‘Ayışığı’ Suzan Sabancı Dinçer’in oldu...

Ayvalık Belediye Başkanı Hasan Bülent Türközen ve arazi sahibi Katrinli ailesinden bir birey, satış doğrultusunda bilgi verdi. Suzan Sabancı Dinçer ise konuyla ilgili bir açıklama yapmadı.  �
Suzan Sabancı Dinçer, Ağustos 2008’de Türk Patent Enstitüsü’nden ‘Ayışığı’ markasının yanı sıra Ayışığı Manastırı isminin Yunanca, Türkçe ve İngilizce adları olan ‘Aydimitri Ta Selina’, ‘Ayışığı Manastırı’ ve ‘Monastery of Moonlight’ markalarının da patentini aldı. Sabancı Dinçer, ayrıca Eylül 2008’de ise bu markaların com.tr uzantılı internet adreslerini de rezerve ettirdi.
Konuyu danıştığımız Ayvalık Belediye Başkanı Hasan Bülent Türközen, “Suzan Hanım’ın Ayışığı Manastırı’nın içinde bulunduğu araziyi aldığını biz de duyduk. Burası kültürel miraslarımız içerisinde. Bunlara sahip çıkılması çok güzel. Suzan Hanım’ın manastırı da aslına uygun bir şekilde restore ettirmesi çok iyi olur. Ayışığı Manastırı çok iyi durumda değil. Bizim de daha önce benzer restorasyon çalışmalarımız olmuştu. Ayvalık’ın kültür değerlerine hep birlikte sahip çıkmalıyız” diyor.

171 dönümlük arazide�
Ayışığı Manastırı’nın da içinde bulunduğu arazi, 2002 yılında sahipleri tarafından ilanla satışa çıkarılmıştı. 1923’ten sonra mübadeleyle Yunanistan’dan Türkiye’ye gelen Katrinli ailesine Selanik’te sahip oldukları taşınmaz mallara karşılık, Ayvalık’ta içinde Ayışığı Manastırı’nın da yer aldığı zeytinlik verilmişti. Uzun süre çiftlik olarak kullanılan 171 dönümlük arazi, Katrinli ailesinin bazı bireylerinin Ayvalık’tan ayrılmasıyla atıl kalmıştı. Konuyu sorduğumuz Katrinli ailesinden bir birey, araziyle ilgili soruların artık Suzan Sabancı Dinçer’e sorulması gerektiğini belirterek başka bir görüş bildirmek istemedi.

Bekâr kızların manastırı
Ayvalıklı Rumlar arasında evlenmek isteyen kızların dilek kapısı olarak ün salan Ayışığı Manastırı’na Cunda adasının kuzeyindeki Pateriça (Türkçe ‘koltuk değneği’) adlı uzantıdaki Aşağı Damlar ve Yukarı Damlar köylerini geçince varılıyor. 45 dakikalık bir yürüyüşle ulaşılan manastırın şu anda neredeyse yüzde 80’i yıkık durumda. Manastırın bir kapısı üzerinde 1771, bir diğerinde 1795 tarihinin kazınmış olduğu görülüyor. Bu tarihlerin manastırın onarım tarihleri olduğu söyleniyor.
Adaya kuzeyden bakılmadığı sürece görülmesi imkânsız doğal bir gizlilik içindeki manastırın restorasyon izni için Anıtlar Yüksek Kurulu’na başvurulması gerektiği dile getiriliyor.
1. derece sit alanı olarak kabul edilen 171 dönümlük zeytinliğin içindeki manastır için 2002 yılında istenen ücretin peşin 2.5 milyon dolar civarında olduğu belirtiliyor.