Burcu Kapu

Galatasaray, eleştirilerle geçen Şampiyonlar Ligi maçının ardından Başakşehir deplasmanına nasıl çıkacak, ne oynayacak merak konusuydu. Okan Hoca, zorlu fikstürü de göz önünde bulundurarak rotasyonlu bir kadroyla takımını sahaya sürmüştü.
Sarı-kırmızılılar, Başakşehir’in sert ve temaslı oyununa rağmen özellikle ilk yarıda doğru oynayarak, alanı paylaşarak oyuna hakim olan taraftı. Bunun sonucu olarak da devre arasına önde gitti. Galatasaray’ın ilk golü buram buram bireysel kaliteden izler taşıdı. Tete çok iyi top taşıyor. Takım oyununa öncelik verip pas trafiğine katılıyor. Kopenhag karşısında da sadece golü değil rolü de övgüyü hak etmişti. Ziyech ise gerek kontrolü, gerek vuruşu ile “Bu hazır olmayan halim. İlerleyen günlerde son vuruşlarda Icardi ile yarışabilirim” dedi adeta.
Rotasyonlu Galatasaray 11’inde stoperde yeni transfer Sanchez sahadaydı. Her ne kadar topu oyuna sokuşu, dikine oyunu gibi olumlu özellikler göze çarpsa da oyuncunun performansına dair henüz bir karar vermek pek doğru olmaz.

Tribünler ve Galatasaray, Şampiyonlar Ligi maçına muhteşem başladı. Daha ilk üç dakikada iki korner kazanan, ilk yarım saatte ise dört gol fırsatını değerlendiremeyen sarı-kırmızılılar, maçtan bir puan kazanarak uçurumun kenarından döndü. 
Belki de gruptaki direkt rakibinden puan alamama ihtimali, daha ilk maçtan Şampiyonlar Ligi’ne veda anlamı taşıyacaktı. Hem de sezonun en iyi başlangıcını yaparak başladığı maçta... Bu seviyede bir maçta bundan fazla pozisyona giremezsin. Sarı-kırmızılılar da yüksek ön alan baskısıyla ilk yarım saati domine etti. Bireysel olarak hiç bir oyuncuya kötüydü diyemeyeceğimiz bir performans sergiliyorlardı, ta ki rakibin golüne kadar...
Muslera şüphesiz, Galatasaray için çok önemli bir isim... Şampiyonluk kazandırdığı sezonlar da oldu, liderliği, centilmenliğiyle, gergin futbol iklimini yumuşattığı maçlar da oldu. Bir kaleciden çok daha fazlası. Buna kimse karşı çıkmaz diye düşünüyorum. Ama konu rakip pres halindeyken Muslera’nın pas tercihleri olduğunda takımı

Doktorluk herkesin hayal ettiği bir meslektir. Kimi çocuk yaşta, kimi büyüyüp insanları iyileştirmenin maneviyatının farkına varınca, kimi ise yaşı geçkinleşip sağlık sorunları yaşayınca gıpta eder bu mesleğe. O yüzden gelin bu pazar günü hepimiz birkaç dakikalığına da olsa doktor olalım. Ama branşımız futbol. Hastamız Türk futbolu. Buyrun efendim giyin beyaz önlüğünüzü, gelin önce Türk futbolunun hastalıklarını teşhis edelim.
1. Stat Zeminleri: Birçoğu devlet destekli olmak üzere ülkenin dört bir yanına yeni statlar yapıldı. Vallahi yalan yok hepsinin dış cephesi şahane gözüküyor. Peki ya içi? Statlar yapılıp kulüplere teslim ediliyor. İşte olaylar da oradan sonra başlıyor. Büyük kısmının zemini soğan tarlası gibi. Merak ettim, Türkiye’deki bazı kulüplerin çim bakımını üstlenen firmanın yetkilisiyle görüştüm. Stat çiminin yıllık bakım maliyeti yaklaşık 250 bin liraymış. Aman şimdi kim verecek o parayı ota, çayıra, çimene değil mi? Transfer yapmak varken... 
2.

Galatasaray sezona eleştiri yağmuruyla başladı. Geçen sezonu şampiyon bitiren kadro, teknik heyet ve yönetimin neler yapabileceğini bildiğimiz için bu sezon beklenti şampiyonluk yılının üzerine çıkmalarıydı. Ama iyi bir sezon başlangıcı olmadı. Belki “Daha ne olsun. Ligde hiç gol yememek, Trabzonspor galibiyeti, Şampiyonlar Ligi’nde gruplara kalmak” diyen olabilir. Ama henüz umut vaad eden bir oyun olmadığı gibi, geçen yıldan devreden eksiklerin hiç biri de kapanmadı. Geçen yılki aynı başarılı ekip bu sezonu da planlayıp yönettiğine göre, sakin kalıp vardır bir bildikleri diye düşünmek lazım diyordum ki, ilk olumlu sinyal dün akşam Gaziantep karşısında geldi.
Orta sahada oyuncu eksikliği ve sezon başından beri maçlarda güçlü bir merkez ile oyun kuramamakla eleştirilen Okan Hoca, dün Torreira ve Demirbay ile merkezde oyun kurup kanatlarla da hücumu taşıdı. Özellikle ilk yarıda merkezi iyi kullanan Galatasaray kanat beklerini de çizgiye bastırarak önde ekstra pas opsiyonları yaratmaya çalıştı. Bu oyun Icardi’nin

Birkaç gündür içimde biriken öfkeyi bugün sizlerle de paylaşarak bir nebze hafifletmek, biraz da dertleşmek amacıyla bu pazar gününüze konuk olmak istiyorum. Geçtiğimiz hafta İspanya ve İngiltere arasında oynanan Dünya Kadınlar Futbol Şampiyonası sonunda İspanyollar kazanıp, kupayı evlerine götürmek üzere kürsüye çıktı. İspanyol kadınların futbolda, hele ki İspanya gibi erkek futbolunun dünyaya ayar verdiği bir ülkede, çıkıp Dünya Şampiyonu olması, içinde bir çok farklı hikaye barındırıyordu. Ama tüm dünya bu kadınların hikayesini ve başarısını konuşmak yerine büyük bir saçmalığı konuşuyor. İspanya Futbol Federasyonu Başkanı Rubiales’in, kupa seremonisi sırasında, kürsüde madalyalar takılırken takımın forvet oyuncusu Hermoso’yu aniden dudaklarından öpmesi saçmalığından bahsediyorum.
Şimdi filmi burada biraz geri sarıp geçen yıla gidelim. Avrupa Şampiyonası dönemi İspanya Kadın Futbol Milli Takımından 15 oyuncu teknik direktör Jorge Vilda hakkında federasyona bir şikayet yazısı

Sezon öncesi ve ilk hafta oynanan karşılaşmalar her iki takımın da henüz hazır olmadığı, yeni transferleri adapte edemediği ve oyununu oturtamadığı, dolayısıyla da gol yollarının henüz açık olmayacağının sinyallerini veriyordu. Öyle de oldu. İlk yarıda taraftarının da etkisiyle baskısını hissettiren bir Galatasaray vardı sahada. Özellikle orta saha üçlüsünün merkez oyununda üstünlüğü ele alması, bu sayede atak devamlılığını ve topu geri kazanma süresini daha iyi bir seviyeye çekti Galatasaray’ın. Zaten ilk gol de bu şekilde geldi.
Galatasaray topu merkezden kazanıp, hücumu kanatlara yaydı. Atak yönünde belli periyotlarda her iki kanadı da etkili bir şekilde kullanabilmesi hücum çeşitliliği açısından bu sezon elini güçlendirecek gibi duruyor. Yani çok pozisyona girer ama bunun bedeli olarak da çok pozisyon verebilir. Çünkü kanatlardan çıkarken kaptırılan her top sıkıntı yaratıyor. Geçen sezon özellikle sol kanat bu konuda mimlenmişti. Peki Angelino Galatasaray’ın kanayan yarası sol bek

Dünyanın en güzel ligi sonunda başladı. Şimdi içinden “Hadi canım oradan” diye alaycı bir ifadeyle gülen varsa onlara Vizontele filminden Yılmaz Erdoğan repliğiyle cevap vermek isterim. “Burayı seversen, burası Dünya’nın en güzel yeridir. Ama Dünya’nın en güzel yerini sevmezsen, orası Dünya’nın en güzel yeri değildir.” Belki Premier Lig dünyanın en prestijli ligi olabilir ama demem o ki, burada yaşayıp, burada bir takım tutan herkes için dünyanın en güzel ligi Süper Lig’dir.
Peki Galatasaray için lig nasıl başladı? Şampiyon olarak bıraktığı oyundan uzak bir oyunla başladı. Geçen sezon da formunu geç yakalayan fakat sonra uçup giden bir Galatasaray vardı. Ama bu sene şartlar değişti, Şampiyonlar Ligi var. Bir an önce oyun planını, takım dengesini yakalamak zorundalar. Peki nedir Galatasaray’da eksikler?
Yeni transferlerden sadece Bakambu’nun ilk 11’de başladığı maçta Galatasaray yedek kulübesi sahadaki oyunculardan daha pahalıydı. Transferde yarıştığı rakibi Fenerbahçe’nin tüm

Galatasaray’ın Avrupa yolculuğu dün itibariyle resmen başlamış oldu. İlk maçta ama sentetik çimden ama eksiklerden berabere kalan ancak daha da önemlisi, iyi bir görüntü çizmeyen Galatasaray dün gece belki yine bıraktığı yerde değildi ama “Ben taraftarıma Şampiyonlar Ligi müziğini dinleteceğim” dedi.
Zalgiris karşısında turu geçen Galatasaray’da ilk konuşulması gereken, takımın eksikleri... Öncelikle takım gücünün yarısı eksik ki bunun en büyük sebebi iki oyuncu, Icardi ve Torreira. Halil henüz sarı-kırmızılıların en ucunda oynayacak oyuncu güvenini vermiyor. Bunun en büyük sebebi Mertens ile bağlantı kurmada yaşadığı tutukluk, kanat ortalarında doğru pozisyon alamaması ve rakip stoperleri rahatsız etmemesi.
E daha ne olsun diyebilirsiniz. Kıyasladığımız oyuncunun Icardi olması tabii ki pek adil değil ama bu seviyede beklentinin çok daha fazlası olduğunun farkındadır sanırım. Diğer eksik Torreira’nın yedeği olabilecek bir oyuncu ise şu an değil Galatasaray sanırım ligde yok. Hal böyle olunca, takım boyunun uzun kalması en