Tunca Bengin

ABD ve Avrupa’daki bazı ülkelerin sınırsız desteğinden şımaran İsrail, BM’nin Kudüs’teki arazisine el koydu. Lübnan’daki BM Barış Gücü (UNIFIL) askerlerine de iki günde üç kez saldırdı. Dün de İsrail tankları BM üssüne girdi. Kurulduğu günden bu yana 185 BM kararını ve 229 BM Güvenlik Konseyi (BMGK) kararını takmayan İsrail artık BM’yi de doğrudan hasım gibi görmeye ve hedef almaya başladı yani. Şartıcı mı? Normalde evet ama İsrail söz konusu olduğunda değil… İsrail özellikle 7 Ekim 2023’ten bu yana daha da azıtmış bir durumda ve BM’yle tam anlamıyla dalga geçiyor, pervasızca posta koyuyor… Bu anlamda da sayısız örnek var. Mesela birkaçını sıralayalım:

Netanyahu başta, İsrailli yetkililer, birçok kez “masum sivillere yönelik katliamı” kınayan BM Genel Sekreteri António Guterres’in istifasını istedi. İşgal Altındaki Filistin Toprakları için BM İnsani Yardım Koordinatörü Lynn Hastings, vizesi iptal edildikten sonra İsrail’i terk etmek zorunda kaldı.

Hafta sonunu kampta geçiren CHP hem kurultay süreci hem 31 mart seçimlerinden sonra tamamıyla durulmuş değil. İvmesi yüksek gelişmeler birbiri ardına geliyor, açıklamalar, röportajlarda sarfedilen keskin sözlerle partide yüksek tansiyon hiç düşmüyor... Ana muhalefet partisinde yaşanan bu hareketlilik de sürekli siyaset ve medyanın gündeminde... Bir hafta İmamoğlu’nun Cumhurbaşkanlığı adaylığı meselesi, partideki gücü ve siyasi yasak gelmesi durumunda CHP’deki seçenekler konuşuluyor. Bir başka hafta Yavaş’ın adaylık konusundaki kararlılığı, olmazsa başka yol iddiaları ve İmamoğlu ile arasındaki artık alenileşen rekabet durumu, tartışılıyor. Ya da Genel Başkan Özel’in siyaset yapma tarzına yönelik parti içindeki ikilem, özellikle de tepkiler, eleştiriler ön planda oluyor... Kılıçdaroğlu’da çıkışları ve sosyal medya paylaşımlarıyla diğer üç isimle ilgili her denklemde varlığını ve ne kadar etkili olduğunu fazlasıyla hissettiriyor... Bu anlamda Kılıçdaroğlu’nun “Beyler, kendinize

Gazze’yi Filistinsizleştiren, Lübnan’ı da Gazzeleştirmek için kesintisiz saldıran İsrail, Beyrut’ta vuracağı mahallelerin görüntüsünü paylaşıyor, hatta canlı yayınlarla birazdan ya da az sonra vuracağız diye pervasızca zaman dahi veriyor... Masum sivilleri hedef alıyor; çoluk çocuğu katlediyor... Bir yıldır Gazze’de olduğu gibi şimdilerde Lübnan’da yaşanan bu alçak saldırıları sadece izleyen ABD ve Batı dünyası da hiç utanmadan bir de ne diyor? “İsrail’in kendini savunma hakkı var.” Evet doğru Birleşmiş Milletler Antlaşması’nın 51. maddesi BM üyesi ülkelere, silahlı saldırı halinde meşru müdafaa hakkı tanıyor. Peki İsrail’in saldırdıklarının, saldırılanların neyi olacak? Bunların kendini koruma hakkı yok mu? Hayır yok. Olurlarsa biz İsrail’e yardımcı oluruz onun yanında dururuz diyorlar üstelik... 

Bu ne demek? Dünyada vurma, bombalama, katletme, vahşet yapma hakkı sadece bir devlete veriliyor, ona karşı savunma yapılma durumunda da İsrail’in hamiliğini, koruyuculuğunu da bizzat BMGK ve onun üzerinde

Gazze Şeridi’ni bir yıldır kesintisiz bombalayan İsrail, aynı soykırımı Batı Şeria’da da sürdürmeye devam ediyor. İsrail’in 7 Ekim 2023’te Gazze’ye başlayan saldırılarını durduramayan dünya, şimdi aynı bombaların Lübnan ve işgal altındaki Batı Şeria’ya da atılmasına seyirci kalıyor. Hedefler arasında Suriye ve hep var olan İran da bulunuyor. ABD’nin desteğini arkasına alan İsrail azdıkça azıyor ve hiçbir şey yapılamıyor. Bu gelişmelerin hepsinin de önceden planlanmış ve adımları atılmış hamleler olduğu da netleşmiş durumda. Dolayısıyla 7 Ekim’e dönük komplo teorileri de doğrulandı sanki. Neydi en çok tartışılanı? Hamas’ın bu kadar kapsamlı operasyonundan MOSSAD’ın, Şin Bet’in ve CIA’in haberi olmaması mümkün değil. Bu İsrail’in başlatacağı geniş kapsamlı operasyona fırsat yaratma amaçlıdır. Bilerek göz yumulma ya da daha “derin” boyutlar durumu… O günlerde bu teoriye karşılık öne sürülen en popüler tez de şuydu:

İsrail tek bir vatandaşına bile çok değer veren

CHP’nin önceki genel başkanı Kılıçdaroğlu ile mevcut başkanı Özel, arasında nasıl siyaset yapılması üzerine süren polemik malum. Özel, kutuplaşma değil, müzakereyle siyasette normalleşme hamleleri yaparken, Kılıçdaroğlu “müzakere değil mücadele” çıkışlarıyla siyasetteki eski gerilimli günleri önceliyor inatla... Yani CHP’de yaşanan ciddi bir siyaset ayrılığı tartışması var. Biri eski iki Genel başkan ve de onların yandaşları ile yakın çevresindekiler arasında... Üstelik epey yüksek tonda... Normalleşmeyi CHP içerisinde bir kesim ya da grup yumuşama olarak kodladı... Özel, sokakta karşılık bulan kavgasız ve müzakere odaklı stratejisini normalleşme olarak ifade ederken, diğer grup bunu yumuşama olarak anlattığı için attığı her adım, yaptığı hamle bazı CHP’liler tarafından iktidara karşı sanki parti politikalarından taviz veriliyormuş gibi algılanıyor. Bu anlamda da Özel, grup başkan vekilliğinde en sert muhalefeti yaparken, genel başkan olduktan sonra parti politikasından uzaklaştığı, iktidara yakın tavır takındığı, parti ilkelerinden

MİLİYET Güneri ağabeyin gazetecilikte son durağıydı. 1996’dan bu yana beraberdik ama o her konuşmasında geçmişte başka yerlerde de olsa Abdi Bey’i, MİLLİYET’i nasıl önemsediğini, değer verdiğini, anlatırdı. “Biz gazeteciliğe ilk başladığımızda Milliyet tarzı haber yazmak diye bir kavram vardı” derdi ve gazetesine, saygınlığına, haberciliğine asla toz kondurmazdı. Gazetemizin aile içi 74. yıl kutlamasında da şunları söylemişti: 

“Uluslararası habercilik, dış haberler ve güvenilir haberlerle gazetem çok güzel yolda yürüyor ve bu nedenle mutluluk duyuyorum. Gazetecilikte çok zor yıllar geçiriyoruz, onun için bütün çalışanlarımızı yürekten alkışlıyorum...” 

Yani MİLLİYET öncesinde de ve yıllarında da beynimizin, yüreğimizin bir kesiminde hep aynı duyguları paylaşıyorduk... Çok daha uzun yıllardır beraberdik dolayısıyla... Öyle de devam edecek... Güneri ağabeyimiz de daha önce yitirdiğimiz üstatlarımız, aile fertlerimiz gibi sonsuza dek kalbimizde yaşayacak... Güle güle Güneri

Demokrasilerde muhalefet, özellikle ana muhalefet iktidarın alternatifidir. Kendini, ilkelerini, topluma sunar ve vatandaşı, seçmenleri ikna etmeye çalışır. Dolayısıyla iktidar olmak isteyen bir siyasi parti ya da partiler öncelikle bir hedef koymak ve bunu çok net bir şekilde halka anlatmak zorunda. Neyi nasıl yapacağı konusunda farkını fark ettirmek ve toplumun güvenini kazanmak durumunda. Peki 31 Mart yerel seçimlerinde gelen başarıyla özgüveni artan ana muhalefet partisi CHP’de “iktidar hesapları”na dönük böyle bir emare, faaliyet var mı? Var ama bu ülkeye değil yine partide iktidar olmaya yönelik… Biri “Kalk, o koltuk benim hakkım” inadında, diğeri “Değişimse gerekeni yaptım, başarıya koşuyoruz” iddiasında. Gözlerini ülkenin en tepe koltuğuna diken iki büyükşehir belediye başkanı da seçildikleri illerin sorunlarına kafa yormaktan ziyade, cumhurbaşkanlığı adaylığı için birbirleriyle yarış halindeler. Yani hepsi birden “Omuz omuza verelim, biz nerede hata yaptık, halktan nasıl koptuk”, “oylarımızı daha

Lübnan’ı da yutmak, işgal etmek isteyen bir İsrail var. İsrail’in 23 Eylül Pazartesi gününden bu yana ülkeye yönelik aralıksız ve şiddeti artan hava saldırılarında yüzlerce insan öldü. İsrail her zaman yaptığı gibi havadan yağdırdığı bombalarla sivilleri hedef alıp katlederek, Lübnan’ın güneyini insansızlaştırmak istiyor… Aylardır bombaladığı ve hala devam eden Gazze’de yaptığı gibi. Gazze’yi Filistinsizleştirdi, şimdi de Lübnan’ı Gazzeleştirmek hesabında... Kara operasyonu tehdidiyle de korku salıyor bir yandan da... İnsanlar yerlerini, yurtlarını terk etsinler diye. Bunlara da başta ABD, batı dünyasından yine tek bir ses, tepki yok. Tabii İsrail saldırılarına karşılık Hizbullah Tel-Aviv’e füze yollayana kadar… O andan itibaren saldırı için söyledikleri tek şey de şu: 

Derin endişe içindeyiz... 

İsrail saldırınca üç maymunu oynama, İsrail hedef olunca da “Ne oluyoruz nasıl yaparsınız bunu” diyerek destek olma, arka çıkma durumu yani. Ki bu anlamda da Beyaz Saray Ulusal Güvenlik