Apple, yüzümüzdeki damarlara kafayı taktı ve hepsini görecek

Telefonlardaki yüz tanıma teknolojisinin tuhaf noktalara bizi taşıyacağına emin gibiydik. Apple, bu 'tuhaflık' açığını kapadı. Yüzümüzdeki damarları da okuyacak bir yüz tanıma teknolojisi üzerinde çalışıyorlarmış. 3 saatte şarjı bitmeyen bataryayı halletiniz de bu mu kusur kaldı? Yoksa işin içinde başka bir iş mi var? Japon yazar Kōbō Abe'nin Batı dünyasında da karşılığını bulan varoluşçu romanı 'Başkasının Yüzü', bir kimyasal deney sırasında çıkan kaza nedeniyle yüzünü kaybeden bir adamın 'başkasının yüzü' ile yaşama çabasını ve o süreçte başından geçenleri anlatır. Bunu anlatırken de çok önemli sorular sorar. Yüzümüzün ne ifade ettiğini, bizi nasıl tanıttığını, 'yüzümüz olmadan' nasıl yaşayabileceğimizi ve daha fazlasını düşündürür bize. Yüz, bir tür kartvizittir. Yüz, güven veya güvensizliğin ana kaynağıdır. Birbirimizi yüzümüzden tanır ve anlarız. Kişisel olan her şeyde yüzümüz var bir süredir. Portrelerin yapıldığı ilk zamana kadar tarihleyebiliriz bunu. Heykel ayrı bir konu, ancak portrelerin fotoğraflarımızdan pek de farkı yok. Birbimizi yüz ifadelerimizden çözebiliyor, yüz ifadelerimizle duygularımızı ifade edebiliyor ve yüzümüzle tanınıyoruz. Kimliklerimiz, özgeçmişlerimiz, lise yıllıklarımız fotoğraflarımız sayesinde bizim. O kartın, sayfanın, özgeçmişin bize ait olduğunu, fotoğraflarımız kanıtlıyor. Aslında yüzlerimiz kanıtlıyor... Son yılların en büyük icatlarından olan ve hayatımızı değiştirip dönüştüren akıllı telefonlarımız da birkaç yıldır bizi yüzümüzden tanıyor. Kilitleri, yüz okuma teknolojisi sayesinde açılıyor. Önce şifreler, daha sonra ise parmak okuyucuyla yaptıkları bu güvenlik sisteminin yüz tanıma teknolojisine evrilmesi, 'güvenliği' artırıyor. Telefonlar, hayatımızla ilgili her şeyi içeriyor. Özel hayatımızla ilgili veriler, bankacılık verilerimiz ve daha fazlası... Bu nedenle güvenliğinin de tamamen bize özel olması gerek. Eh, yüzümüzden daha fazla 'bize özel' bir şey de olmadığı için, bu teknoloji hiç de şaşırtıcı değil. Ancak tabii insan, tüm teknolojik gelişmelerin önünü arkasını düşünüyor mecburen. Yapay zekâ, veri madenciliği, yüz tanıma teknolojilerinin karanlığa bakan pek çok yönü var ve bunlar hepimizi endişelendiriyor. Verilerimizi korumaya çalışırken, yüzümüzü teknolojiye kiralıyor olabilir miyiz? Örneğin Apple'ın yakın zamanda üzerine çalıştığı ortaya çıkan bir teknolojisi var. Bir sızıntı sayesinde haberdar olduk bu çalışmadan. Bilgiye göre Apple, yüz tanıma teknolojisini birkaç adım ileri taşımış ve yüzümüzdeki damarları da tarayacak bir teknoloji üzerinde çalışmaya başlamış. Alınan patentler bunu gösteriyor. Apple'a göre bu teknolojinin amacı, ikiz kardeş gibi birbirine tıpatıp benzeyen kişileri de birbirinden ayırarak telefonumuzun kardeşimiz tarafından açılmasını engellemek. İyi ama, bunu isteyen, talep eden var mıydı? Kaçımızın böyle bir şeye ihtiyacı olabilir? Apple sahiden bizi yalnızca kardeşimizden mi koruyacak? Yüz tanıma teknolojilerinin tamamının 'rahatsız edici' bir yanının olduğunu, hepimizi endişelendirdiğini kabul etmemiz gerek. İnsanın içine kurt düşüyor. Yahu buna ne gerek var ki diye düşünüyoruz işte. Düşünüveriyoruz işte, yapılacak bir şey yok. Apple'ın gerçek amacının sadece bizi ikimizlerimizden ayırmak mı bilemiyoruz. Telefonlarında batarya ömrünü gıdım gıdım artıran bir teknoloji şirketinin bu denli bir atılım yaparak damar yollarımızı inceleyecek kameralar icat etmesi ve ona harcayacağı zamanı ihtiyaçlarımızı karşılamaya harcasa daha iyi olmaz mıydı? Misal şu batarya ömrüne bir çare bulsaydı da yanımızda deprem çantası gibi powerbank ve yedek şarj aleti taşımak zorunda kalmasaydık diyorum, daha iyi olmaz mıydı? Ne yapacaksınız birader bizi ikizimizden ayırıp? Bunu sizden kaç kişi istedi ki? andac.uzel@demirorenmedya.com twitter.com/andacuzel