Kahramanlar? Soytarılar?...

Kahramanlar? Soytarılar? Kumpanyası, "Tuhaf Şehir Hikayeleri" adlı oyunla Kemancı Kültür Merkezi'nde "iyi tiyatro izleyicileri"ni bekliyor.


Tütsü kokulu, rahat koltuklu, kırmızı kadife perdeli büyük salonlarda çıt çıkarmadan izlemeye alışkınız oyunları. Çok ciddi bir iş yapıyormuş edasıyla oturur, hatta yanımızdaki fazlaca güler ya da tepki verirse bakışlarımızla uyarırız onu. Tiyatronun ciddiyetine uygun davranmamız ve giyinmemiz beklenir çünkü bizden.
Peki ya canınızın istediği herhangi bir yere; merdivenlere, duvarlara, yerlere oturup ya da ayakta, elinizde içkiniz ve sahnenin tam da içinden izlemeye ne dersiniz oyunu? İstediğiniz kadar gülmek, kendinizi kontrol ederek ve toplulukla edimlenmiş, zamanlaması belirlenmiş hafif gülümseme eylemine ters, kahkahalar atmak... İzlerken tiyatro yapmak belki bunun adı...
Üç tiyatrocu adam: Aşkın Şenol, Nejat İşler ve Bekir Köşker'den oluşan "Kahramanlar? Soytarılar? Kumpanyası", çarşamba ve cuma akşamları 21.15'te "Tuhaf Şehir Hikayeleri"nde sahneyi ve oyuncuları yaratıyorlar Kemancı Kültür'de. Topluluk, Talat Halman'ın Müşfik Kenter için, Shakespeare'in eserlerinden seçmelerden oluşturduğu oyundan almış adını.
"Tuhaf Şehir Hikayeleri", aynı adlı radyo programının DJ'i tarafından anlatılan fantastik öyküyle başlıyor, sonra kahramanlarımız sahnede, yani yanımızda yerlerini alıyorlar. Önce 29 Şubat'ta doğmuş bir bar müşterisiyle tanışıyoruz. Hayatın kaçırmak üzere olduğu fırsatını arayan müşteri, son saatlerinde, bu fırsatı ona muştulayan çocukluğunu aramaktadır. Ardından tanıdık bir intihar sahnesi giriyor algı alanımıza. Azraille hesaplaşıyor "tanıdık intihar sahnesi". Diğer sahnede tanrı tarafından "seçilmiş hırsızlar"ın ölmek, tanrı, emir, korku, dostluk kavramlarıyla "tanrıya yardım etme" çabalarını görüyoruz. Bir oyuncu, istekleri, idealleri... Ve yine şeytan, dileklerimize ulaşmamız için bize tüm dünyanın nimetlerini sunan şeytan. Fakat Goethe'nin Mephisto'su kadar başarılı değil bu sefer, ikna güçlüğü çekiyor. Ve aynı evi paylaşan iki arkadaşın cinselliği, homoseksüelliği yaşayışlarına, rüyalarına tanık oluyoruz.
Bu yazıda, birbirlerinden ayrı öyküler gibi dursalar da, aslında tüm düşler, öyküler, kahramanlar tek bir oyunu oluşturuyor. Hep kaybeden, oyun oynayan insanlar, varolmak isteyen, yaşamla cebelleşen "güzel" insanlar. Sadece insan oldukları için "güzel" olan insanlar... Ve tabii hepsinde bire bir oyun oynayan, rol yapan oyuncular.
Özellikle Aşkın Şenol ve Nejat İşler'in performansları, yaptıkları doğaçlamalar, oyunu gerçek bir oyuna dönüştürüyor. Benim izlediğim gece muhteşem, dinamik bir izleyici vardı. Bu dinamik izleyici eğleniyordu ve sanırım oyuncuların da eğlenmelerini sağlıyordu. Bu sefer farklı bir tiyatro deneyimi yaşamak istiyorsanız ve iyi bir seyirci olduğunuza inanıyorsanız, görmelisiniz "Tuhaf Şehir Hikayeleri"ni...