Beylik taleptir.. Sağın büyük partisiyle solun büyük partisi büyük koalisyon kursun istenir..
Yine aynı talep var..
Başta iş dünyası, bazı çevreler AKP-CHP koalisyonu istiyor.. Büyük koalisyon olsun, ülke rahatlasın diyorlar..
Almanya örneğini veriyorlar.. Zaten büyük koalisyon denilince hemen akla Almanya gelir..
Çünkü, orada başka çare kalmazsa iki büyük parti ortaklık kurar..
Ama bir dakika!..
‘Bizde de aynısı olsun, AKP ile CHP el sıkışsın’ demekle olmuyor..
Kazın ayağı öyle değil..
Çünkü, iki parti arasında derin görüş ayrılıkları var.. Kültürel ayrılıklar var.. Sancılı konular var.. Çekiştikleri, çatıştıkları temel meseleler var..
Merkel 10 yıldır Almanya’ya koalisyonla yönetiyor.. 2017 yılına kadar da koalisyonla yönetecek..
Çünkü Almanya’da koalisyon seçim döneminin sonuna kadar ayakta kalıyor..
Arıza çıkmıyor..
Merkel, eski ortağı (2005-2009 büyük koalisyonu) sosyal demokratlarla 2013’te yeniden koalisyon kurdu..
Dikkatinizi çekerim.. Eski ortakların koalisyon pazarlığı yedi hafta sürdü..
Vergi, emeklilik, çifte vatandaşlık, vize gibi konuların ötesinde otoban geçiş ücretleri konusunda bile anlaştılar, yola öyle çıktılar..
Bu köşeyi takip edenler bilir.. Koalisyonlardan korkulmamalı, koalisyonlar bazen iyidir başlıklı yazılar yazdım.. Koalisyon gerginliği azaltır, toplumu yumuşatır..
Ama şunu da unutmamak lazım..
Felsefesi olan, hedefi olan, çerçevesi çizilen ortaklıklar başarılı oluyor..
Diyorum ki..
AKP-CHP veya AKP-MHP veya CHP-MHP veya HDP’nin de katılacağı koalisyon kurulsun..
Kurulsun ama Almanya’daki gibi kurulsun..
Her konuda anlaşılarak kurulsun.. Yol haritası belirlenerek kurulsun..
Kurulmuş olmak için kurulmasın..
Koalisyonların her türlüsünü gördük
Türkiye bugüne kadar 15 koalisyon hükümeti gördü.. İyisini de gördü, kötüsünü de gördü.. Kurulursa bu 16. koalisyon hükümeti olacak..
(Not: İlk koalisyonu 1961 yılında CHP-AP kurdu.. Son koalisyona 1999‘da DSP-MHP-ANAP imza attı.)
*
Yani koalisyon konusunda yeteri kadar deneyime sahibiz..
1961 ile 2002 arasında iyi koalisyonlar da gördük..
Kötü koalisyonlara da tanık olduk..
Koltuk paylaşımına dayalı olanları da gördük.. Yalapşap kurulanları da gördük.. Kurulmuş olmak için kurulanları da.. İş dünyası istiyor diye kurulanı da.. Memleket hükümetsiz kalmasın diye zoraki kurulanı da.. Partilerin paçayı kurtarmak için kurduklarını da..
Her türlüsünü yaşadık..
Koalisyon konusunda uzmanlığımız var..
*
Mesela bizde de Almanya’daki gibi mutabakatla koalisyon kuruldu..
Birebir olmasa bile 1991 yılında kurulan DYP-SHP koalisyonu..
Demirel-İnönü ortaklığı, Demirel’in Köşk’e çıkması, İnönü’nün de siyaseti bırakmasına kadar sorunsuz sürdü..
Sonra rayından çıktı..
İş dünyasının aman dolar alır başını gider.. Aman piyasaya tepetaklak olur.. Aman faizler fırlar diye kurdurduğu koalisyonu da gördük, yaşadık..
ANAP-DYP ortaklığı (1995).. Üç ay sürdü.. Çünkü koalisyonun felsefesi yoktu..
*
1999 yılında sandık böyle istedi, seçmen işaret etti, ülke hükümetsiz kalmasın diye kurulan DSP-ANAP-MHP koalisyona ne demeli?
Mecburiyetten kurulmuştu..
Bakanlar birbirleriyle didişmekten iş yapamadılar..
Üç partinin başkanı neredeyse her ay liderler zirvesi yaparak kavgaları yatıştırmak, çıkan krizleri aşmak için uğraştı..
Sonuç..
Türkiye duvara tosladı.. Ülke hükümetsiz kalmasın diye kurulan koalisyon döneminde tarihin en büyük krizi yaşandı..
*
Demem şu.. Acele etmemek lazım.. Hadi hadi diye siyasetçilere baskı yapmamak lazım..
Seçim sopasıyla korkutmamak lazım.. Gerçekten anlaşacaklarına inanmaları lazım..
Bunca yıl bize öğretti ki; yalapşap kurulan koalisyonların ödettiği bedel daha ağır oluyor..