğince mücadele etti, ama tecrübe ağır bastı. Gücünün ve yapabileceklerinin farkında olan Galatasaray ilk dakikadan itibaren iştahla sardırmaya başladı. Kanatlardan, göbekten yağmur gibi geldi. İlk çeyrekte beş pozisyon buldu. Bunun en önemli nedeni, orta alanı hiçbir direnç görmeden geçmesiydi. Özellikle Ndiaye yol geçen hanına çevirdi o boşluğu. Maç boyunca da bu böyle devam etti. Lakin beklenen gol hakemin ve VAR’ın tartışılan penaltı kararından sonra, Diagne’den geldi. Bana göre çok

Son 5 sezondur sürekli zirvenin eteklerinde dolaşan Başakşehirspor, bu kez hedefe kilitlenmiş durumda.
Seveni de var, sevmeyeni de. Futbolundan çok politik yanı konuşuluyor. Sosyal medyada birçok söylenti gündeme geliyor.
Şampiyon olursa kulübün Katarlılara satılacağı, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın “bu kulübü ben kurdum elbette başarılı olmasını isterim” açıklamaları, belediye kaynaklarından yüklü miktarda paranın aktarıldığı yolunda iddialar, Başakşehirspor’un ligdeki konumunu tartışılır hale getiriyor.
Uzun süredir suskunluğunu koruyan Başkan Göksel Gümüşdağ’ı aradım.
Doğrusu, yukarıda sözünü ettiğim “hassas” konulara vereceği yanıtlar konusunda net değildim.
İşin içinde akçeli işler, siyaset ve ticaret vardı.
Son derece açık sözlü davrandı.

Bu sezon Trabzonspor’un yenildiği veya puan kaybettiği maçların hiçbirini eleştirmeme kararı aldım. Çünkü, bu kadar olağanüstü koşullarda bir dönem geçirmemişti bordo-mavili takım. Bitmeyen sakatlıklar, transfer yasağı, giden oyuncular. Her şey o kadar üst üste geldi ki. Ünal Karaman bile, dünya görüşü doğrultusunda “kalan sağlar bizimledir” diyemiyordu artık. Dolayısıyla görev alan tüm oyuncuların her maçta elinden gelenin en iyisini yapma çabasını, özverisini, hırsını ve mücadelesini gördükçe, saha sonuçları ne olursa olsun, iki kulvarda birden yarışmacı olmaya çalışan Trabzonspor’un, Türk futbolunun geleceği adına koşulsuz desteklenmesi gerektiğini düşünüyorum.
Dün gece, Fenerbahçe’yi kupa dışına itmiş Ümraniyespor’u ağırladı Karadeniz temsilcisi. Her anlamda saygı duyulması gereken bir rakiple oynadı. Dengeli geçen bir ilk yarı izledik. Hücum anlamında etkili olamadı Trabzonspor. Batuhan’ın sakatlanıp çıkmasından sonra oyuna giren Abdülkadir Parmak’ın iki gol girişimi dışında rakip kalede görünmedi Trabzonspor.
İkinci yarı çok farklı bir Trabzonspor vardı sahada. İstekli, tur için avantaj sağlayacak bir skoru yakalamaya gayret eden bir takım izledik. Ünal hocanın en etkili

Futbolda bazen akıl almaz işler oluyor. Tıpkı Trabzonspor’un hafta içinde başına gelenler gibi... Başakşehirspor maçında taraftarın neden olduğu kötü ve çirkin tezahürat, herhalde ilk kez bir Süper Lig kulübünün bu kadar ağır bir ceza almasına neden oldu. Oldu da; yaklaşık 27 bin taraftar nasıl tespit edildi, hangi ruh hali içinde rapor yazıldı anlamak zor.
Bazen gerçekten abartıyor, ölçüyü kaçırıyoruz. Hiç standart yok.
***
Son derece keyifsiz, temposu düşük, faul düdükleriyle sık sık kesilen bir ilk yarı izledik. Doğrusu, Süper Lig standartlarının hayli altında kaldı.
Oyuna baskılı başlayan ve henüz 6. dakikada Rodellaga ile öne geçen Trabzonspor’un favori gösterildiği maçta, Ankaragücü çabuk toparlandı.
Bordo-mavili ekibin orta sahası sorun olmaya devam ediyor. Yusuf ve Abdülkadir Parmak topu ayaklarından geç çıkarınca pres karşısında hayli zorlandılar. Oysa, Abdülkadir Ömür ile sağ, Novak ve Nwakaeme ile sol kanadı etkili kullanabilse, ağır Ankaragücü savunması arasında daha çok pozisyon bulabilirdi bu bölümde.
Transferin son gününde yasağı kalkan ve kadrosunu takviye etme şansı bulan Ankaragücü’nde dün ilk kez forma giyen 4 oyuncu vardı. Bu bazen dezavantaj gibi de

Türkiye Altınordu gerçeğini göreli ve kabul edeli epey oldu.
Altyapıya verdiği önem, tesisleşmedeki başarısı, “İyi birey, iyi vatandaş, iyi futbolcu” sloganı ile tanıyor insanlar Altınordu Futbol Kulübü’nü...
Yeter mi peki?..
Başkan Seyit Mehmet Özkan’a göre yetmez.
Yaptıklarıyla yetinmeyen, hep daha fazlası için çalışan ve ülke futbolunun ufkunu açan bir futbol sevdalısı o çünkü.
Son projesi ulusal medyada fazla yer bulamasa da, daha şimdiden Avrupa’nın üst düzey kulüplerinin radarına girmiş durumda.
Geçen yıl kasım ayında Fransa’da bizzat tanık oldum. Altınordu İcra Kurulu Başkanı Barış Orhunbilge ve Dış İlişkiler Yönetmeni Aydın Güvenir, kulübün tanıtımı, işbirliği ve ikili ilişkileri geliştirmek için Lyon, Marsilya ve Montpellier kulüpleriyle el sıkıştı.