İstanbul Kahve Festivali'nden geride kalanlar...

İstanbul Kahve Festivali’nin ikincisi önceki gün sona erdi. 21-24 Eylül tarihleri arasında Maçka Küçükçiftlik Park’ta düzenlenen etkinlik, ortak paydası kahve olanları bir araya getirdi. Festivalin ilki geçtiğimiz yıl Ekim ayında düzenlenmişti. Söz kahveden açılınca insan ister istemez şöyle bir geçmişe uzanmadan yapamıyor. Malum, Etiyopya’dan başlayan, Yemen’de gelişen ve ardından İstanbul üzerinden dünyaya yayılan kahve, bugün bu satırları yazan kişi başta olmak üzere milyonlarca insanın tutkuyla bağlı olduğu bir içeceğe dönüştü. İlk bulan, pişiren her kimse sonsuz kere teşekkür ederim. İnsanlığa “Türk Kahvesi” diye bir içeceği armağan etmiş olsak da kahve kültürü konusunda açıkçası uzun yıllar İtalyan ve Almanlara çok boş alan bırakmışız. Bugün artık kahvenin iyisinin Viyana, Paris veya Roma’da yapıldığı kanısını değiştirmek biraz zor. Tabii imkansız değil. Özellikle İstanbul’da son birkaç yılda peşi sıra ve farklı farklı semtlerde zincir kahve mağazalarından ayrı olarak üçüncü dalga olarak nitelendirebileceğimiz kahveciler hızla açılmaya başladı. Barista kursları, kahve sohbetleri derken iş festival boyutuna erişti. 2.’si düzenlenen İstanbul Kahve Festivali de böyle bir ilginin mahsulü. Biz de bu davete bakakalamadık, düştük yollara. Pazar olmasının de etkisiyle biletler tükenmiş, içeri giremeyenler kapıda kuyruk oluşturmuştu. Erken davrananlardan olduğumuzdan içeri girmeyi başardık. Fakat içerisi “iğne atsan düşmez” sözünün canlı örneğini yaşattı bize. Önünden geçtiğimiz her stantta ikram edilen kahve ve çikolataları asla geri çevirmeden yolumuza devam ettik. Ne de olsa ikramı geri çevirmek ayıptır. Festivali gezerken hayıflandığım tek şey, yanlış gün tercihim konusunda oldu. Açıkçası bu denli bir kalabalığı tahayyül dahi edemezdim. Böyle olunca baristalarla kahve hakkında konuşmak, atölyelerde seslerini işitebilmek bir hayli zor oldu. Aşırı ilgi kaynaklı bu sorun canımı sıktı. Neyse ki festival dışında da hepsinin yerini önceden bilen bir kahve aşığıyım. 3. dalga kahvecilerin stantlarında sırada bekleme pahasına süt, şeker ve benzeri minvalde, kahveye yakıştıramadığım katkı ürünlerinin olmadığı en sert kahveleri denemeye çalıştım. Adı bende kalsın zaten her daim sevdiğim ve tercih ettiğim bir kahveci, yine beni mest etmeyi başardı. Sumatra, Etiyopya ve El Salvador ile kurduğum kahve çekirdeği kökenli bağı daha da güçlendirip evime geri döndüm. Uzun süren ve deneme yanılma yöntemiyle vardığım nihai karara göre damak tadıma en uygun olan kahveler bu üç çekirdek. Son olarak seneye de düzenlenecekse şayet –ki umarım düzenlenir- ya gün sayısı artsın ya da mekan büyüsün. Artık kahve üç günlük heves değil bir yaşam tarzına dönüşüyor. Dolayısıyla talep ve ilgi de her geçen gün biraz daha artıyor. Pazar günkü adım adım ilerleme ya da ilerleyememe durumu hiç iç açıcı değildi. Kahveniz bol olsun efendim. http://www.instagram.com/ihsandinovski