Cüneyt Arkın'ın Türkan Şoray itirafında ne saklı?

Cüneyt Arkın, Türkan Şoray ile bir fotoğrafını Instagram'dan paylaşmış. Hem de altına acayip güzel şeyler yazarak... Peki Cüneyt Arkın'ın Türkan Şoray itirafında ne saklı? "Memleket türküsü"nden 'yastık'lara nasıl düştük biz? Cüneyt Arkın yaşayan bir efsane... Instagram'da resmi bir hesabı var. Sık sık paylaşımlarda bulunuluyor bu hesaptan. Geçmişe gidiyoruz. O günler ne de güzeldi diyerek iç çekiyoruz, derin bir nefes alıyoruz. Arkın, son paylaşımlarından birinde Türkan Şoray'a dair çok hoş ve naif cümleler kurmuş. Demiş ki, Türkan'la ilk filmimi çekerken 'Sakın gözlerine bakma, ölürsün' dediler. Karşılıklı ilk sahnemizde bu lafı çıkaramıyorum aklımdan. Kulaklarına, alnına, çenesine filan bakıyorum repliklerimi söylerken. Türkan nezaketten susuyor ama ben bir türlü istenen oyunculuğu veremiyordum. Sonu daha da güzel, şöyle devam ediyor büyük usta: Sonunda 'Ölürsem öleyim' diye isyan ettim ve baktım gözlerine. Gözler göz değil gözistandı, memleket türküsüydü. Türkan o kadar alçakgönüllüdür ki çocuk gibi darılır, çocuk gibi sevinir. Çok büyük aşk filmleri çektik birlikte... Şu cümlelerin berraklığına, sadeliğine, güçlülüğüne bakar mısınız? Ben Cüneyt Arkın'ın bu itiraflarını okurken Yeşilçam filmlerini neden bu kadar çok sevdiğimi bir kez daha hatırladım. Saf, temiz duygularla dramsa dram, komediyse komedi, her işin hakkı verilerek yapılıyordu. Ama daha da önemlisi ancak o filmlerde yakaladığımız bu saf duyguyu, o günün kahramanları bugünün yaşayan efsaneleri hala devam ettiriyor. Şu anda hangi aktör bir aktris için Gözler göz değil, gözistandı, memleket türküsüydü diyebiliyor ki? Can Yaman'ın 'yastık' açıklaması geliyor akla hemen. 'Memleket türküsü'nden 'yastık'lara kadar düştük ne yazık ki. Geldiğimiz nokta içler acısı. Geçmiş şahane güzeldi, kahrolsun şimdi filan demiyorum. Kaybettik diyorum. Bir şeyleri sistematiğe döktükten sonra amatör ruhla yapılan o işler, hisler, ışıl ışıl düşünceler, hepsi kayboluyor. Şu anda her hafta bir sezonluk dizi yayınlanıyor pat diye. İzledikçe daha da acımasızlaşıyoruz. Sahneler birbirinin tekrarı, aynısı. Çok nadiren parlak fikirlere, oyunculuklara denk geliyoruz. Geçmişe özlem duyup 'romantik' kafalara girenleri anlıyorum. Hak da veriyorum. Ama her çağın bir ruhu var. Şu anda bizler 'çok'luğun 'hiç'liğindeyiz. Bu yüzden gün geçtikçe 'az'lığın 'çok'luğuna dönmek istiyoruz. Bir bakıştan, gözten anlam çıkartan birilerini görünce Nasıl da naif... diyoruz. Çünkü ihtiyacımız var küçük şeylere odaklanmaya. 'Çok'luğa maruz kaldığımız için eski 'amatör ruh' heyecanını yakalamak, eskiye dönmek istiyoruz. Cüneyt Arkın'ın Türkan Şoray itirafında aslında 'minimallik' yatıyor. İskandinav ülkelerinin bizlere 'hygge'lerle, 'lykke'lerle pazarladığı, sunduğu bu minimal düşünme ve mutlu olma sanatı aslında özünde bir bakıştan anlam çıkartan Cüneyt Arkın'ın hisleri yatıyor. Basit düşün. Odaklan. Tadını çıkart. Azalt. Azalttıkça çoğal. Dönüp dolaşıp eskilere dönmemiz asla tesadüf değil... twitter.com/mayksisman instagram.com/mayksisman youtube.com/mayksisman can.sisman@milliyet.com.tr