Caddebostan'daki kalabalıktan ne anlamalıyız?

Geçtiğimiz hafta sonu, başta Kadıköy olmak üzere sahillerde insan kalabalıkları oluştu. Sosyal medyada insanların dans ederken ki görüntüleri ve o kalabalık, adeta virüsten kurtulmuşçasına bir kutlamayı müjdeliyordu. Gelin görün ki gerçek böyle değil ve sağlık çalışanları hala daha virüsle burun buruna... Bir ülkede var olan her türlü çeşitlilik, kültürel anlamda da zenginlik sağlar. Üretim biçimleri, farklı bakış açıları ve insanların birbiriyle kurduğu iletişim, birçok açıdan farklılık ortaya çıkarır. Bu oldukça güzel bir şeydir. Bir kültüre aidiyet hisseden ve o aidiyeti taşıyan başka insanlarla birliktelikler de bir o kadar değerlidir. Özünde bu paylaşım, içinde ilerlemeyi de barındırır. Bir şarkıda, bir dizede yahut bir manzaranın yarattığı ahenkte, insanların bir araya gelerek ortaklaşması bir bakıma geleceğe dair umudu da besler. Sosyallik tam da bu noktada çok değerlidir. Çünkü bir arada olmak, insanın eksikliklerini de fazlalıklarını da açığa çıkartır ve bu eksiklikler ya da fazlalıklar bir kompleksten çok hemhâl olma duygusuna evrilir. Corona virüs ile beraber en çok da iç içe olma durumunu özledi insanlar. Bu, hepimiz için geçerli. Mevsim yaza dönünce iyiden iyiye bu özlem depreşti ve insanlar, eskiden olduğu gibi ait hissettiği alanlara yönelmeye başladı. Fakat tüm bu özlemin içinde gerçekliğimiz nerede duruyor? Açıkçası ben Kadıköy Caddebostan Sahili’nde ve Moda Sahili’ndeki görüntüleri gördükten sonra bu konuyu yazma gereği hissettim. Bir arada olmayı özleme halinin bu şekilde dışa vurulması, son derece riskli çünkü. Corona virüs, insanların dünyadaki hegemonyasını yerinden oynattı. Aslında doğaya hiçbir egemenlik işlemez, en azından virüs, insanlardaki bu yanılgıyı ters düz etti. Sonraki süreçte bundan sonra her şeyin çok daha farklı olacağını konuştuk. Yaşam tarzlarımızın değişeceğinden bahsettik hatta kapitalizm, ciddi ciddi tartışılır hale geldi. Öte yandan bireysel ilişkilerimiz üzerine oldukça fazla kafa yormaya başladık. Sözün özü, artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Nazım Hikmet, 'Üç Leylek Lokantası' adlı şiirinde 'Hiçbir şey unutulmuyor ölüler kadar çabuk' diye yazmıştır. Bu yaşananları gözlemlediğimde aklıma bu şiir geldi. Gerçekten de bu çağın insanları, çok çabuk unutuyor. Gelelim insanların sahilleri doldurmasına. Evet, insanlar çok bunaldı. Kamp sandalyelerini aldılar ve sahillere gittiler. Bu oldukça normal bir eylem. Fakat, corona virüs salgınının tehdidi hala daha devam ederken hiçbir şey yokmuş gibi davranmak nereden bakarsak bakalım ciddiyetsizlik. Özellikle Moda’da üniversite yıllarında vakit geçirmiş ve bu kültürü tatmış birisi olarak söylemek isterim, ortaya çıkan görüntüler hiç hoş değil. İkinci dalga gibi bu kadar ciddi bir tehdit varken insanların virüsten tam anlamıyla kurtulmuşuz gibi dans ederek bir şeyleri kutluyor gibi gözükmesi, kültürel anlamda da bir yozluk. Üniversite yıllarında bir hocam, ‘bilmek’ kavramıyla ilgili çok güzel bir cümle kullanmıştı: ‘Yazılım mühendisi olabilirsin fakat Kafka’nın varlığından haberin yoksa bir eksiklik var demektir.’ Tam da bu noktada arkadaşlarını ya da onlarla kutlama yapmayı seviyor olabilirsin fakat dünyanın gidişatını ve bundan etkilenen insanları gözlemleyemiyor ve empati kuramıyorsan bu işte de bir terslik var demektir. Sağlık çalışanları, geceleri yolları temizleyen işçiler, otobüs şoförleri, kâğıt toplayıcıları yani gerçekten dışarıda olanlar, virüs tam anlamıyla geçtiğinde asıl kutlamayı onlar yapmalı ve en güzeli de ne biliyor musunuz, kutlamaya hep birlikte katılmak… Özü itibarıyla açığa çıkan görüntüler, ciddiyetsizlikten ve düşüncesizlikten başka hiçbir anlam ifade etmiyor. Çünkü eğlencenin olduğu o saatlerde mesaide olan sağlık çalışanları, virüsle burun buruna ve otobüs şoförleri, araçlarını sürmeye devam ediyor hala… Her kutlama içinde anlam barındırmalıdır. Bu denli hoyratlık ve düşüncesizliğin bedelini de yine hep birlikte ödeyeceğiz ne yazık ki. Daha önce yapılan tedbirsizlikler gibi… Görüntüleri izlediğimde oldukça şaşırdım. İnsanların bu denli unutkan olmasına da bir hayli üzüldüm. Yapmayalım arkadaşlar, bu düşüncesizlik ile virüsü yenemeyiz ve ne olur ‘hiçbir şey unutulmasın ölüler kadar çabuk…’ twitter.com/deniz_tasdelen instagram.com/deniz.i.tasdelen deniz.tasdelen@milliyet.com.tr