Kâh ağladık, kâh ağladık...
Güldük diyemiyorum çünkü geride bıraktığımız ayları düşünecek olursak yüzümüz pek gülmedi. Kâh ağladık, kâh ağladık... Gülüşler, maskeden olacak ki sanki hep bi' yarım kaldı gibi. Aşının bulunmasını, bu virüsün hayatımızdan geldiği gibi bir an önce çekip gitmesini istedik. Hep güzel, umut dolu haberler hayal ettik. Alışkanlıklarımız değişti, hayallerimiz bir süreliğine ertelendi bir anda tüm hayatımız virüs oldu. Bazen sıkıldık evlerimizde oturup kalmaktan ama iyi de oldu. Zayıflayan aile bağlarımız güçlendi; zamanımızın, hayatımızın ne kadar kıymetli olduğunu anladık bu süre içerisinde.
Her şey bitmiş gibi cümleler kuruyoruz belki ama bulunan bu aşı her şeyin bitmesine az kaldığının en büyük kanıtı bence. Umuyoruz ki ilk denemeler başarılı olur ve bir an önce Koronavirüs, hayatlarımızdan daha fazla eksiltmeden bir an önce son bulur. E biz o zaman astık bayrakları, bekliyoruz...