Göksel 'Bu da Geçecek' şarkısından sonra ne yapacak?

Göksel yepyeni single'ı 'Bu Da Geçecek' ile çıkageldi, hiç beklemediğimiz anda pat diye güzel bir sürpriz yaptı. Gıpgri geçen şubat ayımıza renk kattı. 'Bende Bi' Aşk Var' ve 'Sen Orda Yoksun' gibi iki başarılı albümle çıtayı pek yükselten Göksel'in yeni şarkısı kutupta yaz gibi gerçekten... Evet, biliyorum, Göksel'den uzun bir zamandır şöyle sağlam bir albüm bekliyorsunuz. Kötü haberi vereyim: henüz resmi bir Albüm geliyoOoOoOor... duyurusu yok. İyi haber ise şu: Yalnız değilsiniz. (Evet, bazen yalnız olmadığını bilmek bütün problemleri sıfırlar.) Göksel'den şöyle dolu dolu bir albüm bekleyenlerin sayısı az buz değil. Dile kolay, tam 4 yıl oldu. Geçen yıl 'Tam Da Şu An' diye bir single yayınlayıp nabız yoklamıştı. Ama asıl golü 'Bu Da Geçecek ile attı bence. 'Bu Da Geçecek', bir Mabel Matiz ve Göksel işbirliği... İkisinin ortak çalışması. Birbirini çok seven, yazan, çizen, üreten iki müzisyenin birlikte yazdıkları bir şarkı. Düzenleme Alper Erinç'in. Muazzam klip ise Murat Onbul yönetmenliğinde çekilmiş. Ortaya sıcacık, aşırı minnoş bir klip ve sempatik bir şarkı çıkmış. Bir 'Uzaktan' gibi Olaaay... olmamış belki ama sempatik olmuş. Öyle çok güzel değil ama sempatik diye tanımlanır ya hani bazıları, işte bu şarkı da o lafı karşılayn bir iş. Müzik kariyerine 'Sabır' çekerek başlayan, ardından 'Depresyondayım' diyen ve 'Hastasıyım'la bir kez daha negatiften beslenen, Acaba bu kadın mutsuzluktan mı besleniyor? gibi çeşitli espriler yapasımızı getiren Göksel, son iki single'dır bir Pollyanna modunda. Dürüst olayım, bu mutlu halleri, bu pozitifliği ona yakıştıramıyorum. Ondan beklentim hep Acıyor, acıyor, acıyor demesi. Bir dinleyici olarak beni ve sanırım milyonları buna şartlamış vaziyette. Ve fakat, bu pozitif haller ona gerekli. Çünkü Göksel hiçbir zaman kendini bozmadı. Ne kendini, ne müziğini, ne duruşunu... Her zaman saygı uyandırdı, ona beslediğimiz sevgi her zaman büyüktü ve büyük kaldı. Bu kadın da ohooo dedirtecek en ufak bir eylemde bulunmadı. Ya da Ne gerek vardı bu şarkıya? dedirtebilecek bir parçayla çıkmadı karşımıza. Mutlaka bir sözü vardı, dedi, sonra geri çekildi. Kendini minimal çapta dahi olsa mutlaka yeniledi. Belki saçını kesti, belki üstüne bir şal aldı. Ama her zaman gerçek oldu. Üstelik bu gerçekliği, röportaj vermeden, kendiliğinden sağladı. İşte bu bir başarıdır. Evet, bir dinleyici olarak sadece bir hakkım olsa, şimdi bana kaybolan yıllarımı getirip bir de üstüne Ya 'Uzaktan'ı ya da 'Bu Da Geçecek'i seçeceksin! filan deseniz düşünmeden 'Uzaktan' derim. Single olarak piyasaya sürdüğü 'Bu Da Geçecek' ya da 'Tam Da Şu An' gibi şarkılar sempatik ama kitleleri harekete geçirebilecek 'yakalayıcı'lıkta değil. Zamanla sevilebilecek, tatlı şarkılar bunlar. Halbuki single demek, iddia demek. Bu türden 'sempatik' şarkılara albümlerde yer vermek gerek. Single'lardan zaten tabiatı gereği kimse ticari bir başarı beklemiyor. Albümler satar. Çünkü içinde 10 küsür şarkı olur. Dolayısıyla içinde tek bir şarkı barındıran bir single'ın gerek fiziksel gerekse dijital satış grafiği o kadar da kaydadeğer bulunmaz. Albümlerin satmadığı bir devirde kim önemsiyor ki single'ların ticari başarısını? Single'lar, niceliksel başarıyı yakalamakta doğası gereği dezavantajlı olduğu için, o açığı 'iddia'yla kapatmak gerekir. Ama işte bu iddianın karşılığı o kadar da gelmiyor. Son iki iş Göksel açısından havada kalıyor son iki iş. Sempati kazanıyor Göksel, fakat hepsi bu kadar. Kendisini bozmayan, her daim başarılı olan bir şarkıcıdan iddia beklemek kadar da doğal bir durum olamaz. Kaldı ki Göksel'den bahsediyoruz. 1997'den beri süren bir kariyer onunki... Evet, bilinçaltımıza gizliden gizliye negatif enerji yaymasına artık bir Dur! demesi ve farklı besteler arayışında olması keyifli. Ama yetmiyor. Fazlasını yapması lazım. Öyle şeyler yapması lazım ki, hem iddialı hem sempatik hem başarılı hem de kaliteli olacak. Kriterlerden biri eksik olunca başarı da kısıtlı oluyor. Halbuki profesyonel bir yolculuk bu. Yatırımlar yapılıyor, stüdyo masrafları, klip çekimleri, konserler, turneler... Göksel, teoride ve pratikte Mabel Matiz'in renkli, hafif fingirdemelik sempatik dünyasına yakışan bir isim. Besteler, sözler... İki ruh da birbirine yakın. Ama ters köşe lazım. Hande Yener gibi 'bakkal düşmanlığı' yapması, Tarkan gibi 'Metamorfoz' geçirmesi gerekmiyor. Göksel kendisini baştan yaratabilir. Atıyorum akustik bir albüm yayınlayabilir. Sadece akustik gitar olacak ama. Ya da mesela pop-rock şarkılar söyleyebilir. Ya da senfonik bir albüm yayınlayabilir. Kemanlı 'Acıyor'un senfonik versiyonunu bir düşünsenize... Efsanevi bir sonuç çıkmaz mıydı ortaya? Ya da mesela 'Sen Orda Yoksun' albümüne adını veren şarkı... Özellikle sonlarda, orijinal haliyle bile tüyleri diken diken eden o kemanlar, baştan sona senfonik bir düzenlemeyle çok daha etkileyici olabilir... Göksel'in müzikal anlamda daha keskin, sert işlerle karşımıza çıkmasını diliyorum. Bu dönüşüm/değişim şimdi değilse ne zaman? diyorum... twitter.com/mayksisman instagram.com/mayksisman youtube.com/mayksisman can.sisman@milliyet.com.tr