Bornova’ya kazandırılan bir güzellik
Bugün tarihi değil de o tarihin bir parçası olan muhteşem mekanlarından biriyle bir şehri güzelleştirmek için yapılabilecek şeylere dair muhteşem bir örneği anlatayım size…
İş insanı Ali Rıza Çelik, bir arada yaşama kültürüne katkı koymak amacıyla arkadaşı Prof. Dr. Ferhat Kentel’in koordinasyonundaki bir avuç insanla birlikte kısa adı BAYETAV olan Bir Arada Yaşarız Eğitim ve Toplumsal Araştırmalar Vakfı’nı kurmuş.
Bornova’da satın aldığı Fernand Pagy Köşkü’nü de sosyal ve kültürel etkinliklerde kullanması için vakfın hizmetine sunmuş Ali Rıza Çelik.
Hemen kolları sıvamışlar ve bugüne kadar toplumsal barış, ekoloji, eğitim ve daha pek çok konuda çok sayıda panel ve söyleşi organize etmişler.
Son olarak 19 Nisan tarihinde başlayıp 23 Nisan tarihinde son bulması planlanan bir organizasyonla çok güzel bir etkinliğe daha imza attı BAYETAV…
“Planlanan” diyorum çünkü yoğun ilgi nedeniyle 4 gün daha uzatıldı. Organizasyon çerçevesinde atölye çalışmaları, söyleşiler ve dinletilerin yanı sıra İzmirlilere, İzmirli olmanın ne demek olduğunun sorulduğu, “İzmirli olmak” adlı bir araştırmanın video-belgesel formatındaki sonuçları ziyaretçilerin ilgisine sunuldu.
Bu araştırmadan gördüğümüz kadarıyla elbette farklı sesler de yer alıyor ama genel olarak çıkan sonuçlar emin olun ilginizi çekecek… İşte araştırmanın neticesinde ortaya çıkan birkaç başlık.
İzmir bir “özgürlük” şehridir. “Rahatlık” ve “hoşgörü” bu kimliğin anahtar kelimeleridir. İzmir’de farklı yaşamlara hoşgörü düzeyi yüksektir. İzmir çok kültürlüdür, renkli yaşam tarzlarına sahiptir.
İzmir’in kimliğinde geçmiş çok önemli bir yer tutar; bu, bir tür kayıp duygusuyla bir aradadır. Tanımayanlar bile İzmir’in geçmişini özler. Şehrin her tarafında, hafızasında kokular, renkler, isimler vardır.
Kimliği besleyen, kimlikle el ele giden bir ruh hali: başka hiçbir şehirde olmayan, güven veren bir huzur hali… Hızlı, dakik ve programlı yaşamak isteyenlerin sevmediği bir özellik.
İzmir bir göç şehri, yerlisi neredeyse yok; herkes göçmen. Ancak daha eskiler yeni gelenlerle hemhal olmakta önce zorlanıyor. Önyargılar üreyebiliyor. Ama İzmir’in şimdilik en önemli potansiyellerinden biri bir müddet sonra yeni gelenleri hem kabul etmesi hem de kimliğinin içine katabilmesi.
İzmir şehri, limanı, tarihi, tarımı, turizmi, sanayisi, gastronomisi ve müziği ve de daha birçok özelliğiyle çok yüksek bir potansiyele sahip bir şehir.
Araştırma sonuçlarında elbette farklı düşünceler de yer almış ama genel olarak durum yukarıdaki gibi. Yani aynı İzmir gibi…
Organizasyon çerçevesindeki etkinliklerden biri de arşivimdeki eski Bornova fotoğraflarından bir seçkiden oluşan fotoğraf sergisi idi. Muhtemelen serginin bir Levanten köşkünde yapılmasının da etkisiyle bugüne kadar hiçbir sergim bu kadar ilgi görmemişti. Gelenin gidenin hiç arkası kesilmedi. Fotoğraflarda geçmişine dair izler bulanların göz yaşları içinde sergiyi gezdiklerine gözlerimle tanık oldum. Arjantinli gitar ustası Ricardo Moyano da serginin ziyaretçileri arasında idi. Tanıdığım en müteşebbis kadın olan sevgili kardeşim Gülper Ergün’ün mekânı Buenas Cafe’de bir dinletisi olması nedeniyle Bornova’da olduğu için benim sergimi de ziyarete gelmiş. Mutlu oldum…
9 günlük bu organizasyonun kusursuz bir şekilde gerçekleşmesindeki en büyük rollerden biri de Novidies Medya Kültür-Sanat A.Ş’nin sahibi sevgili Çiğdem Kentel’e aitti. Bornova’ya bu güzelliği kazandıran herkese sonsuz teşekkürler.
