Medyum Keto keşke o canlı yayına hiç katılmasaydı

Bir dönemin en medyatik isimlerinden Medyum Keto, yani Hacı Aydoğan hayatını kaybetti... 90'larda çocuk olan herkesin hafızasına 'tokat' olayıyla kazınan Medyum Keto'yu istesek de unutamayız... 90'larda çocuk olan herkes için televizyonun ayrı bir anlamı vardı. Önceki kuşakların aksine epey renkli simalar tanıdık 90'larda. Ekranda medyum bile gördük yahu! Hatta yetmedi, medyumların sert kavgalarına tanıklık ettik... Medyum Keto'nun Medyum Memiş'le kavgası elbette çocukluğumuza damga vuran olayların başında geliyordu. Medyum Memiş ile Keto, bir canlı yayında bir araya geldi. Sözlü tartışmaları kavgaya dönüştü. Ve o malum hareket! Medyum Memiş, Yaaani diyen Medyum Keto'ya şöyle elinin tersiyle okkalı bir tokat attı. Bu sahne aylarca, yıllarca düzenli aralıklarla ekranda karşımıza çıktı. Ekranların en unutulmaz anları seçkilerinde çoğunlukla ilk 3'e girdi. Youtube çağında yaşıyoruz ama bu kavgayı unutmamak, unutturmamak için elinden geleni yapanlar var. Haklılar, gerçekten unutulacak bir an değil. Ekranda şöyle elinin tersiyle tokat atmak/yemek zaten başlı başına Şok!luk bir gelişme. Ama bir de 90'larda bu durum yaşandığında, sadece zamanına damga vurmadı aynı zamanda Demek ki ekranda böyle bir şey oluyormuşun da önünü açtı. Sayısız saçmalık izledik bugüne kadar ekranlarda. Uçan adamlar, pantolon indirmeler... Elbette gerekli cezalar kesildi bu olaylara. Ama nasıl psikologlar sorunlarımızı sakince dinledikten sonra Hadi tamam, çocukluğuna inelim deyip bizi en başa götürüyorsa, bizim de ekranda şikâyetçi olduğumuz anlamsızlıkların en başına gitmemiz gerekiyor. Ve o anlamsızlıkların en başında da kesinlikle Medyum Keto ve Memiş'in unutulmaz kavgası var. Medyum Memiş'e dair pek bir bilgiye rastlamıyoruz. Nerede, ne yapıyor pek bilemiyoruz. Tokatı atan oydu ama Keto'yla daha çok ilgilendik. Kekelemesi ve bu kavgada tokat yiyen yani mağdur olması onu kafadan sempatik yaptı. Kimileri Yaaani diye onun taklidini yaptı, kimileri de ciddi ciddi üzüldü. Sonra Medyum ne ya? deyip üzülmeyi bir kenara bıraktı, sadece Keşke yaşanmasaymış dedi. Bir gerçek var ki, Medyum Keto düzenli aralıklarla da olsa bir şekilde hayatımızın bir kenarında oldu. 90'lardaki skandal tokat hadisesinden sonra uzun bir süre ortalıktan kayboldu Keto. Gerçek adı Hacı Aydoğan. 90'larda sanat camiasından pek çok isme danışman olarak medyumluk yaptı. Sonra ekrandan çekildi. Şarkıcılık yaptı, 3 kez beyin ameliyatı oldu. En son bir huzurevinde kaldığı biliniyordu Keto'nun. Ve en sonunda onun da ölüm haberini duyduk. Keto'yu kaybetmenin olağanüstü bir anlamı var mı bizim için? Bıraktığı derin bir eser var mı? Yok. İnsan olduğumuz için tabii ki üzüldük. Ama o kadar. Hayatını kaybettikten sonra sadece bir tokat hadisesiyle hatırlancak Keto. Yaşadığı dönemde de tokat yemesiyle tanınmıştı. Hayatını kaybetti. Ve yine yediği tokat yüzünden Ekranların gelmiş geçmiş en unutulmaz anları listelerinin objesi olacak. Kimdir, nedir, ne biliyoruz ne de ilgileniyoruz. Suçlu biz değiliz. Üretimi yok sonuçta. Ama sadece bir tokatla hatırlanmak, üstelik de o tokadı yiyen kişi olarak hatırlanmak gerçekten biraz sinir bozucu bir durum değil mi sizce de? Bu hayata neden geldiğimizi bilmiyoruz. Herhangi bir tercih hakkımız olmadı. Doğduk. Konuştuğumuz dil, yaşadığımız ülke, büyüdüğümüz aile... Zaman içinde aklımız başına geldi. Kitap okuma alışkanlığı kazandık ve hayatın anlamını keşfetmeye koyulduk. Hemen akabinde ölmenin de doğmak kadar doğal bir hadise olduğunu keşfettik. Bu farkındalık da bize yaşamı sorgulattı. Ergenlik çağlarına tekabül ediyor bu dönem. Anlamsız bulanlar çekti gitti, biz kalanlar da bu hayatın tadını çıkartmaya koyulduk. Sevdiklerimizle iyi anılar biriktirme peşine düştük. Bir taraftan çalışıp para kazandık ve kendi ayaklarımızın üstünde durmayı öğrendik. Diğer taraftan da dostlarımızı, arkadaşlarımızı koruduk, kolladık. Hayata ne zaman veda edeceğimizi bilemiyoruz. Ama kesin olan şey şu, arkamızda güzel anılar bırakmak istiyoruz. Cenazemize gelenler haklarını helal etsinler istiyoruz. Bunun yolu da iyi ve düzgün bir insan olmaktan, herhangi bir hata yapmamaktan geçiyor tabii ki. Dostoyevski ya da Shakespeare gibi 'ölümsüz' olma gayesi taşıyan azınlık, bu hayata iz bırakıp gitme peşinde. Gayet anlaşılabilir bir durum bu. Hakkında iyi konuşulması, kuşaktan kuşağa takdir edilmek... Ya da sadece yaşadığı dönemde konuşulan biri olmayı da hedefleyebilir insan. O kadar büyük izler bırakmaya gerek yok, şöhret olsam yeter kafasıyla şansını deneyen, fenomen olmak isteyenler var. Bir de Medyum Keto gibi mütemadiyen dalga konusu olanlar var... Medyum Keto 'Suç ve Ceza' gibi bir başyapıt yazsaydı bile sonuç değişmeyecekti. Kitabı hakkında bir röportaj verecekti, Keto Bey, o malum hadiseye dönelim... Tokat yemeyi bekliyor muydunuz? sorusuyla karşılaşacaktı. Ne yaparsa yapsın her daim hakkında goygoy yapılacaktı. 90'larda yediği o tokat, evet, çocukken yüzümüze vurulan ilk tokattı. İlk defa TV ekranında öyle bir sahneye tanıklık etmiştik. Şoke olmuştuk. Unutmak istesek de unutamamıştık. Ama o tokadı yiyen Keto'ydu. Ve onun hayatında da hiçbir şey aynı kalmadı. Biz işin eğlencesindeyken, bize verilen malzemeyle gülüp geçerken onun geri dönüşü olmayan yolda oluşunu pek idrak edemedik. Suç bizde değil, anlamamız imkânsızdı. O da medyum olmasaymış canım, o da tahrik etmeseymişlerle temizliyoruz vicdanımızı... Hayır, hayır. Doğru düşünmüyoruz. Keto hadisesi aslında bize bazı anların, olayların ne kadar da geri dönüşsüz olduğunu, zinhar telafi edilemeyeceğini kanıtlıyor bize. Yani siz yolunuzda ilerlerken öyle bir şey yaşarsınız ki her şeyiniz değişir. Hayata tekrar başlamak istersiniz ama asla istediğiniz şekilde ilerlemez. Payınıza düşen kabullenmek ve başka hedefler koymak olur... Hayat aslında araba kullanmak gibi. Emniyet kemerinizi asla ve asla çıkartmamanız gerekiyor. Size son nefesinize kadar zarar verebilecek bir şeyin içinde olmamanız, gerekli önlemi almış olmanız gerekiyor. Keşke Keto'yu hiç tanımasaydık açıkçası tam da bu yüzden. Keşke Medyum Keto o canlı yayına hiç katılmasaydı. O olayı yaşamasaydı çok daha mutlu bir hayatı olurdu, buna çok eminim. İşte son hali! merak edilmezdi. Onu sokakta görenler tokat hadisesini hatırlatmazdı, yaşamak bu kadar zor olmazdı onun için... İstesek de unutamayız o kavgayı evet ama Medyum Keto'yu hiç tanımamış olmayı, onun da daha mutlu, daha az zorlu bir hayat yaşamış olmasını tercih ederdim. Neden ve ne zamana kadar bulunduğumuz bu hayatı zor yaşamayı kimse hak etmiyor... can.sisman@milliyet.com.tr