Tayfun Bayındır

Bu galibiyet kimseyi yanıltmasın. Fenerbahçe’de işler hiç ama hiç iyi gitmiyor. Isla bir tarafa Fenerbahçe’nin berbat bir savunması var. Valbuena bir tarafa, Fenerbahçe’nin korkak, tedirgin ve sadece yana pas yapan bir orta sahası var... Fenerbahçe’nin forveti zaten yok. Golünü de rakip kendi kalesine atıyor, anca o zaman golle tanışabiliyor.

İçler acısı durumun en güzel görüntüsü 90+4’teki oyuncu değişikliğidir. Gençlerbirliği uzatmalar dahil maçın bitmesine 10 dakika kala sahada 9 kişi kaldı. Fenerbahçe’nin kalan bu sürede pozisyon üstüne pozisyon bulması, gol sayısını artırması beklenirken yaşanan tam tersiydi. Sanki eksik olan sarı-lacivertliler... Akın akın gelen, sürekli hücum düşünen ise Gençlerbirliği. Öyle ki 90+4’te Aykut hoca artık bu takımdan ayrılmasına kesin gözüyle bakılan Souza’yı savunma yapsın, hava topu alsın diye oyuna sokuyor. Gerçekten Fenerbahçe’nin şu andaki görüntüsü içler acısı noktasında...

Bu takım düzelir mi?

Elbette düzelir. Önce en az üç takviye, sonra küçük düzeltmeler, ardından da (ki en önemlisi bu) sistem değişikliğine ihtiyaç var. Sistem değişikliği derken, öyle şu sayıdan bu sayıya geçmek değil, benim kastettiğim Aykut hocanın artık saplantı

İlk maçı 2-0 kaybetmişsin. Turu geçebilmen için üç gole ihtiyacın var ve gol de yememen gerekiyor. Normal futbol mantalitesi böyle durumlarda ‘Risk al’ der. Hiçbir kimse de, uleması, otoritesi, taraftarı ya da başkanı ‘Niye risk aldın?’ demez, aksine zorunluluktan kaynaklanan bu duruma destek verir...

Fenerbahçe’nin ve doğal olarak Aykut Kocaman’ın alması gereken risk, çok hücumcuyla oynamak. İki santrfor, arkadan üçlü-dörtlü destek... Şimdi siz ‘Fenerbahçe’de bırak çift santrforu yarım santrfor bile yok’ diyebilirsiniz ama eldeki kırık döküklerden bile, hücum yapan bir takım oluşturmak mümkün. Ama gördük ki Aykut Hoca’nın aklından hiç böyle bir şey geçmemiş. Bildiğiniz o klasik kontrollü oyunu oynayacak, aman top bizde kalsın diyecek kadroyu sahaya sürmüş.

İddia ediyorum Souza kart cezalısı olmasaydı Aykut Hoca bu kontrollü oyun saplantısı yüzünden, yemeden üç gol bulmak durumunda olduğu bu maça Topal-Souza ikilisiyle çıkardı...

Yazık, gerçekten çok yazık. Onca emeğe, onca harcanan paraya, asıl önemlisi, zar zor tribüne getirilen hem de yıllardan sonra getirilebilen taraftara. Şimdi yeniden bu taraftarı nasıl heyecanlandıracaklar, nasıl tribüne çekecekler çok merak ediyorum.

Gelelim

Yeni, yepyeni bir Galatasaray lige müthiş bir giriş yaptı... Eğer söylenenler, yazılıp çizilenler doğru ise bu takıma bir sol bek geliyor, Feghouli de artık kadroda, görünen o ki, yenilmesi güç bir takım izleyeceğiz bu sezon...
İki eleştiri gelebilir yeni Galatasaray’a... Birincisi önceki yıllardan süre gelen duran toptaki sorunlar, ikincisi de Muslera’nın artık kanıksadığımız yan top beceriksizliği... Bunların dışında dünkü Galatasaray’a yapılacak her olumsuz eleştiri haksız eleştiri kapsamına girer...
Dün Galatasaray taraftarı zevkten dörtköşe idi. Sürekli tempo yapan, her an gol pozisyonuna girecekmiş hissi uyandıran, dikine müthiş hücum eden ve kanatları mükemmel kullanan bir takım, uzun süredir hissetmedikleri heyecanı yaşattı onlara... Ne ilginçtir ki, bu etkileyici takımı ortaya çıkaran taraftarın sürekli eleştirdiği Dursun Özbek’ten başkası değil... Dursun başkanın hakkını teslim edelim... Belki daha erken ama pişmanlık yaratacak bir transfer görünmüyor...
Özellikle ‘çok pahalı’ diye eleştirilen Ndiaye kısa sürede pahalı etiketinden kurtulacak gibi görünüyor... Ndiaye durağan bir görüntü sergileyen Belhanda’dan yeterli destek alamamış olsa da yüksek temponun en önemli

Mesajlarla dolu bir maç... Mesajı alması gereken kurum çok net. Fenerbahçe Yönetim Kurulu. Ya da “Mayıs sonunda transferi bitireceğiz” açıklaması yapan Başkan Aziz Yıldırım’a... Mesajın içeriği de çok net, çok anlaşılır.

Futboldan bir parça anlayan herkesin imzasının yer aldığı mesajda diyor ki; (Bu takımın çok acil bir yaratıcı oyuncuya, yani klasik tabirle on numaraya, bir de merkez golcüye ihtiyacı var. Aykut Kocaman’ın elindeki kadro ile yapabileceği bu, daha fazlası mucize olur. Kjaer’i de sattınız. Artık çözün bu sorunu. Aksi durumda şampiyonluk yine kalır başka bahara. Avrupa ise hayalden öteye geçmez)..

Ne skor, ne de zaman zaman gözümüzün pasını silen tempolu oyun kimseyi kandırmasın. Fenerbahçe ile Graz arasında büyük kalite farkı var... İşte bu kalite farkı, oturmamış tandemi, kırılgan orta sahası ve tecrübesiz forvet hattına karşın, Fenerbahçe’nin maçın neredeyse tamamında kontrolü elinde tutmasını sağladı... Ne var ki, Aykut Kocaman’ın istediği seviyeye henüz ulaşamamış hızlı pas oyununda, bir merkez oyuncunun eksikliği çok hissedildi. O bölgenin oyuncusu olmayan ama zorunluluktan görev alan Ozan, topu her aldığında tek pas yapmak yerine çevresinde bir tur atıp

Zorlukla kazanılan Gaziantep maçından sonra Igor Tudor’un ilk on birle bu kadar ciddi biçimde oynayabileceği sanırım kimsenin aklına gelmemiştir. Tolga Ciğerci, Eren Derdiyok açıkçası çoğu Galatasaraylının ilk on birde beklemediği isimlerdi. Hem de Podolski’yi kenarda oturtmak lüksüyle birlikte.

Ne varki haklı çıkan bu kez Tudor oldu. Kazanan takımdan vazgeçip özellikle Erenli bir kadroyla sahaya çıkmanın karşılığını hem zevkli bir futbolla aldı hem de kalan son iki maça umutla bakacak bir işaret yakaladı.

Igor Tudor’un tıpkı Gaziantep maçında olduğu gibi dün de Osmanlıspor karşısında en büyük destekçisi ilginç bir biçimde yine Sneijder oldu. Önceki haftalarda arka arkaya gol bulan ve hatta Gaziantep maçının assolisti olan Wesley Sneijder dün Advocaat’tan gelen milli takım çağrısıyla yüksek olan moralini zirveye taşıdı. Bu durum onu dün yine sahanın en efektif oyuncusu yaptı. Attığı akıl dolu golde Karcemarskas’ın hatası olsa bile beceri ve teknik çok daha öndeydi. Lig bitirken ışıl ışıl parıldamaya başlayan Sneijder, bu yüksek formunu Hollanda Milli Takımı’nda da ortaya koyarsa o çok arzu ettiği rekoru da kıracaktır mutlaka.

Gaziantep maçından örnek verdik, oradan devam edelim; o

Galatasaray’da çok net bir gerçek var, atan tutan ve oynatan üçlüler devreye girince sarı-kırmızılı ekip, iyi oynamasa da ecel terleri dökse de, maç kazanıyor...

İşte dün, tutması gereken Fernando Muslera bu sezonun en iyi performanslarından birini gösterdi. Tartışılan, ‘artık Galatasaray’dan gitmesi gerekir, genç oyuncuların kafasını çeliyor’ denilen Wesley Sneijder de hem oynatan hem de atan olunca Galatasaray, istediği 3 puanı aldı...

Wesley Sneijder halen Türkiye’nin en iyi yabancı oyuncusu. Kendi bölgesinde Avrupa’nın da hala ilk 10’una rahatlıkla girer, bu benim değerlendirmem.

Sneijder ile ilgili başka yorumlar da ortaya çıkabilir. Ama hiçbir yorumcunun Sneijder’le alakalı ‘kötü futbolcu, Galatasaray’ın hedeflerine uygun değil’ diyebileceğini sanmıyorum, diyeni de futbol tanrısı taş eder...

Hollandalı dün o seviyede bir oyuncunun ekonomik oynamak konusunda nasıl bir performans ortaya koyacağını mükemmel gösterdi. İlk yarı dinamo gibi, sahanın hemen hemen her yerindeydi hatta savunmaya destek bile verdi.

İkinci yarı daha durağan, daha topu koşturan ve bir o kadar da saha içi teknik direktörüydü. Topsuz alanlarda arkadaşlarını ikaz eden, özellikle de duran toplarda savunmasına

Igor Tudor göreve geldiğinden bu yana izlediğimiz en iyi Galatasaray’dı... Hatta tüm sezonun şuana kadar ki, “en etkileyici Galatasaray’ını izledik” dersek abartmış olmayız... Tudor galiba aradığı, üzerinde çok fazla oynamayacağı on birini (nihayet) buldu. Özellikle savunma bloğu dünkü görüntüden sonra sanırım artık değişmez... Kısacası, Fenerbahçe maçında şekillenen takım Bursa’da tam anlamıyla rayına oturdu.

İlk yarı neredeyse tüm hücumların geliştiği Carole-Bruma hattı o kadar çok ve o kadar etkili işledi ki, diğer kanatta Sabri ve Yasin içeri kat ederek oyuna katılmak durumunda kaldılar... Benzer durum ikinci yarı Sabri’nin kanadı için geçerli oldu. Bruma’nın yorulması, Carole’ün de biraz daha savunmada kalması Sabri-Yasin hattının işlerliğini artırdı. Doğrusu şu ki, Galatasaray’ın kanatlarının birbirlerine rekabet edercesine yüksek tempo yapması maçı sarı-kırmızılı takıma getiren en önemli etkendi. Ayrıca Bursaspor’un neredeyse hiç hücum yapmaması, iki savunma bekinin hücum oyuncusu gibi 90 dakikanın tamamına yakınında rakip yarı alanda kalmalarını da sağladı. Bursaspor’un hiç bir varlık göstermediği oyunun gerçek lideri ise tartışmasız Wesley Sneijder’dı.

Riekerink gittikten

Fenerbahçe adına sonuç olarak iyi bir maçtı diyebiliriz... Ama oyun anlamında iyi demek Medipol Başakşehir’e haksızlık olur... Sarı-lacivertli ekip biraz tecrübe, biraz şans, biraz da ikinci yarıdaki saman alevi misali ortaya çıkan yüksek tempoyla istediğini aldı. Başakşehir ise tam anlamıyla Advocaat’ın altın tepsiyle sunduğu final şansını elinin tersiyle itti. 10 dakikada fırtına gibi esip iki farkı bulan Avcı’nın talebeleri iş skoru korumaya gelince sınıfta kaldı. Fenerbahçe’nin erken yanıtı Başakşehir’in hem sistemini hem de futbol sakinliğini çöpe attı. Kenarda Abdullah Avcı, saha içinde oyuncular Fenerbahçe’den gelmesi beklenen agresifliği adeta bir görev gibi üstlendiler...

Dirk Advocaat’ın Aatıf ısrarını anlamakta ben de güçlük çekiyorum... Aatıf antrenmanlarda varını-yoğunu ortaya koyabilir, herkesin üç kere yaptığı hareketi o beş kere yapabilir, Samandıra’ya takım arkadaşlarından daha erken gelip daha geç de çıkabilir, ama bunların hiçbirisi Aatıf’ın banko bir oyuncu olduğunu göstermez... Galatasaray maçında da gördük, dün de gördük... Çok top kaybediyor, savunmaya gelmekte zorlanıyor ve arkasına oyuncu kaçırıyor... Dün bir de Fenerbahçe’nin en kötüsü İsmail Köybaşı’nın