Kendisi yazdı, kendisi bozdu: Snoop Dogg'un teşekkür listesi

Yaşadığımız çağda her yerin 'ben' kaynadığı yetmezmiş gibi, rap müzisyenlerin bin yıldır bitmeyen En iyisi benim, benden iyisi de benim sözleri arasında boğulmadan yüzmeye çalışıyoruz bir de. Biz, 'ben'den ötesini konuşmak isteyenlerin işi çok zor. Her yer 'ben' kaynıyor. Her yerdekşi 'ben'ler her şeyin en iyisi. Bir tek biz değiliz sanki. Peki, bu 'ben' nasıl oluyor da en iyisi olabiliyor? Kesin fark etmişsinizdir, dünyanın hiçbir yerinde en iyi ikinci rapçi benim diyen tek bir rap müzisyeni yok. Herkes en iyisi. Amerika'nın kıyısında köşesinde müzik yapıp 12 satan EP'leriyle dünyayı salladığını sanan kuytu rapçiler de milyar dolar kazananlar da aynı şeyden bahsediyor. Kendi 'ben'lerinden. Etraf 'ben' kaynıyor ve ben böyle yaşayamıyorum yarabbi. Kupama kahve koydum Çünkü kupaya kahve koyma konusunda en iyisi benim Benden iyi kahve yapan da yok Benden iyi olduğunu söyleyen Müfterinin önde gidenidir önde gideni diyerek ofiste dolaşsam şu an, eminim etrafımdaki herkes deli olduğumu düşünür. Bunu sahnede ya da stüdyoda yapan bir rapçi gördüğümüzde ise Helal be! Adam alfa! Bravo! diyoruz. Ne alfası birader? Tuhaf şey, bunu yapmayıp bambaşka şeyler söylemeye çalışan rap müzisyenleri ise popüler olamıyor. Cidden müziğe odaklanan rapçiyi gündeme almıyor kimse. Bir tuhaf. Rap müziğin 'felsefesi' benmerkezcilik diyelim farazi olarak, bunun ciddiye alınabilir bir 'felsefe' olduğunu söylemek mümkün mü? Sözgelimi, Ayn Rand görse şu olan biteni, ne derdi kim bilir? Fikri olan var mı? Neyse, yeterince kendi kendime sinirlendim. Konu şu; Snoop Dogg, geçtiğimiz gün dünyanın en büyük yıldızları gibi onurlandırılmış ABD'de. Şöhretler Kaldırımı'na ('Hall of Fame' tabir edilir) yıldızı konmuş. Bunu elde etse aklını kaybedebilecek onlarca insan var. Fakat Snoop Dogg, nasıl denir, bir tuhaf tepki vermiş olaya. Çıkmış kürsüye, kendisine teşekkür etmeye başlamış! Evet yahu, cidden kendi kendine teşekkür etmeye başlamış. Elalem ne ödüller alıyor da annesine ve eşine teşekkür edip sesi titreyerek sahneden ayrılıyor, bizimki çılgın gibi kendine teşekkür ediyor. 7 cümlelik konuşmasının tamamında kendisini övüyor, kendisini seviyor. Bunu anlamlandırabilmem mümkün değil. “Kendime inandığım için kendime teşekkür etmek istiyorum. Tüm bu zor işleri çalışarak başardığım için kendime teşekkür etmek istiyorum. “Ara vermeden çalıştığım için kendime teşekkür etmek istiyorum.” “Asla vazgeçmediğim için kendime teşekkür etmek istiyorum.” “Her zaman verici olduğum ve aldığımdan daha fazlasını vermeye çalıştığım için kendime teşekkür etmek istiyorum. Yanlıştan çok doğru yaptığım için kendime teşekkür etmek istiyorum. Her zaman kendim olduğum için kendime teşekkür etmek istiyorum.” Şu cümlelerin hepsini peş peşe ben kursam deli ayol deyip sahneden indirirler, adam gerçekten şekilli bir şey yapacağını düşünerek böyle bir hareket yapmış... Kendini takdir etmek, kendini önemsemek, kendini sevmek, kendini beğenmek, benmerkezci olmak bu yedi cümleden hiçbiri değil. Bir tek insan bile kendisine yardım etmemiş gibi davranmak da hoş değil. Nasıl aşılacak şu kendi kendine insanın inşa ettiği kulelerin gölgesi? Öte yandan, üzgünüm ama Snoop Dogg, o organizasyonu yapan ya da o yıldızla ismini bir arada telaffuz etmenin güzel tınladığını düşünen tek bir kişiye bile teşekkür etmeden sahneden inmek, en hafif tabiriyle nezaketsizliktir. Tebrik ediyorum. Başaracak başka bir şey kalmamışcasına en nezaketsiz olmayı başarmışsın. Ben de kendime teşekkür ediyorum, senin gibi olmamaya devam ettiğim için. andac.uzel@demirorenmedya.com twitter.com/andacuzel