Bak, gör, hisset!

Bak, gör, hisset!
Neş’e Erdok 21. kişisel sergisinde yer alan son dönem çalışmalarında, hem bakmayı hem görmeyi bilmekle kalmıyor, hissetmeyi de öğretiyor.
AYŞEGÜL SÖNMEZ

Elhamra Pasajı’nın içindeki gelinlik ve şapkacı vitrinlerinin önünden geçip Karşı Sanat Galerisi’nin mermerden merdivenlerini çıkıyorsunuz. İkinci katta, soldaki krem rengi ahşap yüksek kapı sizi Neş’e Erdok sergisine götürüyor.
Bu galeri, bir evin galeri mekânına dönüştürülmüş hali. Odalar ve iki koridordan oluşuyor. Odaların içi Neş’e Erdoklarla, evin koridorları ise Erdok desenleriyle dolu. Önce Neş’e Erdok’un resmine girişin en büyük anahtarını ve ipucunu veren desenler... Ahşap zemin, galeride kim dolaşıyor, kim koşuyor her zamanki gibi ele veriyor. Küçük ebattaki desenlerde, Neş’e Hanım’ın büyük ebatlarda yapacakları karşımızda. Ve bir de Neş’e Erdok resminin sanat tarihi... Erdok’un desen konusundaki maestroluğu ve adeta boyaya meydan okuyan tavrı bu küçük ebatlı desenlerde yer alıyor. Tüm o gündelik hayattan pentürlerinin ilk aşaması bu desenler. Figürlerin kritik ve anlatıcı tüm noktaları ile detayları bu desenlerde saklı. Neş’e Erdok’un değişen ben’i tıpkı resimlerinde olduğu gibi bu desenlerde de bir film şeridi gibi gözlerimizin önünden geçiyor. Desenler, Daumier’in karikatürü andıran desenlerini akla getiriyor ve Neş’e Erdok’un o meşhur ben’inin içindeki belki en bilinmeyen tarafını, ondaki mizahı gösteriyor. Büyük resimlerde simit kemirecek, çiçek satacak, akordeon çalacak ya da boş boş bir balona bakacak tüm o renkli pentür kahramanlarının desenlerdeki kurşunkalemden yüzleri komik! Evet gülümsetiyorlar.
Gündelik hayattan Neş’e Erdok izlenimleri, gerçekten izlenimci bir fondaki ifadeci figürlerle galerinin odalarını dolduruyor. Tinerci çocuklar, akordeoncu kız, çiçekçi kadınlar ve dilenen çocuğun sorusuyla aynı ismi taşıyan resim "Niye". Diğer bir odada yaşlılık. Bir ayna, bir saat ve bir tarakla sarkmış memeleri ve karnına rağmen, aydınlık fonda yer alan bir yaşlı kadın. Diğer bir odada sigarası joint’i andıran profilden bir Nevhiz portresi. Diğer bir odada özlemle beklediğimiz yaz ışığının ve rehavetinin eklektik bir resmi. Yazın, tüm sanat tarihsel zamanlarını içinde barındıran bu resminde hamakta bir kadın olanca tembelliğiyle yatıyor, arkasında bir kız kendini kaybetmişçesine mutlu, salıncağında sallanıyor; narlar bir köşede Rönesans’tan bu yana baş köşede var olmaktan parlamış ve kızarmış durumda... Doğanın değil, anlatılanın ve anlatanın ışığıyla kimi zaman kararan kimi zaman aydınlanan tüm Neş’e Erdok resimleri, sanatçının 80’li yıllardan bu yana geçirdiği tüm evrelerin nereye vardığının da hikâyesini anlatıyor. Evet, neredeyse insan boyutundaki figürlerine devam ediyor Erdok ama değişiyor. Son dönem resimlerinde yine kendi ben’ini anlatırken farklı bir ben ortaya koyuyor. Resimlerinden birinde akordeoncu kız akordeon çalıyor. Önünden turuncu bir balonla geçmekte olan çocuğun balonuna kitlenmiş ve bu balonu takip ederken gülümsüyor. Resimdeki başka bir çocuk, ifadesiz bir yüzle bize, bir diğer çocuk da akordeon çalan kıza bakıyorlar. Aslında hemen hemen her resminde Neş’e Erdok, kendine bakıyor. Kendine baktıkça da her sergisinde, samimiyetiyle izleyiciye yalnızca görmeyi ve bakmayı değil, hissetmeyi de öğretiyor. "Tamam oldum, ben’im" demediği için belki de, hiç yaşlanmıyor. Ondaki sadece kendine bakanın çıktığı yolculuklarından her döndüğündeki hafif bitkinlik o kadar. Soğuk bahar günlerinden birinde mutlaka bu sergiye gidin. Çok seveceksiniz.

Karşı Sanat Çalışmaları
(0212) 245 15 08
Bitiş tarihi: 25 Nisan 2002





KÜLTÜR & SANAT