Cemal Ersen

Trabzonspor’da kadroya alındığı her maç öncesi, Anthony Nwakaeme’yi yere göğe sığdıramayan futbol yorumcuları var ekranlarda.
Ağız birliği yapmışcasına övgüler yağdırıyor, üstün yeteneklerinden söz ediyorlar Nijeryalı oyuncunun. Belli ki akılları 3-4 yıl öncesinde kalmış. Oysa gerçekler ortada ve yalan söylemiyor.Bordo-mavili forma altındaki performansıyla 2.5 yılda taraftarın gönlünde taht kurduktan sonra tercihini dolar zengini bir arap ülkesine çeviren Nwakaeme, sakatlıklar ve mutsuzluk için de geçen sürecin ardından, kimin aklına geldiyse (!) yeniden Trabzonspor’a önerildi.
Ve Kulüp Başkanı Ertuğrul Doğan ile dönemin Teknik Direktörü Abdullah Avcı tarafından deyim yerinde ise, tribünlerin gazını alıp gönlünü hoş tutmak için, futbol yaşamının son transferini yapmasına yol verildi.
Resmi kayıtlara göre yaşı 36. Bence 40’a merdiven dayamış. İki yıllık maliyeti 3 milyon 150 bin, artı 500 bin euro imza parası. Yani 140 milyon Türk Lirası!
Aklı, vicdanı, öngörüsü olan herkese

İki takımın performanslarına bakınca, Galatasaray’ın tartışmasız favori olduğu maçtı. Ev sahibi lider, Trabzonspor 22 puan gerisinde düşme hattının bir basamak üzerinde idi.
Şartlar ne olursa olsun, böylesi kritik ve anlamlı maçta varını yoğunu ortaya koymalıydı Trabzonspor. Erken yediği golle geriye düştükten sonra toparlanması uzun sürmedi. Hızlı hücumda Cham’ın ortasında Abdülkerim’in üzerinden yükselen Ozan Tufan’ın kafa vuruşu Trabzonspor’u oyuna ortak etti. Lakin savunma hataları devam etti. Mertens’in ilk sayısında stoperler uyumuştu, sonrasında Yunus’un elini kolunu sallayarak attığı golde refakatçisi Nwakaeme seyretti. Yeri gelmişken Şenol hocaya sormak istiyorum; Nijeryalı üç yıl önceki gibi değil. İşi idare etmeye çalışıyor. Israr niye?
Yediği ikinci golden sonra Trabzonspor öyle dağınık bir ruh haline büründü ki, kaleci Uğurcan’ın kritik kurtarışları olmasa, 45 dakika bittiğinde üç puanı cebine koyup keyfine bakabilirdi Galatasaray.
Hata futbolun acı gerçeği. Milli takımın ve

Dünyanın diyemiyorum, çok uzak bir yerlerde kötü örnekleri olabilir; ancak hangi Avrupa ülkesinde Futbol Federasyonu Başkanı bir futbol yorumcusunu arayıp hakemin performansı üzerinden değerlendirme yapar, söyledikleri izinsiz(!) ve anında televizyon ekranından paylaşılabilir?
Ya da hangi ülke federasyon başkanı hakemi hakkında bu kadar ağır ifadeler kullanıp onları kurtlar sofrasına meze eder?
Bu federasyonun Merkez Hakem Kurulu Başkanı yok mu?
İcra kurulu, yönetim kurulu yok mu?
Genel sekreteri, danışmanları veya danışılacak profesyonel kadroları yok mu da mesajlar hakem yorumcuları üzerinden veriliyor?
İngiltere’de insanların yüzde 90’nı Futbol Federasyonu Başkanı’nın adını dahi bilmez.
Almanya, Hollanda veya Fransa’da sokakta görse tanımazlar. Portekiz’de İspanya’da konu edilse gülüp geçerler.

Ligde 14. maçına çıkan Trabzonspor her hafta değişik kadrolarla mücadele etmek zorunda kalıyor. Bu istikrarsızlık, doğal olarak saha sonuçlarına yansıyor ve son yılların en kötü performansı ortaya çıkıyordu.
Dün akşam da Kasımpaşaspor karşısında Şenol Güneş’i farklı tercih yapmaya zorlayan faktörler vardı. Bu kadar rotasyon özellikle oyunun savunma kısmını çok olumsuz etkilemeye başladı. Hemen her maçta çok basit hatalar görmeye başladık.
Alanyaspor karşısında takımın en kötülerinden biri olan Malheiro’nun kanadı yine yol geçen hanına döndü. Kasımpaşaspor’un yarattığı her tehlike bu kulvardan gelişti. Uğurcan’ı penaltı yapmaya zorlayan pozisyonda da kısa düşen geri pas vardı.
Sıkıntı sadece takım savunmasında mı? Elbette değil. Adana Demirspor maçındaki “ekstra” koşulları bir kenara bırakın, Trabzonspor’un hücum hattı haftalardır yetersizliği ile dikkat çekiyordu. Yine orta alandan bu bölgeye destek yoktu. Visca ve Dragus’un çizgiden taşıdığı toplar Banza ile buluşmayınca, skor

Geçen hafta Adana Demirspor galibiyetiyle kötü gidişe dur diyen Trabzonspor’da işlerin düzelip düzelmediğini görebilmek için Alanyaspor sınavı değerliydi. Gerçi dün akşamki rakibi de ligde sıkıntılı günler geçiriyordu ama seri yakalamak açısından üç puan önemliydi.
Futbolda derin travmalardan kurtulmak kolay değildir. 14 haftalık süreçte edinilen kötü alışkanlıkları bir maçta değiştirmek hayaldir. Futbolcunun yitirdiği özgüvenine kavuşması için istikrarlı sonuçlar önceliklidir. İkinci galibiyet şarttır. 
Trabzonspor bu şansı yakalamıştı, devam ettirmesi gerekirdi. Alanyaspor karşısında Draguş’un golüyle erken öne geçti, ama aynı coşkuyu ve iştahı sürdüremedi. Hal böyle olunca, rakip cesurca bordo-mavili ekibin üzerine gelmeye çalıştı. Her iki kanadı etkili kullanmaya başladı. Kazandığı penaltı Cihan’ın ceza alanı içinde Hadergjonaj’a yaptığı kusurlu hareket sonrası geldi. Genç oyuncunun tecrübesizliği diyelim ve yasaklı bölgede rakibe dokunmanın

Futbol Federasyonu Başkanı İbrahim Hacıosmanoğlu’nun TFF eski başkanı Mehmet Büyükekşi döneminde mali tablolar üzerinde kalem oyunu yapıldığını açıklaması dikkate alınmamıştı.
Hacıosmanoğlu seçimli mali genel kurulda ibra edilen Büyükekşi yönetiminin bütçeyi 5 milyon artıda gösterdiğini, ancak yaptıkları inceleme sonunda federasyonun 272 milyon lira zararda olduğunu ifade etmişti.
Büyükekşi ise günlerce sessiz kaldıktan sonra “Her şey usulüne uygundur” gibi kısa bir açıklama yapmıştı.
Türkiye Futbol Federasyonu özerk bir kurumdur. Özel yasası vardır. Hepsinden önemlisi “bağımsız” olduğu belirtilen bir denetleme mekanizmasına sahiptir. Ancak anlaşılıyor ki onun da güvenirliği kalmamış.
Mali tabloların vahameti ortaya çıktıktan sonra TFF’de ciddi bir tasarruf dönemi başladı. Nerede ise iğneden ipliğe...
Boğazın lüks restoranlarında misafir ağırlamaktan tutun, Hakem Akademisi’ndeki başı bozukluğa, kıymeti kendinden menkul danışmanlara ve dudak uçuklatan ödemelere önlem alındı.
Maaş

Çaresizce derin bir krize doğru sürüklenen Trabzonspor'un en büyük şansı, bu hafta Adana Demirspor ile eşleşmesi oldu. Gerçek şu ki, bordo-mavili ekibin bu süreçte yenebileceği tek rakip Adana temsilcisi idi. Öngörü doğru çıktı.
Şenol Güneş'in kadroda yaptığı büyük revizyon, sanırım söz konusu gerçekle ilgiliydi. Hoca bu denemeyi bir başka maçta yapabilir miydi? İhtimal vermiyorum.
Trabzonspor'un, tecrübesiz, yaş ortalaması 20 olan ve ligde tutunması mucizelere bağlı görünen Demirspor karşısında daha ilk yarıda skoru kurtaracak skor üretmesi beklenirdi.
Futbolda önce yaptığın işe, sonra rakibine saygı göstereceksin. Tıpkı erken golle öne geçmesine karşın farkı artıracak fırsat bulmakta zorlanan, bulduğu vakit de gayriciddi biçimde kullanamayan Trabzonspor gibi.
Banza, Cham, Visca sanki her maçta sayısız gol pozisyonu buldu da dün gece kaçanların mazereti olacaktı. Bu tehlikeli ruh halidir ve gelecek maçlara sirayet ederse, işler iyice sıkıntıya girebilir.
Ya Demirspor'un ilk yarıda kaçırdıkları? Rakibin

Karadağ karşısında yakın geçmişin en acı yenilgisini tadan A milli takımda eleştirileri oklarının teknik direktör Vincenzo Montella’yı hedef alması çok doğal.
Kahreden sonucun tamamen İtalyan hocanın oyuncu tercihleri ve yanlış planlamasından kaynakladığı düşüncesindeyim.
Kötü zemini gerekçe göstermenin ise insanların aklı ile dalga geçmek olduğu görüşündeyim.
Rakip aynı koşullarda mücadele etmedi mi? Onların kramponları çamura batmaz cinsten mi idi?
Attığı gollerle ulusal kahraman ilan edilen Krstovic’e önlem alamak çok mu zordu? Rakip beş maçta tek gol atmış, yüreği bize kabarmış.
Ya Barış Alper ve Semih’i Karadağ 3-1 ön geçtikten sonra sahaya sürmek nasıl bir ruh halidir?
Bunları sorgulamayacak, konuşmayacak veya eleştirmeyecek miyiz? Ya da şöyle bir üzerinden geçip keskin kılıçlarımızı play-off sonrasında mı çekeceğiz?