Molatik Sinema Kuşağı: 'Walk of Shame' (Hayatımın En Kötü Gecesi)

Romantik- komedi türünde bir yapım olan 'Hayatımın En Kötü Gecesi', işlediği konu bakımından öncelikle kadınları kızdıracak, ardından bir geri dönüşle 'Evet, şimdi oldu!' dedirtecek bir film. Gelin 'Hayatımın En Kötüsü Gecesi'ne Molatik olalım... Filmi izlemeye başladığımızda, kadınları dar bir alanda değerlendirdiği için yönetmene ve senaristlere kızmamak elde değil. Çünkü başrolümüz bir kadın ve bu kadının film boyu cinsiyetçi esprilere maruz kalmasını izliyoruz. Bu da bir yerden sonra ‘Yoksa bu hayatımın en kötü film mi?’ sorusuna dönüşüyor. Filmde baş karakterimizi, farklı rollere girmiş şekilde görüyoruz. Bu bazen striptizci, hayat kadını, uyuşturucu bağımlısı, uyuşturucu satıcısı, hırsız, masöz, cadı… yani toplumda bir kadına yakıştırılmaya çalışılan her sıfata bürünüyor aktris. Yazarlığını ve yönetmenliğini üstlenen Steven Brill’i ‘The Hangover’ ve ‘After House’ gibi filmlerden tanıyoruz. Ancak o filmlere nazaran ‘Hayatımın En Kötü Gecesi’ daha yavan ve tatsız kalmış. Tabii bu durum insanın bakış açısına ve komedi türünden ne beklediğine göre değişmekte... Sürekli bahsettiğimiz ve başrolümüzü oynayan yıldız oyuncu, Elizabeth Banks... Gillian Jacobs, James Marsden, Sarah Wright ve filmin hem yazarı hem yönetmeni olan Steven Brill de filmdeki oyuncular arasında yer alıyor. Muhabir olarak çalışan ve haber kuşağı sunucusu olmanın hayallerini kuran ‘Meghan’, (Elizabeth Banks) yaşadığı bir gecelik ilişkinin ardından kendini, Los Angeles'ta telefonu, parası ve kimliği olmadan dağılmış bir halde bulur. İşin daha farklı bir boyutu ise önemli bir iş görüşmesine gitmek için yalnızca sekiz saati vardır. ‘Meghan’ın yaşadığı tek gecelik ilişki sonrasında, tüm hayatı bir anda farklı bir yere evriliyor. Yani kısaca ‘Hayatının En Kötü Gecesi’ni yaşıyor. Peki, bu saatten sonra kendini toparlayıp, hayallerinin işini kapmak için gereken sürede görüşmeye gidebilecek midir? Film vizyona girdikten sonra, feminist çevrelerin eleştirisini topladı. Çünkü filmde ‘Aptal Sarışın’ metaforu vardı ve bu durum, haklı olarak kadınların tepkisini çekti. Sizce de artık kadınların saç rengine göre zekâ gelişimlerini tartıştığımız ‘saçma’ şeylerin modası geçmedi mi? Filme nasıl bir bakış açısının hâkim olduğundan bahsetmiştik. Filmin yönetmeni ve senaristi olan Steven Brill, filmin başından beri işlediği cinsiyetçi tavrını bir anda bırakarak böyle düşünenlere ders vermeye girişiyor. Sırf saç rengi, mini parlak elbisesi, topuklu ayakkabıları nedeniyle küçük görülmesine şiddetle karşı çıkan güçlü bir kadın görüyoruz filmin sonlarına doğru. ‘Asıl siz, sıkıntılısınız’ diyor ‘Meghan’, kendine öyle bakanlara… Filmi enine boyuna konuştuk. Sizde bir anda konunun başka yere evrilmesi ile heyecanlananlardansanız bu filmi izlemenizi öneriyoruz. Ancak, ‘Ben gelemem öyle şeylere nasıl başladıysa öyle bitsin’ derseniz de Molatik Sinema Kuşağı’nın diğer incelediği filmlere bakmanızı tavsiye ederiz. Şimdiden iyi seyirler… twitter.com/deniz_tasdelen instagram.com/deniz.i.tasdelen deniz.tasdelen@milliyet.com.tr