Pink Floyd kataloğu 400 milyon dolara satıldı
Gelmiş geçmiş en büyük gruplardan Pink Floyd, kataloğundaki müziklerin tamamını 400 milyon dolar karşılığında Sony Music’e sattı. Önceki hafta David Gilmour, yeni solo albümüne dair Rolling Stone’un kendisiyle yaptığı röportajda artık bu işin bitmesini istediğini anlatmıştı. Gerçekten de yıllar süren sancılı süreç bitti ve satış gerçekleşti.
Neden sancılıydı, çünkü 1985’te ayrılan Roger Waters ve grubun kalanı arasında bitmek tükenmek bilmeyen tartışmalar ve fikir ayrılıkları vardı. Gilmour ve Waters arasındaki gerilim, anlaşmazlık hatta nefret 1980’lerde verdikleri röportajlarda dahi hep ortadaydı. Gilmour, grup 1975’teki “Wish You Were Here” albümü için stüdyodayken birbirlerini görmemek için sırtlarını dönerek kayıt yaptıklarını röportajlarda anlatmıştır.
Waters’ın, Gilmour’un ifadesiyle, bitmek bilmeyen garip talepleri sonucunda katalog hiçbir zaman satılma aşamasına gelmedi. Ancak Sony kararlı bir şekilde üzerine gitti ve işi bitirdi. Şimdi grubun bütün eski albümleri yani 20. YY müzik tarihinin belki de en değerli eserleri olan “Wish You Were Here”, “Animals”, “The Dark Side of The Moon” ve “The Wall” dahil bütün katalog artık Sony’nin elinde.
Grup besteci haklarını kendinde tuttu (yani konserlerde çalabilecekler), sadece albüm (kayıtlı müzik) haklarını ve NIL (Name, Image and Likeness / İsim, görüntü, benzerlik) denen kısaca imaj hakları diye bilinen haklarını sattı. Bu anlaşmanın başında 500 milyon dolar gibi bir bedelden söz edildiğini biliyoruz. Ancak muhtelif kaynaklara göre bu fiyatı Roger Waters’ın Filistin, Rusya ve İsrail Devleti hakkındaki düşünceleri aşağı çekmiş. Gilmour tarafından da Yahudi düşmanı olarak suçlanan Waters elbette bütün bu suçlamaları reddediyor. Bu tartışmada takdir elbette kamuoyunundur.
Katalog satışları neden arttı
Sony ve diğer büyük şirketlerin son yıllarda büyük katalog anlaşmaları yaptığını biliyoruz. Sony, Queen’in kataloğuna 1.2 milyar dolar, Michael Jackson’a 600 milyon dolar, Bruce Springsteen’e 500 milyon dolar ödedi.
Bob Dylan kataloğu Universal’a 500 milyon dolara satıldı. Phil Collins ve Genesis kataloğu Concorde Music tarafından 300 milyon dolara satın alındı. Sting Universal’la 300 milyon dolara anlaştı. Tina Turner, BMG’ye 300 milyon dolara satıldı. Kiss kataloğunu 300 milyona ABBA’dan Björn Ulvaeus’un sahibi olduğu Pophouse Entertainment’a sattı. David Bowie kataloğu 250 milyon dolara Warner Chappel Music’e gitti. Katy Perry kataloğunu Universal’a 225 milyon dolara sattı. Justin Bieber kataloğu 200 milyon dolara Pink Floyd – Sony satışında da rol oynayan Hipgnosis’e gitti. Hipgnosis, Neil Young kataloğunu da 150 milyon dolara satın aldı. Bu rakamlar elbette anlaşmaların çerçevesine göre belirleniyor. Yani şu grubun müziği şu gruptan daha değerli gibi bir fikir yürütme yanıltabilir.
Peki neden bu kadar çok katalog satıldı son dönemde? Nedeni stream imkânları ve yapay zekânın gelecekte açacağı kapılar. Stream platformları ve sosyal medya sayesinde geçmişe dair bütün müzikler yani bütün veri artık kolayca ulaşılabilir halde. Filtrelemek de çok kolay. Sosyal medya hesabınıza bir video koyup arkasına mesela içinde deniz ya da güneş sözcüklerinin geçtiği bir şarkı çağırıp hemen yerleştirebiliyorsunuz. Yani insanlar “şu eski albümü dinleyeyim diye düşünmese de bir şekilde kataloğa dolaylı yoldan ulaşabiliyor. Bu durum da katalogları değerli kılıyor. Zaman, endüstrinin sadece yeni müzikleri öne çıkararak hayatta kalamayacağını ortaya koydu. Bu da ayrı bir konu.
Öte yandan yapay zekâ imkânlarıyla gelecekte bu değerli kataloglardan yeni içerikler üretilecek. Mesela Londra’daki ABBA Arena’daki ABBA şovunda ABBA yok artık ama ABBA’nın görüntüleri ve müzikleriyle hazırlanan bir ABBA deneyimi var. 2023’te 123 milyon dolar kazanç elde etmiş ABBA Arena tek başına. Aynısını Pink Floyd’un Queen’in ve diğer büyük sanatçıların albümleriyle ve şarkılarıyla, hatta görüntü ve sesiyle yapmak mümkün. NIL hakları dediğimiz imaj hakları işte bu çerçeveyi kapsıyor ve bu yüzden çok önemli.
Ayrıca bu sanatçılar hayattan ayrıldıktan sonra mevcut kataloglarından ve NIL haklarından hareketle yeni müzikler üretmek de mümkün olacak. Sektör, geçmişin yeniden üretileceği ve pazarlanacağı bir geleceğe hazırlık yapıyor.
