Demet Evgar'la süren 'köylere göç trendi' nereye gidiyor?

Şehir hayatının yıpratıcılığı ortada. Her geçen gün daha da çetrefilleşen metropol yaşamı, bir süre sonra insanın canına tak ediyor. İsyan bayrağını çekenler ise şehri terk ediyor. Ve ortaya da 'köylere göç trendi' çıkmış oluyor. İşte son örnek: Demet Evgar... Son yıllarda sadece ünlüler de değil, pek çok kişi Kafam kaldırmıyor artık, vallahi daha fazla çekemeyeceğim şeklinde 'cinnetimtrak' hallere girmiş durumda. Haksız değiller. Çünkü mesela İstanbul, çok ama çok kalabalık. Havalimanları, köprüler, metrolar, sahiller, alışveriş merkezleri... Nereye giderseniz gidin mutlaka karşınıza bir güruh çıkıyor. Sakin kalabilmek, kendini dış dünyaya kapatıp izole olabilmek gittikçe zorlaşıyor. Ünlülerin yoğun tempodan, yüksek doz insana maruz kalmaktan filan bıkması gayet anlaşılabilir, hatta desteklenebilir bir durum. Ünlüler de artık teker teker şehri, İstanbul'u terk ediyorlar. Gidiyom ben ya! resti çekenler arasında o kadar çok isim sıralayabiliriz ki... Müge Boz, Ege, Hayko Cepkin, Ata Demirer... Ama hiç kuşkusuz en çok ses getiren ve 'radikal' bulunan isim Özlem Tekin olmuştu. Sosyal medya hesaplarını dahi kullanmama kararı alan Özlem Tekin, epey uzun süredir Bodrum'da yaşıyor. Tekin, baya baya Bodrum'un yerlisi oldu. Yanlışlıkla yolumuz Özlem Tekin'in evine düşse Gelin çay katayım size filan diyecek de ürküyorum şahsen. Ona, 'Gezegen X' şarkısından sözlerle seslensek, Fazla zaman kalmadı, geri sayım başladı desek, bu saatten sonra sadece Çok da şe' yapmamak lazım filan der gibi sanki... Hayvanlarıyla mutlu mesut takılıyor. Ve şehre dönme gibi bir planının da olmadığını düşündürüyor bu halleri. Diğer ünlüler de şehri terk etti ama hiçbiri Özlem Tekin kadar radikal bir dönüşüm yaşamadı. Köy hayatının sakinliğinde, huzurunda sörf yapan rock'çıyı görüntüleyen muhabirler bile onun bir gün tekrar İstanbul'a döneceğini düşünmüyor. Geçen yaz bol bol Özlem Tekin'i konuşmuştuk. Şimdi sırada Demet Evgar var. Çünkü bu 'büyük şehirlerden köylere göç trendi'ne Demet Evgar da dahil oldu. Şu aralar 'Avlu' dizisindeki performansıyla epey beğeni toplayan, hatta son yapılan bir araştırmaya göre ekranların en sevilen kadın oyuncusu dahi seçilen Demet Evgar, Yeter artık dedi ve 250 bin TL'ye ev satın aldı. Planı da bu evi restore ettirmek. 'Köyden indim şehire'nin 'şehirden indim köye'lere evrildiği bir dönemdeyiz. Ve sadece ünlüler değil, herkes yavaş yavaş Ege sahillerinden kendine yer kapma peşinde. Herkesin aradığı şey sessizlik, sakinlik... Son olarak Demet Evgar'ın da Muğla'dan eski bir köy evi satın aldığını okuyunca, ister istemez kendimi düşündüm. Dedim ki, 250 bin liram olsa eski bir köy evini restore ettirmek mi isterim yoksa o paraya İstanbul'da kirada mı otururum? Cevap veremedim. Geleceğe dair hiçbir planımın olmadığını fark ettim. Tabii bu plansızlığın kökeninde parasızlık yatıyor. Demet Evgar ya da diğer ünlüler, veya emekli abiler, ablalar neye güveniyor? Birikimlerine. Benim böyle bir birikimim yok tabii ki. Ama diyelim olsaydı, tatil amaçlı gittiğim Ege'ye yerleşmek isterdim elbette. Bu, son dönemin trendiyle düşündüğüm bir fikir aslında. Çünkü biraz etraflıca düşününce, Hayır! dedim. Ben şehir hayatını çok seviyorum ki... Çocukluğundan beri şehirde büyümüş olanların sık sık 'basıp gitme' triplerine girdiğine tanık oluyorum. Taksiye binin, sohbet aynı. Abi, İstanbul çok kalabalık. En güzeli ev yaptırıp kaçmak bu şehirden yaaa gibi cümleler söyleyerek sosyalleşebilirsiniz. Merhaba deseniz yadırgarlar, adama şöyle ters ters bakarlar. Ama İstanbul da çok kalabalık yaaa deseniz, Sorma kardeş... şeklinde bi' derdinize ortak oluşlarla karşılabilir, Ayol bu adamla/kadınla nasıl 2 dakikada kankitoşko oldumun kitabını yazabilirsiniz. Ancak tüm bu sohbetlerin feci derecede boş ve beleş olduğunu düşünüyorum. Noel Baba size 250 bin TL verse, muhtemelen Bırak Ege'yi megeyi, o değil de bankadan kredi çeksem, sonra elimdeki 250 bin TL ile birleştirip Ataköy sahilde şurayı alsam, sonra bir de orayı kiraya versem... kafalarına geçiş yaparız. Kimse kimseyi kandırmasın. Şehir hayatının gerektirdiği matematik ve sistem kanımıza öyle bi' işlemiş ki, kurtulmamız pek mümkün değil. Yıllardır İstanbul'un tozunu yutan bizler Ege'ye gitsek, maksimum 3 ayda sıkılırız. Her şeyi geçin bağımlılıklarımız var. Telefon bağımlısıyız evvela. İyi gelmez mi hiç deniz havası şeklinde 'kafa'lar teoride çok güzel. Ama iş pratiğe döküldüğünde çuvallama ihtimali yüzde 180. Dolayısıyla bu yaptığımız şey tamamen romantizm. Hayır köye gitsek gerçekten domates yetiştirecek sabrı gösterebilecek miyiz sanıyorsunuz? Ya da telefonumuza bakmaktan öyle hemen vazgeçebilecek miyiz? Gerçekçi olmak lazım, benim derdim bu. Gerçekçi konuşmuyoruz. Yaptığımız tek şey mızmızlanmak. Demet Evgar, umarım aradığı mutluluğu Muğla'da bulur. Ve dilerim başta Özlem Tekin olmak üzere, şehir hayatından kaçıp radikal dönüşümler eşliğinde kendisine yepyeni bir hayat seçen diğerleri de gerçekten huzurludur. Ama bu trendin üzerinden gerçek dışı romantizmlerin yavaş yavaş klişeleşmeye başladığını da fark etmemiz gerekiyor... twitter.com/mayksisman instagram.com/mayksisman youtube.com/mayksisman can.sisman@milliyet.com.tr