Hayat kurtaran hamleler: Kuma yardım çağrısı yazan çift

Koskocaman arazide bıraktığınız küçücük bir iz, fark edilmenizi sağlar. Tıpkı koskocaman dünyada, herhangi bir konuyla ilgili atacağınız küçücük bir adımın bir anda değişimin başlangıcı olabilmesi gibi. Toprağa yazdıkları yardım çağrısıyla fark edilip kurtarılan çifti tanıyalım. Kaybolmak çok korkunç bir his. İnsana ne yapacağını unutturuyor, ne yapması gerektiğini düşünme fırsatı vermiyor. Sorumlulukların, kalabalığın ya da sokakların arasında kaybolduğunuzu düşünebilirsiniz. Hangisi olduğu çok da önemli değil. Mühim olan o kaybolmanın tedirginliği. Peki, şimdi ne yapacağız? sorusudur kaybolmak, üzerinize siner bu soru. Kaybolduğunuzu gerçekten kabul ettikten sonra, zihninizi 'yapılacaklar listesi' işgal eder. İnsan, burnunun ucundaki çözümü görebiliyor mu peki her zaman? İşin açıkçası, pek değil. Bize önerilen her şey, Bu bir işe yaramaz etkisizliğiyle zihnimizde dolaşır durur. Gerçekten, bir işe yaramazlar mı oysa? Bize küçücük görünen çözüm yolları, aslında değişiklik yaratacak kadar büyük olamazlar mı? Deniz yıldızı hikayesi gibi, bir tanesini denize atsanız biri kurtuluyor işte. Bir kişi evinde harcadığı suyu tasarruflu kullanmayı denese litrelerce su artıveriyor bir anda. Bir aile plastik tüketimini azaltmaya çalışınca iyileşmeye başlıyor çevre kirliliği. Yolda kaybolan ve yardıma muhtaç kalan bir çiftin kumlara yazdığı Yardım edin mesajı bir helikopterin içinde olanların gözüne takılıyor misal... Belki kurtarılmak için aylar geçmesi gerekecek olsa bile, akıllarına gelen ve en basit çözüm yolunu deneyiveriyorlar işte. Küçük adımlar bizi kurtarır, küçük adımlar değişiklik yaratır, bütünün içinde fark edilmeyecek olsa bile, küçük şeyler ses çıkarır. Tıpkı, monitörünüzde bozulan bir pikselin gözünüze çarpması gibi... En umutsuz anlarda yapılan küçük değişiklikler kurtarıyor insanı o kaybolmuşluk hissinin pençesinden. Dünyanın dikkatini çeken yeni bir haber de bunu kanıtlar cinsten. Kuzey Avustralya'da Shantelle Johnson ve Colen Nulgit, köpekleriyle birlikte bir geziye çıkıyorlar. Ancak bir noktada, araçları bataklığa saplanıyor. Ne yapacağını bilemeyen çift, karanlığın düşmesiyle iyice yükselecek olan su seviyesinin -efendim çünkü medcezir, biliyorsunuz- endişesini yaşıyor. Zira, timsahlara yakalanacaklarını düşünüyorlar. Arabayı ellerine geçen her şeyle yükseltebildikleri kadar yükseltiyorlar. Geceyi, tedirgin bir şekilde geçiriyorlar. Ertesi gün, çamura bir yardım çağrısı yazıyorlar. Dört harf; HELP (İmdat)... Pek çok noktada şans yardım ediyor, küçük değişikliklerin desteği de cabası elbet. Ailelerine nereye gideceklerini söyleyen çiftimiz, ailenin kurtarma ekiplerine Onlardan haber alamıyoruz demesiyle kurtarılıyor. Kurtarma ekiplerinin gönderdiği bir uçak, çamura yazdıkları imdat çağrısını fark ediyor ve çifti kurtarıyor... Çiftin aracının saplandığı bataklık, tedirgin olunması gereken belki de en son şey herkes için. İnsan hayatındaki esas bataklık umutsuzluk. Bir litre su, bir deniz yıldızı ve geri kalan ufacık değişiklikler için yeten tek şey, akıldan geçen ilk adımı atmak. O ilk küçücük adım kurtarıyor bizi her seferinde. Resmin bütününe etki etmeyeceğini sansak bile... andac.uzel@demirorenmedya.com