Aksal Yavuz

Trabzonspor’da her ne kadar bazı mevkilerde eksikler olsa bile, futbol moralle oynanan bir oyundur; Trabzonsporlu oyuncularda sezon başından bu yana en büyük eksik olan, haftalardır arayıp da bir türlü yakalayamadıkları…
İç sahada zor da olsa alınan Bodrum galibiyeti, Ziraat Türkiye Kupası’nda Alanyaspor’u farklı yenmeleri, devamında Antalyaspor’a fark atmaları camiayı mutlu ederken, oyuncuların da özgüvenini yerine getirmiş oldu.
Bordo-mavili oyuncular dünkü maça da o özgüvenle başladılar, hem de ne hızlı başladılar. Bir gün evvel bardaktan boşalırcasına dinmek bilmeyen yağan yağmura, durmak bilmeyen sert esen rüzgâra inat; gol olup yağdılar, fırtına olup estiler!
Bilhassa ilk yarı sahanın her metrekaresini kullanarak, kanatları devreye sokarak ve de ön alan baskısını yaparak Sivasspor’un üzerine gitmeye başladılar, karşılığını da aldılar.
Açık konuşmak gerekirse, Sivasspor’un da bu kadar etkisiz olacağını kimse tahmin etmemiştir.
Ozan Tufan’ın hakkını teslim edelim, orta sahada günün en iyilerinden idi; Batagov’un

İlk 15 dakika, Trabzonspor’un ne kadar zor günlerden geçtiğinin, oyuncular üzerinde oluşan stresin, baskının ne kadar çok olduğunun en büyük göstergesiydi. Düşünün Onvo Antalyaspor’un bir topu direkte patladı, bir pozisyonda kaptan Uğurcan, gole izin vermedi. Bu zaman diliminde Trabzonsporluların iki arada bir derede bazılarının soğuk terler döktüğünü, bazılarının bildiği tüm duaları ettiğini söyleyebilirim ama ispat edemem!
Her şey 20’nci dakikadan sonra gelişmeye, değişmeye başladı.
Nasıl ki kupa maçında Nwakaeme devreye girdi, Antalya maçında da nöbeti bu defa Vişça devraldı. Bosnalı oyuncunun nöbetteki yardımcıları Banza ile Malheiro idi. Nöbetçilerin tutanağında Vişça’nın üç asist yaptığı, bir sağbekin rakip ağları üç kez salladığı, Cham ile beşi buldukları yazıyordu…
Tutanak o kadar kısa değil elbet, Vişça’nın ilk golde rakipten söke söke aldığı topu, kaleci ile karşı karşıya kaldığında Banza’ya, diğer ikisinde bazılarının ‘Trabzonspor bu sağ beki nereden

‘Bir oyuncu oyunun seyrini, skorunu değiştir mi?’ sorusuna en iyi cevap; oyunun ikinci yarısı sahaya sürülen Nwakaeme’dir desek!

Zira Trabzonspor’un ilk yarıdaki oyunu, Trabzonsporluların canını bir hayli sıkmıştır. Öyle ki ilk 15 dakika harici oyun namına hiçbir şey yoktu sahada.

Tabi ki bu durumun, kaçan pozisyonların en büyük nedeni; haftalardır alınan kötü sonuçların her geçen hafta bordo-mavili oyuncular üzerinde oluşturduğu baskıdan başka bir şey değildir. Çünkü bu kadar da olmaz, olmamalı da…

Evet, Trabzonspor’un bazı mevkilerinde eksikler var tamam da, topu ayağına alan ne yapacağına karar veremiyor, ayağa atılmaya çalışılan toplar kısa düşüyor, kısaca çok pozisyon hatası yapılıyor, çıkarken kaptırılan toplar da çabası… C. Alanyaspor’un bir topunun da direkte patladığını söyleyelim.

Mesela maçın hemen başında Banza, Ozan ve Cham ile girdikleri pozisyonda vitaminsiz vuruşları üzerlerindeki baskıyı ne kadar hissettiklerinin en büyük göstergesidir.

Sorumluluk alacak lider

Reeder Samsunspor, Holse ile ilk golü bulana dek Trabzonsporlu oyuncuların yapacağı hatayı beklediler.
Thomas Reis, Trabzonspor’u o kadar iyi analiz etmiş ki oyuncularına adeta ‘bekleyerek oynayın, Trabzonsporlu oyuncuların çıkarken yapacakları pas hatalarını değerlendirseniz bize yeter, eninde sonunda yapacaklar’ demiş olacak ki, takımını bekleyerek oynattı, birkaç pozisyona girdiler, kaçırdılar ama sonunda golü buldular. En azından ne yaptıklarını bilerek oynadılar.
Trabzonsporlu oyuncuların ne yaptığına gelince; ne yaptığını bilen bir tane oyuncusu yoktu, oynarmış gibi gözüktüler, oynadıkları oyunun adına futbol demek için bin şahit lazım! Bir takım nasıl olur da bu kadar pas hatası yapabilir? Bir takım nasıl olur da çıkarken bu kadar top kaybı yapabilir?
Trabzonspor ikinci yarıya Banza’nın kafa golüyle başladı başlamasına da oyun olarak aynı tas, aynı hamam; doğaçlama oyunla gol aradılar hepsi o kadar.
Reeder Samsunspor, oyun disiplininden hiç taviz vermedi, bekleyerek oynamaya, Trabzonsporlu oyuncuların hata yapmasını beklediler ve de bunun karşılığını Holse ile

Trabzonspor’un Uğurcan Çakır gibi bir kalecisi olmasaydı, ya da Bodrumsporlu oyuncular bilhassa ilk yarı biraz becerikli olabilseydi, konuk ekibin soyunma odasına üç farklı önde girmemesi işten bile değildi. İkinci yarıda da müthiş kurtarışlara imza attı, kısaca Trabzonspor’un ayakta kalmasında, mutlak galip gelinerek ayağa kalkmasında başrolün babasını, oyunun kralını oynadı Trabzonspor’un örümcek adamı!
Bordo-mavili futbolcular ilk yarı ne mi yaptı? Üç puanın ilaç olacağı maçın ilk yarısında o kadar ağır oynadılar ki…
Ceza sahasına girdikleri pozisyonlarda, çarşı pazarı andıran kalabalıktaki Bodrumspor defansını aşıp kaleye gidemediler. Bir başka ifadeyle deyim yerindeyse defansa otobüs çeken Bodrumspor defansının arasında kaybolup, eriyip gittiler!
Koca ilk yarıda Ozan ile bir kez hızlı oynayıp, Cihan Çanak ile pozisyona girdiler hepsi o kadar. Cihan da bu fırsatı kullanamadı, rakibin dengesini bozduğu pozisyonda devam etmeyip kendini yere bırakmış olsaydı; penaltıyı alabilirdi.
Evet, bordo-mavili oyuncuların üzerinde büyük bir baskı oluşmuş. Kolay

Bünyamin Kahriman (24), Serhat Kırkayak (23) Mesut Keleş (19), Trabzonspor-Fenerbahçe maçını izlemek için Trabzon’a gitmeye karar vermişti 2009 yılının aralık ayında.

Arkadaşları Fenerbahçeli Ahmet Muhammed Demirel’i de (21) davet etmişlerdi.

Fidan gibi delikanlılar Ankara’da öğrenciydiler. ** Trabzon ve Trabzonspor aşkıyla yanıp tutuşan Serhat, yıllardır Ankara’da ikamet ediyordu. Kendine ait internet sitesinde, canı kadar çok sevdiği takımına olan aşkını şu sözlerle dile getirmişti:

Bordo mavi kefenim olsun, Trabzonspor’um bu sene şampiyon olsun! Bünyamin, Akçaabatlı, bıyıkları yeni terlemeye başlayan Mesut, Manisalıydı.

Belki de o Mesut, yıllar sonra Trabzonspor’un efsane başkanlarından Kırşehirli Şamil Ekinci gibi olacaktı; Trabzonspor’a başkan olacaktı…

** Fenerbahçeli Ahmet Muhammed, Trabzonsporlu Bünyamin, Serhat ve Mesut, güle oynayarak, bayrak sallayarak, şarkılar ve türküler söyleyerek vardılar Trabzon’a.

Ufacık arabayla tur attılar şehrin göbeğinde, gezdiler, dolaştılar bazı yerlerde…

Şehri ilk kez gören genç

Her dakikası izleyenlerin kalp atışlarını hızlandıran karşılaşmayı Trabzonspor son dakikada kaybetti ama, Draguş’un maçın son bölümlerinde Galatasaray ağlarına yolladığı topa Abdülkerim, o sihirli dokunuşu yapamamış olsaydı; şanssız bir sezon geçiren Trabzonspor’un, İstanbul’dan üç puanla ayrılmaması işten bile değildi. Dahası bordo-mavililer alacağı bu galibiyetle büyük moral kazanmış olacaktı. Genç Ali Şahin’in kendi kalesine attığı gol şanssızlıktan başka bir şey değil.
Gerçi Trabzonspor, bu sezon öne geçtiği birçok maçı son dakikalarda kaybettiği açıkça görülmektedir.
Trabzonspor belki de sezonun en iyi oyununu oynadı. Mağlubiyeti kesinlikle hak etmediler. İyi mücadele ettiler.
Açıkçası keçiboynuzu tadında bir karşılaşma izledik. Hem oyun hem mücadele hem de pozisyon anlamında son yılların en keyifli derbisiydik desek abartmış olmayız! O anlamda iki takım oyuncularını tebrik etmek lazım.
Ozan ve Nwakaeme’nin etkili oynadığı, orta sahaların kolay geçildiği doksan dakikayı çok da fazla

Galibiyete hasret takım oyuncularının bu kadar gamsız oynamaya hakkı yok! Öyle bir ilk yarı izlettiler ki futbol demeye bin şahit lazım; al gülüm ver gülüm. Ne mücadele vardı ne de pozisyon. Tam da Kasımpaşa’nın istediği, arzu ettiği gibi.
Bir de arkada geniş alan bırakmaları, inanılmaz pas hataları yok mu, Kasımpaşa adına yeme de yanında yat! Nitekim ilk golü de geri pastan kaynaklı yediler, bireysel zincirleme hatalar da eklenince, yandı gülüm helva!
Geniş alanda oynamayı seven oyuncularından kurulu takıma geniş alan bırakmak ve de o takıma karşı doğaçlama oynamak?
Anlayacağınız, Trabzonspor koca ilk yarıyı boşa harcadı.
Nwakaeme oyuna girince işler biraz değişti, oynamaya, pozisyonlara girmeye başladılar, bir diğer ifadeyle galibiyetin ne kadar önemli olduğu ikinci yarı akıllarına geldi! Nitekim karşılığını buldukları iki golle aldılar, farkı da açabilirlerdi Giannotis’i geçebilseydiler.
Amma velakin hele öne geçtikten sonra, maçın sonu da gelmişken arkaya bakmadan, hesap kitap yapmadan rakibe saldırmak neyin nesi arkadaş? Kime karşı yapıyorsunuz bunu, mutlak gole ihtiyacı olan,