Dilber Ay'ı kaybettik: Bu kadar erken gitmek zorunda mıydı?

Dilber Ay'ı kaybettik... Bir akraba ziyaretine giden Ay aniden fenalaşmış ve hastaneye kaldırılmış. Ancak tüm müdahalelere rağmen kurtarılamamış. Ölüm sebebi ise kalp krizi... 63 yaşında yaşamını yitiren Dilber Ay'ı, tam da ona müthiş bir sempati duymaya başlamışken kaybetmek 'zorunda mıydık?'... Dilber Ay, yani Dilber Karakaş 1 Ocak 1956'da Kahramanmaraş'ta dünyaya geldi. Türk halk müziğine sevgisinden ötürü şarkıcılık yapmaya başladı. 70'lerin ortasından 2010'lu yıllara kadar -eski tabirle- tam 25 kaset yayınladı. Hayatı kolay geçmedi. 13 yaşındayken zorla evlendirildi. Bu esnada ses yarışmalarına katıldı, derece elde etti. Birçok kadının başına gelen olay ne yazık ki onun da başına geldi. Hatta cezaevine bile girdi bu olaydan sonra... 4 yıl önce o günleri şöyle itiraf etmişti Dilber Ay: Her şeyimi delikanlılığımdan kaybettim. Hollanda'da turne esnasında bir adam bana tecavüz etmeye kalkıştı. Ben de onu bıçakladım. O olaydan sonra cezaevine girdim... Dilber Ay'ın neden son dönemde kader mahkumları için çeşitli TV programlarında yer aldığı da böylelikle daha anlaşılır oluyor elbette... Ki, Dilber Ay da popüler kültür içinde renkli bir figüre dönüşmesini yine bu 'hapishane' konseptli programlara borçlu. 'Kadere Mahkumlar' adlı bu program yıllar önce büyük bir sükse yaratmıştı. Cüneyt Özdemir de bu çıkışa kayıtsız kalamamış ve Dilber Ay'la bir canlı yayın bağlantısı gerçekleşmişti. Herkesin diline düşen Zorunda mıyım? kazası/gafı/anlaşmazlığı da bu canlı yayın esnasında yaşanmıştı. Cüneyt Özdemir, Ay'dan bir şarkı söylemesini istemişti. Özdemir'e Zorunda mıyım? diyen Ay, Özdemir'in Hayır efendim, ne münasebet şeklindeki geri adımı üzerine Yok yauuu, şarkının adı 'Zorunda mıyım?', ahaaa diye mükemmel bir anın yaşanmasına sebebiyet vermişti. Sonra yer gök 'Zorunda mıyım?'la inlemişti. Dilber Ay'ın D'sini bilmeyenler bile günlük hayatlarında bu espriye yer vermiş, hatta Ay'ın 'Zorunda mıyım?' şarkısının ilk dizelerini ezberlemeye başlamıştı... Dilber Ay'ın 'Beynelmilel' filminde söylediği 'Tavukları Pişirmişem' de onu sempatik kılan bir diğer şarkıydı. Filmin en can alıcı anlarından biri olan 'Tavukları Pişirmişem' sahnesi en çok Dilber Ay'a yaramıştı. O günden sonra pek çok kişi Dilber Ay modunda bu şarkıya hayatında yer vermişti. Dilber Ay'ın sempatikliği nereden geliyor peki? Elbette hararetinden! Konuşması, isyanı, mutluluğu öylesine direkt, öylesine agresifti ki, ona kayıtsız kalmak imkânsızdı. Her ne kadar röportajlarında Bu karakterimi seviyorsunuz ama ben hep bundan kaybettim dese de aslında bu onun en büyük tılsımıydı. Değiştiremezdi, o öyleydi. Netti. Ağdalı üsluplardan uzak, direkt, mutluluğunu bile agresif bir içtenlikle dile getiriyordu Dilber Ay... Popüler kültür içindeki figürlerin inandırıcılık sorunları, beraberinde 'samimiyet'in ön plana çıkmasını sağladı. Klişe cümlelerden uzak, içinden geleni tak diye söyleyen figürlere yaşanan açlık da Demet Akalın gibi bir ismi yıldızlık mertebesine ulaştırdı. Yeni trend şuydu artık: Gaf bile yapsanız geri dönüşü var, yeter ki dobra olun, yeter ki içiniz dışınız bir olsun! Demet Akalın'ın müzikteki yükselişine büyük bir kolaylık sağlayan bu duruş, elbette Dilber Ay'a da yaramış oldu. Yıllarca Türk halk müziği şarkıları söyleyen Dilber Ay ne zaman ekranda görünür oldu, işte o zaman işler onun için değişmeye başladı. Karakterinden, renkli kişiliğinden bihaber olanlar mücevher keşfetmiş gibi ona sarıldı. Ne şanslıyız ki hiçbir zaman Dilber Ay'ın oynadığına, rol yaptığına, politik davrandığına dair bir şüphe duymadık. Dilber Ay neyse o olmaya devam etti, hep onu ilk tanıdığımız andaki 'şiddet'li duruşunu muhafaza etti. Her ölüm ani ve üzücü. Ama kalp krizi? Beni en çok üzen ölüm şekli bu. Bir anda kaybediyoruz sevdiklerimizi. Ölümlerden ölüm beğenmek isteyenlerin dilinde olsa da kalp krizi, aslında çok üzücü... Acı çekmiyorsun, tak diye gidiyorsun diye hariçten gazel okunuluyor. Dilber Ay'ı 'kalp krizi yüzünden vefat edenler' listesine ekliyoruz. Haklı olarak şaşkınız. Ama en azından bir gerçek var, Dilber Ay acılarla geçen bir ömrün sonuna belki de en acısız şekilde vardı. Aylarca hastanede kalacağı sancılı bir süreç yaşamadı. Bir anda gitti aramızdan. Tek teselli de bu. Hayatın aslında ne kadar adaletli davrandığını gösteriyor belki de. Evet, zor bir yaşam yaşamış olabilirsiniz. Ama final zamanında belki de ödüllendirileceksiniz. Bilemeyiz. Züğürt tesellisi bu sonuçta. Dilber Ay gibi bir rengi, henüz daha o 60'larındayken kaybetmek çok erken. Sosyal medyada popüler olan soru gibi, Bu kadar erken gitmek 'zorunda mıydı'... Güzel anılarak bu dünyayı terk eden Dilber Ay'a, bütün acılarına rağmen bizleri gülümsettiği için koca bir teşekkür borçluyuz. İyi ki onu tanıma fırsatımız olmuş... can.sisman@milliyet.com.tr