Korkudan tüylerinizi diken diken edecek 10 turistik bölge

Gizemli yerler, garip binalar ve efsaneler ilginizi çekiyorsa bu listeye bayılacaksınız! Efsaneye göre adada tek başına yaşayan Don Julian Santana Barrera isimli adam, kanalda boğulmuş ufak bir kız çocuğu bulur. Çok geçmeden kızın oyuncak bebeğinin de kanalda yüzdüğünü fark eder. Bebeği alıp ağaca asar. 50 yıl sonra adanın hemen her tarafında binlerce oyuncak bebek asılı halde görülmeye başlar. Barrera bu bebeklerin küçük kızı koruduğunu düşünür. Diğer bir efsaneye göre ise, birkaç küçük kız adada oyun oynarken içlerinden biri boğularak ölür ve o günden itibaren adaya adım atan herkes her an izleniyormuş hissine kapılmaya başlar. İşin gerçeği ise şu: 1950′lerde Julian Santana Barrera isimli adam, karısı ve çocuklarıyla bu adada yaşamaya karar vermiş. Bir yandan da oyuncak bebek toplamaya başlamış. Bir süre sonra köylüler ellerindeki bebekleri Julian’ın yetiştirdiği sebzelerle değiş tokuş etmeye başlamış. Julian’a göre bu bebekler boğulan kızın ruhunun rahat hissetmesine yardımcı oluyormuş. Bu yüzden de adanın her yerine bu bebekler var. Ama ürkütücü bir görüntü oluşturduğu kesin! Olayın bir de tuhaf bir yanı var. Aradan bir süre geçtikten sonra adaya bu kadar çok seven Julian da efsanede söz edilen kız ile aynı şekilde, boğularak ölmüş. Garip değil mi? Bu adanın bu kadar ünlü olmasının asıl sebebi Julian’ın ölümü aslında. Bebekler olmasa bile hikaye açısından yeterince korkutucu bir ada – ki üstelik bebekler de var! Bomarzo Bahçesi, Duke Pier Francesco Orsini anısına 1548-1580 yılları arasında inşa edildi. Herkül, Afrodit ve Cerberus heykelleri de dahil olmak üzere; toplam 30 heykel içeriyor. Birkaç yüzyıl unutulmasından sonra Salvador Dali sayesinde tekrar meşhur oldu; restore edilerek 1954 yılında açıldı ve ‘Canavarlar Parkı’ adını aldı. 1962'de, bu kasabayı ‘hayalet şehir’e çeviren acayip bir kaza oldu. İtfaiyeciler terk edilmiş bir kömür madeninde çöp yakarken yanlışlıkla alevler kömür damarlarına yayıldı ve bugün hala devam eden bir yeraltı yangını başlattı. Bu acayip olay sayesinde bölgeden turistler, fotoğrafçılar ve gazeteciler eksik olmuyor. Haçlar Tepesi eski bir mezarlık gibi… Sıklıkla Katolikler geliyor buraya. Ziyaretleri sırasında bir haç bırakırlarsa dileklerinin yerine geleceğine inanıyorlar. Bir efsaneye göre, tepeye haç bırakan ilk kişi, kızı ölümcül hasta olan bir köylüymüş. Kızı kurtulunca herkes buranın kerametine inanmış ve her gelen haç bırakmaya başlamış. Şilili heykeltraş Mario Irarrázabal'ın Atacama Çölü'nün ortasında yaptığı bu heykel görenleri hayrete düşürüyor. Sanatçının ‘Hand of the Desert’ adını verdiği çalışma, Antofagasta şehrine 75 km uzakta. 11 metre yükselliğe sahip el, sanki yardım istyormuşçasına durmuyor mu? Yazar Mario Irarrázabal da bu heybetli anıtın yalnızlığı, adaletsizliği ve çaresizliği sembolize ettiğini söylüyor. Ancak ne yazık ki, bazı turistler vandalizme karşı koyamıyor; bu nedenle el periyodik olarak grafitti’den temizleniyor. Aokigahara Ormanı, Japonya'nın meşhur Fuji Dağı'nın hemen yanı başında bulunan ve uzaktan bakıldığında yeşilin her tonuyla dikkat çeken bir doğal güzellik. Yerli ve yabancı turistler bu ormana Fuji Dağı'nı çeşitli açılardan görmek, dağın fotoğraflarını çekmek ve hazırlanan parkurlarda doğayla iç içe yürüyüş yapmak için geliyor. İnsanlar kendileri için belirlenen rotalardan şaşmamaları gerektiğinin bilincinde. Çünkü inanılmaz sık olan bitki örtüsü kaybolduğunuz an yönünüzü bulmanızı veya sesinizi duyurmanızı imkansızlaştırıyor. Fakat bir de bu rotalardan bilerek çıkan ve ormanın derinliklerine yürüyenler var. Onlara belirlenen parkurlardan çıkma cesaretini veren ise, zaten oraya intihar etmek için gitmiş olmaları. Japon tarihinde mistik bir yeri olan ve ölü ruhlarla özdeşleşen Aokigahara, Seicho Matsumoto'nun iki karakterinin bu ormanda intihar ettiği romanı Kuroi Kaiju'dan sonra bir intihar merkezi haline gelmiş. Aokigahara'nın girişine gelindiğinde rastlanan, son kez bu ormana gelmek için kullanılmış ve terk edilmiş arabalar zaten nasıl bir ortam olduğu hakkında ilk fikri veriyor. Ormana girdiğinizde ateş yakmayın, çöp atmayın gibi klasik uyarılar yerine Lütfen intihar etmeyin, hayat size verilmiş bir hediye, ailenizi ve arkadaşlarınızı düşünün gibi ifadeler yazılı. Ormanın derinliklerine doğru gidildiğinde önce ağaçlarda topluma ya da geride kalanlara sitem amaçlı, mesaj veren çivilenmiş objeler ve bırakılmış veda notları görülüyor. Sonra ise çoğunluğu kendini ağaçlara asarak bazıları ise ağaç diplerinde aşırı dozda ilaç alarak kendini öldürmüş insanların bedenleri… Ve bazılarının aldıkları kararı son bir kez düşünmek için birkaç gün kaldığı, bazen dolu bazen boş bulunan çadırlar görülüyor. Kimi bölgeleri gündüz saatlerinde bile ağaç sıklığından zifiri karanlık olan ormanda yetkililer her aramaya çıktıklarında en az bir cesetle karşılaşıyor. Yıldan yıla artması ve özendirici bulunması nedeniyle Japonya bu ormandaki intiharların sayısını resmi olarak açıklamıyor fakat sayının yıl başına 50-100 arası olduğu tahmin ediliyor. Aokigahara Ormanı, Japonyalı sosyolog ve yazar Wataru Tsurumi'nin intihar edeceklere el kitabı niteliğindeki tartışmalı kitabında da intihar etmek için çok uygun bir yer diye anlatılıyor. Çeşitli kitaplarda, belgesellerde ele alınan ormanın hikayesi son olarak 2016'da vizyona giren 'The Forest' adlı korku filminde işlenmişti. Dünyanın en kalabalık ülkesi olmasıyla bilinen Çin, nüfusun ihtiyacı olandan çok daha fazla konuta sahip olduğu gerçeğiyle de yüz yüze gelmiş durumda. Nüfus artış hızı gözetilmeden yapılan sayısız konut ve bu konutları satın almaya gücü olmayan insanlar nedeniyle inşa edilen sayısız yerleşim yeri şu an hayalet şehir olarak nitelendiriliyor. Bu durumun ortaya çıkış sebebi olarak Çin’deki emlak balonu gösteriliyor. Çoğu zaman tarım alanları üzerine kurulan bu şehirler nedeniyle birçok insan yaşadığı yeri terk etmek zorunda kalmış. Bazı bölgelerde evlerin fiyatları 50-100 bin dolar arasında ama nüfusun çoğunun günlük kazancı 2 dolar seviyesinde. Evlerin pahalı olmasının yanı sıra bu bölgelerde iş imkanları da yok. Başta sülfat olmak üzere mineral bakımından zengin olan bu gölde, gümüş ve titanyuma bulunuyor. Benek şeklindeki alanlar yazın göl buharlaştığında ortaya çıkıyor. Yerli halk gölü kutsallaştırmış durumda. Birinci Dünya Savaşı sırasında bu göldeki tuzlar patlayıcı yapımında kullanılmış. 44 yıl önce doğal gaz araması yapan Rus bilim adamları kazdıkları kuyudan metan gazı çıktığını fark ettiler. Bilim insanları, çevreyi gazdan korumak için kuyuyu ateşe verdiler ve o zamandan beri kuyu yanıyor. Bu kilisenin döşeme ve dekorasyonunda 40 bin kadar insan iskeleti kullanılmış. Dolayısıyla mimarisiyle ilgi uyandırıyor. Peki nasıl oluştu? Şapelin bahçesine gömülmek itibar görünce, burası giderek büyüyen bir mezarlık halini almış ve daha sonra küçültülmesi zorunlu hale geldiğinde, çıkarılan kemikler şapel içinde dekorasyon malzemesi olarak kullanılmış. Sağda solda kemiklerden piramitler oluşturulurken, ortada duran avizenin özelliği ise insan vücudunda bulunan bütün kemikleri barındırması… Eskiden vebalılar için karantina istasyonu ve akıl hastanesi olarak kullanılan Poveglia Adası, bugün terk edilmiş binalar ve yabani otlarla kaplı. Efsaneye göre karantina döneminde burada birçok insan yanmış. Şu anda Poveglia topraklarının insan külleriyle dolu olduğuna inanılıyor. Bunun dışında, adada akıl hastanesi olduğu dönemde çılgın bir doktor, hastalarını kobay olarak kullanıp açık beyin ameliyatıyla deliliklerini çözmeye çalışmış. Fakat kendi sonu da anlatılanlara göre adadaki çan kulesinin tepesinden atlaması olmuş. Efsaneye göre atlayıp ölmeyen doktorun boğazını, yerden çıkan hayaletler sıkarak öldürmüş. Bugün bile balıkçılar ada çevresinde balık tutmaya cesaret edemiyormuş, çünkü çoğu zaman ağlarına insan kemikleri takılıyormuş. Adada bugüne kadar toplamda 160 bin civarında kişinin öldüğü düşünülüyor. Pek çok kez belgesel kanallarının hayalet avcısı tarzı programlarına konuk olan adanın son sakinleri, adadan ayrılmalarının sebebini onlara sürekli “Gidin ve asla geri gelmeyin” diyen sesler olduğunu belirtiyorlar. Ayrıca adadan ayrılırken bir tanesinin suratında açılan 14 cm’lik yarığın da sebebini söyleyemiyorlar. 1968 yılında orduda çalışan bir teknisyenin bu ormanın üzerinde dolaşan bir UFO fotoğrafı çekmesinin ardından Hoia-Baciu, dünya genelinde paranormal bir şöhrete sahip oldu. Bu bölge aynı zamanda “Transilvanya’nın Şeytan Üçgeni” olarak da anılıyor çünkü kimileri, bu ormana gezmeye giden insanların ortadan kaybolduğuna inanıyor. Bu ormanın içinden geçen bazı insanlar ise o süreçte şiddetli kaşıntı, mide bulantısı ve anksiyete nöbeti geçirdiğini iddia ediyor. Overtoun köprüsü, İskoçya’nın Milton yakınlarında bulunuyor. Bu köprüyü bu kadar ünlü yapan şey ise, açıklanamayan olayların burada yaşanmış olması. Köpeklerin, özellikle de uzun burunlu türlerin buradan atlayıp intihar etmesiyle ünlenmiş durumda. Overtoun köprüsünün inşa yılı 1859'a dayanıyor. İlk bakıldığında köprü gayet normal görünüyor. Dönemini yansıtır şekilde gotik hatlara sahip. Fakat tarihte küçük bir araştırma yaptığınızda köprünün birçok köpek intiharına ev sahipliği yaptığını görüyorsunuz. Evet, bu köprüden geçen köpekler, kendilerini 15 metre yüksekten, hep aynı nokta ve aynı açıyla boşluğa bırakıyor. Araştırmacılara göre şu ana kadar köprüden 600 köpek atlamış, bunların sadece 6’sı hayatta kalabilmiş. Kurtulanlar, hayatlarının geri kalanında huzursuz hallerinden asla kurtulamamışlar. Yapım tarihinin 1859 olmasına karşın ilk ihbarların 1960'lara dayanması da ilgi çekici bir detay. Ian Fleming'in bu olayla ilgili açıklaması şöyle: Bir kere rastlantı, iki kere tesadüf, üç kere düşmanın işi ve 600'den fazlası kesinlikle tarih öncesi bir Sümer iblisinin ya da benzer bir varlığın işi. Bazıları, bu köprünün perili olduğuna inanıyor. Ancak 1994'te bir adam, kendi bebeğini bu köprüden atmış. Daha sonra da kendisi atlamış. Bu trajik olayın sebebi de mi Overtoun köprüsü? Bazı kişiler ise bu köprünün ‘sırat köprüsü’ olduğunu düşünüyor. Bazıları geçiyor, bazıları düşüyor; bazıları ise hiç uğramıyor bile. Daha sonra İskoç yetkililer, zoologlardan oluşan bir ekiple konuyu araştırmışlar ve çevrede yaşayan minklerin kokusuna bağlı olarak köpeklerin avcılık içgüdüsüyle köprüden atladıklarını tespit etmişler. İtalya'da Camogli ve Portofino arasında bulunan İsa'nın bronz heykel, tüplü dalışın öncülerinden İtalyan dalgıç Dario Gonzatti'nin 1950’deki ölümünden sonra, yine İtalyan dalgıç Duilio Marcante'nin fikriyle yapıldı. 2,50 metre boyunda olan heykelin denizdeki insanları ve dalgıçları koruduğuna inanılıyor. Zamanında İtalyan ordusu tarafından -pek çok dalgıcın yardımıyla birlikte- denizin 15 metre altına yerleştirilen İsa heykeli, başını ve kollarını yukarı kaldırmış; yüzeyi (ya da cenneti) işaret ediyor.