'O Ses Türkiye'deki 'sis' krizi neyi kanıtladı?

'O Ses Türkiye'de ikinci tur heyecanı başladı. Haftalardır 'döndüm-dönmedim' muhabbetinin yaşandığı programda artık eşleşmeleri izleyeceğiz. Koyu 'O Ses'çilerin en sevdiği kısım olan bu bölümde biliyorsunuz takımlar arası 'transfer' heyecanı yaşanıyor... O Ses Türkiye'de bir süredir aynı yarışmacıya farklı jüri üyelerinin talip olması gibi küçük tatlı merak unsurları yaşanıyor. Ama yıllar önce ilk yayınlanmaya başladığında transfer dönemi yoktu. Bana sorarsanız bu 'transfer hakkı' değişikliği, programa büyük dinamizm kattı. İşte şimdi yine, O Ses Türkiye'de transfer heyecanı başladı! Ancak O Ses'te dikkatimi çeken başka bir konu var. O da programın sadece bir müzik yarışmasından ibaret olmaması... 2018'de 8. sezonu yayınlanan O Ses ile 2011'de ilk sezonu yayınlanan O Ses arasında önemli farklar var. Tam da bu kısma Molatik olmuş vaziyetteyim. O Ses Türkiye'nin her geçen gün artan başarısının sırrı, bu ufak tefek ancak önemli değişiklikler olabilir mi? Bence evet... Önce ilk sezona gidelim. O Ses Türkiye'nin jüri koltuğunda Hadise, Murat Boz, Hülya Avşar ve Mustafa Sandal vardı. Programın 'kolay alışılabilir' formatı izleyicinin dikkatini çekmişti. Ancak program sıklıkla 'standart bir müzik yarışması' olarak değerlendiriliyordu. Bu algının kırılması sezonlar sürmedi belki ama 'standart bir müzik yarışması' olmadığını da birkaç ay içinde fark ettik. 4 jüri üyesi, dönme-dönmeme heyecanı, finale yürümek isteyen ve şampiyon olmak isteyen yarışmacılar programın olmazsa olmaz kısımlarıydı. Ancak 'imzası', spontaneliğindeydi. Hiç beklemediğimiz bir anda Murat Boz ve Hadise enteresan bir gafa imza atabiliyordu. İzleyicilerin programa hızlıca bağlanmasındaki ana sebebin Murat Boz ve Hadise gibi jüri üyeleri olduğunu düşünüyorum. Evet, Mustafa Sandal ve Hülya Avşar da kıymetli isimler ama programdaki dinamizme pek de uyum sağlayamamışlardı bence. Gelelim 8. sezona... Bana sorarsanız O Ses tarihinin açık ara en komik sezonu yaşanıyor. Yıllar sonra hatırlandığında 2018 mutlaka akıllara gelecek. Beyazıt Öztürk ve Seda Sayan'ın televizyoncu kimliklerini zaman zaman devreye sokmaları, zaman zaman ise Hadise'yle Hadise'leşip Murat Boz'la Murat Boz'laşmaları müthiş bir uyumu doğuruyor. Eskiden iki jüri üyesinin karşıladığı bu misyonu artık dört jüri üyesi de yerine getiriyor. Bunu O Ses'in ikinci turunda bir kez daha fark ettik. Mesela, son bölümdeki 'sis' sahnesi bence bu sezonun minik ama önemli bir özeti gibiydi... Stüdyoyu bir anda basan sis nedeniyle sazı eline alan Beyazıt Öztürk, doğaçlama stand-up'a bağladı. Kesmeyeceksiniz, bu kısımlar da kalacak, izin vermiyorum diyerek bölümün kurgu-montaj kısmına da dokunduran Öztürk, O Ses izleyicilerini ve jüri arkadaşlarını mest etti. Ancak bu 'sis' sahnesi bence programa dair şahane bir gerçeği ortaya çıkardı. Bu durum, O Ses'in spontanelikten beslendiğini, 'plastik' olmadığını kanıtladı. Canlı yayınlanmayan başka bir programda teknik aksaklık yaşansa, o sahne baştan çekilir. Ya da montajda atılır. İzleyiciye teknik aksaklık gösterilmez. Ama artık bu eski bir düşünce... Yeni dönemde izleyici, kurgu yerine farklı heyecanlar arıyor. O Ses Türkiye'deki spontane aksilikler, 2018-2019 dünyasında tam olarak izlediğimiz, izlemeyi sevdiğimiz şey! YouTube videolarının bu kadar çok izlenmesinin en önemli sebebi, doğallık ve 'pattadanaklık'. Kurgu bile olsa kurgu gibi gelmiyor. İzleyici artık 7-24 halay çekilen TV kanallarındaki programlarındaki gerçekliği arıyor. Çoğumuz stüdyo çekimlerinin soğukluğu ve matematikliğinden sıkıldık. Heyecan, dinamizm gibi şeyler arıyoruz. Stüdyoyu sis mi bastı? Bassın. Montajda atılmasın, biz de tanık olalım. Ya da Jet Sosyete'nin yaptığı gibi sitcom'ların sonunda çekim hataları da gösterilsin. O sahne çekilirken oyuncu 5 defa kahkaha krizine girmiş diyelim. Eğrisiyle, doğrusuyla her şeyi görelim. Sadece 'en güzel' ya da 'en doğru'ya karnımız yok. Patavatsızlık, gaf, aşırı samimiyet... Bize bunlarla gelin! O Ses Türkiye'nin gerçekliğini bu yüzden trend ve önemli buluyorum. 40 yıllık televizyonculara rağmen gelen, gideni aratmıyor. Hatta öyle kusursuz bir uyum var ki, yıllar geçse de bozulmuyor. Minik rötuşlarla, ufak değişikliklerle heyecan üzerine heyecan katılıyor. Ama öz aynı. Ve program her geçen gün çok daha eğlenceli bir hale geliyor. Üstelik neredeyse her bölümde İyi ki bu programı izliyorum dedirtiyor. O Ses ekibi işte tam da bu yüzden alkışı hak ediyor... twitter.com/mayksisman instagram.com/mayksisman youtube.com/mayksisman can.sisman@milliyet.com.tr