Burcu Kapu

Sıcaklar tüm yurdu kasıp kavuruyor, barajlardaki su sıkıntısı göğsümüzü sıkıştırıyorken gelin bugün kısa süreliğine de olsa güzel şeylerden bahsedelim. 
Yeryüzündeki güzel şeylerin belki de en güzeli aşk hakkında konuşmak için birkaç dakikanıza talibim. Bazen bir çocuğa, bazen doğaya, hayvanlara, bazen hiç tanımadığın birine duyulan bu yüceltme duygusunun, yani aşkın sadece sevgiliye has olduğunu düşünenlerin aklına şaşarım. 
Söylesenize, bir taraftarın takımına, renklerine, hatta hiç tanımadığı, aynı dili bile konuşmadığı bir futbolcuya duyduğu duygunun adına da aşk diyemez miyiz? Bu yüzden değil midir tribünlerdeki çoğu bestenin içinde aşk kelimesinin geçmesi? Peki karşılıksız bir sevgi midir bu? Zaman zaman evet. En sevdiğin futbolcuyu rakibine kaptırdığında herkes ihanete uğramış hissetmez mi kendini? Ve çoğu zaman da bu ihanetin sebebi adeta bir Yeşilçam filmi gibi para değil midir? 
Bu sene piyasaya hızlı giriş yapan Suudileri Türk sinemasındaki zengin, ruhsuz, parasıyla aşkı bile satın alabileceğine

Fikstür çekildi, 38 hafta sürecek ligin başlamasına sayılı günler kaldı. Bu sene kulüpler yazdı, sıcaktı demedi, kendini kızgın kumlardan serin sulara atmak yerine; uçağa attı, sezon başlamadan transfer işlerinde sona yaklaştı. Biz normalde alışık değilizdir tam kadro ile takımların lige başlamasına ancak bu sene daha ilk haftadan izlenip taraftarlarca puan verilecek birçok yeni oyuncu var. Hem yeni transferlerle değişen takımlar hem lige yeni yükselenler, hem de yepyeni teknik direktörler ile başlayacak sezonda kimin şampiyon olacağını, kimin ligde kalacağını tahmin etmek için kahin olmak gerekir.
Ama gelin bu pazar Nostradamus’un ceketini biz giyelim ve şimdiden yeni sezonda nelerle karşılaşabileceğimize dair bazı öngörülerde bulunalım.
Transfer döneminin sükse yapan takımı Fenerbahçe, geçen sezon ezeli rakibi Galatasaray’ın yaptığını yapıp, uçakları teker teker indirdi. Yıldız oyuncularla takımı güçlendiren sarı-lacivertlilerde teknik direktör olarak bir kez daha İsmail Kartal dümene geçti. Peki olası birkaç puan kaybında

İyi pazarlar! Bugün sizlere bir spor yazarı olarak değil, bir kadın spor yazarı olarak yazmak istedim. Normal şartlarda insanları tarif ederken cinsiyet ayrımı yapmayı hiç doğru bulmamama rağmen, bugün özellikle kadın kelimesini bu yazıda defalarca kez geçireceğimi okurken fark edeceksiniz. Bunun sebebi, Kadın Milli Voleybol Takımımızın, Uluslararası Voleybol Federasyonu’nun düzenlediği Milletler Ligi’nde İtalya’yı yenerek yarı finale yükselmiş olması. Umarım biliyordunuz. Çünkü ülkede, Futbol Milli Takımımız gazozuna dahi olsa herhangi bir turnuvada İtalya’yı yenerek yarı finale yükselse, birçoğumuzun balkonlara bayrak asacağını tahmin edebiliyoruz.
Kadınlarımız gece yarısı sabaha karşı ABD ile de yarı finalde karşılaştılar. Ben yazıyı bir gün önce yazıp gönderdiğim için sonucu bilmiyorum ama siz bu satırları okurken biliyor olacağız. Bugüne kadar voleybol pek ilginizi çekmiyorsa bile, belki merak edip sonucuna bakarsınız. Kızlar ama elenir ama kazanır önemi yok. Önemli olan, yıllardır uluslararası her turnuvada başarılı bir şekilde var

Eğer, “Real Madrid sizi çağırıyorsa reddede-mezsiniz.” Farkında mısınız? Bu cümleyi bize kurduran Real Madrid Kulübü’nün tarihinde yatan büyüklük müdür, yoksa Başkan Florentino Perez midir sorusu; tavuk mu yumurtadan, yumurta mı tavuktan sorusu kadar karmaşıktır. Milenyuma bir adım kala başkanlık koltuğuna oturan Perez’in o dönemki vaadini hatırlarsınız. Ezeli rakip Barcelona’nın kaptanı Figo’ya Real forması giydirmek. O dönem için güldürecek kadar abartılı gözüken bu seçim vaadinde ne kadar kararlı olduğunu ise “Eğer alamazsam tüm kombine sahiplerinin parasını ben öderim” diyerek dev bir güç gösterisiyle yapmıştı.
Perez bu vaadiyle mi yoksa ekonomik ve siyasi gücüyle mi başkan seçildi konusu bir kenara, o Figo’ya formayı giydirdi. İspanyol futbol tarihinin en büyük ihaneti olarak tarihe geçen filmde başrolü Figo oynadı. Ama bu sadece Perez’in yönetmenliğini yaptığı filmin birinci bölümüydü. Devam serilerinde Los Galacticos adı altında

Ayrılıklar hakkında yazmayı da, konuşmayı da hiç sevmem. Melankolinin bir durumdan çok, bir hastalık olduğuna inandığım için belki de. Ancak son günlerde spor medyasının, daha çok da Fenerbahçe camiasının ruh halini görmezden gelmek, bu olası ayrılık hikayesini yok saymak olmayacaktı. O yüzden bu sıcak yaz gününde, güneşli pazarınıza bulutlar yükleyeceğim için şimdiden affınıza sığınıyorum.
Mevzu tabii ki Arda Güler... Coğrafyamıza şimdiye kadar gelmiş en yetenekli oyuncu sanırım. Sergen Yalçın, Arda Turan, hatta Batuhan Karadeniz bile yıllarca övüldü, haklı sebeplerden. Ancak zaman geçince herkeste bir şeylerin eksikliğini fark ettik, ama oyunlarında ama huylarında. Hafızamızı yokladığımızda henüz 18 yaşındayken peşine bu kadar çok kulübün düştüğü bir oyuncumuz olduğunu ben hatırlayamıyorum, siz?
Durun sayayım, Ajax, Dortmund, Arsenal, Barcelona, Real Madrid, PSG ve son olarak içlerinde ilgiyi ilk resmi adım haline döken Milan... Neredeyse her memleketten bir kulüp var. Sözleşmesinin şartları gereği kapı şu an

Bu güzel pazar gününe size birkaç soru sorarak başlamak istiyorum.
Futbol ülkesi olmak ne demektir? Kaliteli bir lig sadece pahalı transferlerden oluşan takımların mücadelesi midir? Ve bir ülke çıkıp, bir futbolcuya kafasına göre bir rakam ödeyebilir mi, futbolda serbest piyasa koşulları geçerli midir?
Ligler sona erdi, heyecanlı transfer sezonu başladı. Başladı da, bu yaz takımlarımızın yüzü pek de gülecekmiş gibi durmuyor. Suudi Arabistan’ın futbol piyasasına hızlı sortisi, transfer denizini dibinden dalgalandırdı. Cristiano Ronaldo’ya verdikleri yıllık 200 milyon dolar meğer sadece bir başlangıçmış.
“FIFA bu rakamlara müdahale etmeli” diyen bir grup ile, “laissez-faire” yani “bırakınız yapsınlar”cı diğer grubun tartışmaları daha neticelenmemişken, Suudiler arka arkaya yeni transferleri patlatıyor. Şimdi burada Arap yarımadasına kısa bir es verip, Asya kıtasına, Çin’e doğru gidelim.
Bundan on yıl önce devlet politikası olarak futbola dev yatırım yaptıklarını hatırlarsınız. Hatta o dönem, Wanda projesi kapsamında (ki bu

Uzun oldu, zor oldu ama sonunda 2022-23 futbol sezonu tamamlandı. Bir Dünya Kupası arası ardından yaşadığımız deprem felaketiyle lige verilen ara, iki hafta sonunun genel seçimlere ayrılmasıyla bir var bir yok bir lig oldu. Biten sezonun ardından hadi gelin takımların bir Z raporunu alalım.

GALATASARAY

Lige düşük vitesle başlayan Galatasaray’da Muslera, Nelsson, Boey ve Kerem hariç tüm kadro yeni isimlerden oluşuyordu. Normal şartlarda duymaya alışık olduğumuz klişe, “Takım yeni kuruldu, oyuncuların birbirine ve lige alışması için süre lazım.” Ve fakat, hiç de öyle olmadı. Sarı-kırmızılılar neredeyse her oyuncusundan maçın sonucunu etkileyecek bir katkı aldı.
Her ne kadar ilk haftalarda oyun planı belli olmayan, hücumda üretkenlik sıkıntısı yaşayan, fiziksel olarak iyi bir tablo çizmeyen bir takım görüntüsündeyken, ihtiyacı olan puanları tek gollük farkla da olsa topluyordu. Ta ki, Icardi gelene kadar... 14 hafta süren galibiyet serisinde yıldız golcünün etkisi yadsınamaz.
Ama hücum hattındaki her oyuncu illa ki bir maç ön plana

En az kulüp isimleri kadar büyük, en az kulüplerin tarihi kadar eski bir rekabet bu. Galatasaray’ın maça şampiyon ünvanıyla çıkıyor olması oyuncularda konsantrasyon düşüklüğü yaratır mı diye düşüneniniz oldu mu? Hiç sanmam. Bir yerde Galatasaray ve Fenerbahçe karşılaşıyorsa, orada illa ki bir yarış, mutlaka kazanılacak bir ünvan vardır. Sarı kırmızılılar bu sefer en son 2014-15 sezonunda iç sahada yendiği rakibini mağlup etmek için sahadaydı. Ya da bir sezon içinde iki kez bu galibiyet sevincini yaşamak için. Bu iki dev kulüpte işler ne zaman kötü gitse, camiaları gözünü bu derbiye çevirir. Kötü giden bir sezonun, kaçırılan bir şampiyonluğunu telafisi bu derbiyle olur, galibiyetle adeta sezonun tüm hataları temize çekilir. İşte yine öyle bir maç izledik.
Jorge Jesus belki de kendisine sezonu kaybettiren üçlü savunma ile çıktı maça. Yine bir Rossi tercihi inadı, ligin en formda sağ beki Boey karşısında bağıran bir başka hata oldu. Okan Buruk bu sezon en