Araştırma şirketi DORinsight, Türkiye genelinde 2 bin 735 ebeveynle, “Evde Çocuklarla Hayat” başlıklı bir araştırma yapmış. Araştırmaya katılan ebeveynlerin yüzde 53’ü, yaşadıkları bu süreçten sonra evde yeni düzen içerisinde çocuklarına ekran kısıtlaması getirmediklerini belirtmişler. Bu süreçte evlerde dengeler, kurallar, rutinler tepetaklak oldu. Ancak çocuklarımıza koşullar ne olursa olsun, ekran sınırlaması getirmeliyiz.
Neden mi?
Sınırlar ve kurallar çocuklar için güvenlik alanıdır. Çocuklar ebeveynleri tarafından sınırlandırılmaya ihtiyaç duyarlar.
Ekran karşısı kontrolsüz bir dünya ve tıpkı bizim kaygı seviyemizi arttırdığı gibi, fazla ve yanlış bilgi çocukların da kaygı seviyesini arttırır.
Çocukların ne kadar ekran başında kaldıklarından çok, ekranda neye maruz kaldıkları önemlidir. Bu nedenle ekran karşısında ne yaptıklarını bilmeliyiz.
Çocuğunuz ekran karşısında bir proje, kodlama ya da faydalı bir içerikle ilgileniyorsa, ilgisini köreltmeden, kullanım süresi konusunda ortak bir karar alabilirsiniz.
Hareketin kısıtlandığı şu günler, ekran başında geçirilen süre arttıkça iyice hareketsizliğe sebep olur. Hareketsizlik de çocuklarda fizyolojik ve psikolojik sıkıntılara sebep olur.
Eğitimin ekranlar aracılığı ile olduğu şu günlerde, kalan zamanı nasıl kullanacağını çocuğunuzla birlikte planlamalısınız.
Ekran sınırı olan ve buna uyum sağlayan çocuğun, öz kontrol becerileri de gelişir.
Kaygı ve endişenin hakim olduğu şu ortamda, çocukların ekranlar aracılığı ile arkadaşlarıyla olduğu kadar, aile içinde ebeveynleriyle kuracağı gerçek ilişkilere ihtiyacı vardır. Dengeyi bulmak hayatidir.
Rekabet mi, dayanışma mı?
Geçen günkü yazımda, İsviçre’deki marketlerde uygulanan sistem örneğini vermiştim. Ülkedeki dükkanlar kapalı olduğundan ve bu olağan dışı sürecin rekabete uygun olmadığını düşündüklerinden, süpermarketlerde gıda reyonları dışındaki tüm reyonları kapatıyorlarmış. Yazının yayınlandığı gün, Fatih Altaylı’nın da köşesinde, e-ticaretin en büyüklerinden Amazon’a dava açılacağı ile ilgili yazısını okudum. Nedeni ise koronavirüs nedeniyle kapalı olan dükkanların sağlık ve günlük tüketim ürünlerini fahiş fiyatlara satması. Şimdi, iki örneğe de bakalım. Birinde dayanışma kültürü, diğerinde fırsatçılık kültürü hakim. Buna rekabet diyemeyiz. Rekabet normal şartlarda ve dozunda olursa gerekli bir beceridir. Ancak böylesi bir durumda buna rekabet değil, fırsatçılık denir. Bu işi elbette hükümet nezdinde kararlar çözecek. Ancak ebeveyn olarak da yapabileceklerimiz var. Mesela, çocuklara bu dayanışma kültürünü aşılamak için; bu süreçte kırtasiye, oyuncak gibi acil olmayan ihtiyaçlar için, her zaman alışveriş yaptığımız dükkanların açılmasını bekleyebiliriz. Böylelikle e-ticaret yapan markalar da kendilerine belki bir nebze çekidüzen verirler.
Online sizin olsun, ben uzun yol gitmeye razıyım!
Benim Frida Kahlo hayranı olduğumu bilen sevgili dostlarım sağ olsunlar, Frida Kahlo Müzesi’nin 24 saatliğine online gezmeye açıldığını haber verdiler. Çok heyecanlandım, çünkü en büyük hayallerimden biri Meksika’daki evini görmektir. Hemen linke tıkladım, kulaklıklarımı taktım ve müzeyi keşfe çıktım. Tabii dünyanın bir ucundaki müzeyi, pijamalarımla, evimde oturarak gezebilmek büyük lüks. Ama ı-ıh! Beni kesmedi. Ben o atmosferi hissetmeden, havadaki kokuyu solumadan, oradaki enerjiyi almadan, duvarlara dokunamadan Frida Kahlo Müzesi’ni gezdim demem. O nedenle bu süreçte kullanıma açılan bütün müzelere, sergilere bakmayı tercih etmiyorum. Online sizin olsun, ben uzun yol gitmeye, trafik çekmeye, aylarca beklemeye, ümit etmeye, para biriktirmeye razıyım.
Ne yapsak?
Domino oynayın
Daha önce ailecek domino oynamayı denediniz mi? İlk etapta oldukça sabır işi ama alışınca inanılmaz eğlenceli oluyor.
Her seferinde daha çok sayıda taşı dizmeye çalışıyorsunuz ve aile üyeleri arasında tatlı bir rekabet oluyor. Bir domino turnuvası yapmanızı tavsiye ederim. El-göz koordinasyonu, sabretmek, emek vermek, beklemek gibi konularda da gelişimi, destekliyor. Keyifli pazarlar!