İrem Derici nasıl bir kafa yaşıyor?

Hafta sonu yayımlanan röportajında İrem Derici, o zor günler için şunları söyledi: Millet, Bunun sonu Amy Winehouse gibi olacak diyordu. Ben kafayı yedim o dönem. Böbrek, karaciğer hepsi altüst olmuş, yoğun bakımına kaldırılmışım, ona bile 'reklam' dediler. Allah akıl fikir versin. Özellikle bir şey yapmıyorum ama frenim yok benim. Freni boşalmış, dehşet saçan TIR gibiyim! Derhal şunu sormak gerek: İrem Derici nasıl bir kafa yaşıyor? Önce Bir erkeği 10 günde kendime aşık edebilirim diyen, hemen akabinde Beni çok da ciddiye almayın diyen, diyebilen, bunun itirafında bulunabilen bir kadın. Bu iki lafı peş peşe diyebilmek her babayiğidin harcı değil. Sırf bu bile onun o freni boşalmışlığının, Canını seven kaçsınlığının göstergesi. Ne iyi ne kötü, o da öyle. Kendisi için Bana deli demelerine izin veriyorum, böylece ben de karşılığında özgür oluyorum. Başkalarının özgürlüğünü kısıtlamadığım sürece istediğim gibi yaşayabilirim diyen Derici'nin asıl olayı, klişelere tahammülsüzlüğü. Kendisi de itiraf etmiş, Ben bir troll'üm diye. Çok yaşa desek de demesek de, karşımızdaki kişinin çok yaşayıp yaşamayacağına karışamıyoruz ya hani. Laf olsun torba dolsun, adettendir diye diyoruz. Derici de E içimden gelmedi şu anda, içimden gelmediyse 'Çok yaşa' dememe gerek yok yahu. Zorunda mıyım? diyor. Dilber Ay stayla. İrem Derici, kendisi hakkında kayıtsız kalınmamasını özellikle istiyor. Dikkat çekmek, ilgi odağı olmak onun meselesi. Daha bombası, bu zaafını açık açık söylüyor, kartlarını açık oynamayı tercih ediyor. Direkt olmak onun en büyük meselelerinden. Bu yüzden kendisi hakkında negatif konuşan Demet Akalın'a Seni seviyorum diyor. Çünkü Demet Akalın kendisi hakkında ne düşünürse düşünsün, fikri baki, Demet Akalın'ı seviyor, Demet Akalın'ın kendisini sevmemesi o kadar da üzmüyor onu. Sevmeniz ya da sevmemeniz onun hoşuna giden şeyler aslında. Demet Akalın hakkında iyi ya da kötü bir şey söylediği için mutlu. İlgisizliğe tahammülü yok asıl. İlgisizliğe tahammülü olmadığını söyleyerek kendisini uzun vadede zor bir pozisyona sürükleyeceğini bile bile yaşıyor hayatı, dikine dikine, zorlu, engebeli. İnanılır gibi değil ama canı öyle istiyor! Bütün bunlar niye oluyor peki? Aşırı hassasiyetten. Özünde aşırı hassas ve duyarlı olan insanlar, eksik kalan şeylerin boşluğunu birkaç kat daha sert yaşıyor. Ve o kimseler, eğer günün birinde sistematik bir pozisyon içerisinde kalırlarsa, ya da bile isteye bu pozisyonu tercih ederlerse, işte o zaman İrem Derici'nin geçtiği yoldan geçiliyor. Üstelik İrem Derici, hassas olmasının yanında biraz komik, biraz patavatsız ve elbette zeki bir kadın. Türkçesi; işlerin karışmaması imkânsız. Son röportajında, İrem Derici'nin nasıl bir kafa yaşadığından ziyade biz aslında onun kendi kendisini onarma sürecindeki en büyük yüzleşmeye tanıklık ettik. Hani 'kendi ayağına sıkmak' diye bir tabir vardır ya, işte İrem Derici o tabirin sonuna kadar hakkını veren, o ekolün en önemli temsilcilerinden. Ve o böyle kalmak istiyor. Sınırların dışına çıkmadan, kendi yaralarını kendi sararak, ne olduğunu ve ne olmadığını bilerek. En önemlisi de hatalarını sahiplenerek! Bu başarı sürecinde yaptığı hataları gizlemiyor, bilakis vurguluyor. Bu başarım var. Bu başarıya giden yolda bu hatayı yaptımlarla yürüyor... Tam da bu yüzden, 'Beni Benimle Bırak'ır gibi İrem'i de İrem'le bırakmak gerekiyor. İrem Derici ne yapması gerektiğini, tökezlediğinde nasıl ayağa kalkılacağını gayet iyi biliyor. Asıl mesele 'İrem'de. 'İrem' umarım attığı her adımda, kendisini tanımaya başladığı bugünlerin kıymetini de bilir, bilebilir. 'İrem tutulması', yani istikrarı gerçekleşince, karşımızda göreceğimiz şey hayalindeki senaryo olacak. Kendi özgürlük alanındaki bir kadın, gerektiğinde ciddiye, gerektiğinde dalgaya alınan ve her daim gözümüzün hiç büyümeyen bebeği olarak... Ve elbette ilgimizin ta göbeğinde! twitter.com/mayksisman instagram.com/mayksisman youtube.com/mayksisman can.sisman@milliyet.com.tr