Burcu Kapu

Sevdiğin işi yapmak büyük lüks. Hele bir de bunu sevildiğini hissettiğin yerde yapıyorsan aidiyetin ve emeğin katmerlenir. Ankara’da maçtan bir gün önce Galatasaray yönetiminin yemek üstüne tatlı niyetine dağıttığı kişiye özel mektuplar oyuncularda tam da bunu hissettirmiş olacak ki haftalardır konuşulan zemine gümbür gümbür çıktılar. Birer dakika arayla attıkları iki gol Ankara’daki defteri bir an önce kapatıp Prag uçağına binme planlarıydı.
Detaylandıracak olursak özellikle ikinci golü tekrar izleyin derim. Okan ball’un* tanımı niteliğindeydi. Rakip yarı sahada tam pres oynarken kaybettikleri topu hemen geri kazanıp forvet koşusu yapan stoperiyle de golü buldular. Fizik yıpratan Prag maçından sonra sadece ilk yarıda 8’i isabetli 19 şut atan Galatasaray oyunun büyük kısmını da rakip yarı sahada oynadı.
Emre Hoca Başakşehir’de tarihi fark yediği maçtakine benzer hataları tekrarladı. İlk sırada ise 6 numarasız maça çıkma riskini yazmak lazım. Galatasaray merkezini iki 10 bir 8 numara ile oyundan

Rakibinden sonraki gün oynamak Fenerbahçe’ye iyi gelmiyor. Telaşlı başlayan maç, kalesinde golü de görünce gergin devam etti. Sarı-lacivertliler iç sahada bir an önce ilk golü bulmak için aceleci davranıyor, bu panik çoğunlukla top kaybı ve boşuna geri koşuyla sonuçlanıyor. Bu sebepten ilk yarıda sezonun en etkisiz oyununu izlettiler. Fred’in yokluğunda Szymanski top almak için orta saha derinine kadar gelince hem takımın ikinci forveti kalmıyor hem de ceza sahasındaki adam sayısı azalıyor. Buna bir de Cengiz’in ezber denemeleri, Tadic ve Dzeko’nun düşük vitesi de eklenince ilk yarı taraftarlarını, “Nasıl kaçtı bu gol?” diye bile ayağa kaldıramadı Fenerbahçe. 
Bir oyuncu bütün takımın oyun planını, hücum çeşitliliğini, savunma geçişini etkiler mi? Etkilermiş. Fred yokluğunun ilacı Krunic transferi de olamadı. İsmail 8 numara rolünde ne yeterince yaratıcı ne de doğru topsuz koşularla iyi bir pas opsiyonu olamıyor. Krunic’in hücum desteği de zaten kısıtlı. En ideal Fred yedeği olacak iki oyuncu ise

Samsun deplasmanı sonrası Galatasaray için bir övgü yazısı da yazabilirdim. Ne de olsa son iki maçına geriye düşerek başlamış, üç puan ve iyi oyuna rağmen taraftarlar için gergin geçen iki 90 dakikadan sonra, dün 10 dakikada iki gol atıp maça başladı. Lafı buradan iyi giden şeyleri överek devam edip bitirmek de var ama gerçekçi olup eksikleri konuşmak daha iyi olmaz mı?
Galatasaray ilk yarı iki farkla öne geçtikten sonra oyunu rölantiye aldı, rakibinin topla oynamasına müsaade etti. Ama topsuz oyundaki zaafiyetleri sebebiyle de rakibi gereğinden fazla kendi yarı sahasına davet etmiş oldu. Özellikle merkezde Demirbay rakibe temas, tempo ve sertlikte eksik kalınca tüm yük Torreira’nın sırtına biniyor. Kerem Aktürkoğlu ise belki de yaşadığı mental dalgalanmaların etkisiyle dün iyi bir maç çıkarmadı. Özellikle yaptığı top kayıpları hem takımın hücumlarının olgunlaşmadan atmosferde kaybolmasına hem de rakibe kontra şansına yol açıyor.
Bu Galatasaray’ı umarım orijinal beksiz gördüğümüz son

Fenerbahçe iç sahada geriye düşerek başladığı maçta iyi bir reaksiyon verip, Cengiz’in alametifarikasıyla yani sola çekip kavisli vuruşuyla sonucu ilk yarıda aldı. Takımda herkes lider, herkes istiyor. Hem topu çok hızlı koşturuyorlar hem topla buluşacak pas alternatiflerini çoğaltıyorlar. Takım iyi top oynuyor ama önceki maçlardaki gibi kolay atamıyor. Peki neden gol atmakta zorlanıyor?
Fred’in yokluğunda kaybedilen puanlar, Fenerbahçe teknik heyetinin kulağında küpe. Yönetim önlem almış, Krunic’i transfer etmiş. Ama hala kimse bir Fred değil. Takım hem baskı yaparken hem de topa sahipken Fred’in pas bağlantısı yaratmak için topu aldığı ve çıkardığı yerler oyunun kalbi. Merkezi iki yönlü kapatıp tempo yapabilen, Szymanski ile pas bağlantısını kuran oyuncu. Bu ikilinin arkasında ön libero olarak Krunic belki tamam ama Fred yokluğunda merkezi daha dinamik tutmak için net bir 6 numara olmayan Krunic yerine Crespo-İsmail ikilisi daha çok umut verebilir.
Yoğun ocak fikstüründe formdan düşen Dzeko’nun gol sayısı

Galatasaray ve Fenerbahçe’nin ligde nasıl bir güç dengesizliği yarattığını, maçları nasıl domine ettiklerini anlattığımız günler geride kaldı. Ligin kalanına damga vuracak yeni bir klişemiz var, kapalı savunma. Diğer takımlar baktı ki bu ikisiyle baş edemeyecek, çözümü kapanıp fırsat beklemekte buldu. Kim suçlayabilir ki bunun için onları?
İstanbulspor da alanları çok iyi kapatan, bir de başta Ndao olmak üzere çoğu oyuncusunun dinamizmiyle kontra bekleyen bir planla sahadaydı. Peki bir gün önce Fenerbahçe, dün de Galatasaray puan alırken ne kadar zorlandı? Çok!
Galatasaray’ın ilk yarı en zorlandığı konu Kerem-Tete kanatlarının üretkenliği oldu. Tete bu sezon başarısız transferler listesine bir numaradan girer. Geriden gelen Barış ve Kaan da devşirme bek olup çizgiye inme disiplininden kopunca kanat hücumları daha etkisiz kaldı. İkinci yarı tek bir oyuncu değişikliği ama takımda neredeyse komple mevki değişikliği yapan Okan Hoca, önce savunmada herkesin kendi içinde yerini değiştirip arkada verdiği boşluklara, sonra önde topu

Herkes fikrine aşıktır ama en çok da teknik direktörler. Dün İsmail Kartal inanarak yaptığı değişikliklerle puan kaybederken hemen peşi sıra sahaya çıkan Okan Buruk benzer hataya Konya maçında düşmüş ama o gün kazandığı için tercihinin bir hata olduğunu düşünmemişti. Neydi o hata? Icardi yokken santrforda Halil’i oynatmak. O maçın ardından “Neden uçta Zaha değil de Halil?” sorusunu sormuştum ardından gelen iki maçta daha sorduğum gibi. Cevap gecikmeli de olsa dün geldi. Okan Hoca, Trabzon deplasmanına olabilecek en iyi değil ama en doğru 11 ile başladı. Oynadığı her mevkinin hakkını veren Barış aslına dönmüş, Visca karşısında ise sol beke emniyet kemeri takıp daha güvenli Kaan’ı tercih etmişti. Ve uçta Zaha, sonunda Kerem ile üst üste binmediği bir oyunla ilk yarıda takımını öne geçirdi.
Kadrosunun neredeyse yarısı olmayan Trabzon için bir analiz yapmak yedek kulübesine de bakınca pek adil olmaz. Bir kanatta Hüseyin daha ilk yarım saatte oyundan fizik olarak düşerken diğer kanatta Fountas ve Eren,

Transfer dönemine hızlı ve şık giriş yapan Fenerbahçe, Antep deplasmanından son anda üç puanla döndü. Gaziantep beşli savunmayla takım boyunu kısa tutup geriden topla çıkmaya hiç uğraşmadan uzun vurup Dragos ve Markovic’i arkaya sarkıtmaya çalıştı. Böylece Fenerbahçe’nin en önemli özelliğini etkisiz bırakmış oldular, baskıyla top kapıp hücuma çıkmak.
İsmail Hoca tıpkı ligin ilk yarısındaki Antep maçı gibi kilitlenen maçı açmak için son yarım saatte çift santrfora dönüp merkezi boşaltıp risk aldı. Son dakikalara kadar standartının altında kalan sarı lacivertlilerde üç puan geldi ama bazı isimlerle ilgili bir değerlendirme yapmak da İsmail Hoca için şart oldu.
İlk yarı sahanın en çok top kaybeden ismi İsmail’in etkisiz oyunu Fenerbahçe’nin forvet hattının topu önüne almasını zorlaştırdı. Krunic haberleri çıktığından beri İsmail’deki düşüş besbelli özgüven kaybı. Kendince haklı olabilir ama uzun maratonda herkese ihtiyaç olacaktır, zihinsel olarak