Mehmet Soysal

Yeni dünya düzenine mi geçiliyor?
Artık dünyanın hemen her ülkesinde bu soruya cevap aranıyor...
Ya da liberalizmin mağlubiyeti mi başlıyor?
Öyle ise, soğuk savaşın mağlubiyeti buraya kadar mıydı?
İzm’ler iflas etmiş, boşalan yeri de liberalizm doldurmuş gibi gözüküyordu...
Güya, varsa da yoksa da herkes bir gün para konuşacaktı...
Ve savaşların yerini de ekonomi alacaktı...

Suriye’ye “huzur” gelsin diye...

İstanbul’daki dörtlü zirvede dört lider önemli kararlar aldı...

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın çabalarıyla gerçekleşen zirveye Putin, Merkel ve Macron katıldı.

İran ise zirveye katılmayışından dolayı hemen oyun bozucu yüzünü gösterdi...

Tehditkâr bir üslupla şu açıklamayı yaptı:

- Suriye’de İran’sız barış zor!

Biri de çıkıp İran’a, “Suriye’deki savaştan ne kâr elde ediyorsunuz?” sorusunu sormuyor...

Müslümanların öldürülmesine dahi kendi menfaati açısından bakan İran, lafa geldiğinde ise İslam liderliğine soyunuyor...

1987 yılında soğuk savaşı sona erdiren ilk işaretlerden biri Nükleer Kuvvetler Anlaşması idi...

Trump, nükleer savaş tehdidini azaltmaya yönelik bu anlaşmayı feshedeceğini açıklamıştı...

Kaygıyla karşılanan bu açıklamaya kimse pek inanmak istemiyordu ama Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov bunu doğrular nitelikte kararın yakında yani 1.5 ay içinde resmileştirileceğini duyurdu...

Ve herkesin aklına “Soğuk savaş yıllarına mı dönülüyor?” sorusu düştü...

Bu sorunun cevabı hâlâ belli değil.

***

Dağcıların dağların zirvelerine tırmandıkları, uçurumlardan aşağı indikleri veya çıktıkları zaman yanlarındaki vazgeçemeyecekleri tek şey piton vidalardır.

İplerini buzlara ve kayalara sapladıkları piton vidalar sayesinde inebilmekte veya çıkabilmektedirler.

Arabistanlı gazeteci Kaşıkçı’nın akıbeti nerdeyse faili meçhule doğru gidecekti...

Yani, birileri Türkiye’nin başına yine bir çorap örmeye kalkarken yakalandı.

Ve günlerden beri yaşananları ibretle izliyoruz...

Ki bize göre ceset parçalanarak alıp götürüldü...

Beş parçaya bölünen gazeteci Kaşıkçı’nın cesedi valizlere konularak, diplomatik dokunulmazlığa sığınılarak alıp götürüldü diye biliyoruz.

Böylesine bir katı tavrı, merhametsizliği kimse hak etmiyor ve ne acıdır ki İslam coğrafyası gittikçe bataklığa dönüşüyor.

***

Diyoruz ki İslam ülkeleri artık kendilerini sorguya çekmeli.

Şehirlerimiz yorgun...

Ve şarkıdaki gibi insanların yorgunu...

Yığınla kalabalıklaşan şehirlerde herkes sürekli seyahat halinde...

Nereye gidiyor, nereden geliyorlar belli değil.

Ve herkes bir şeyler satmanın ya da almanın telaşında.

Akşam olduğunda ise, karıncalar misali, kibrit kutularına benzeyen evlerine çekiliyorlar...

Her gün aynı koşuşturmacanın içinde olan kalabalıklar, her gün aynı filmde aynı rolü bıkıp usanmadan oynadıklarının farkında bile değiller.

***

Çocuklarını sevmeyen şehirlerde yaşıyoruz...

İstanbul’da bile herkesin çocuklarını alıp götürebileceği ortak bir eğlence adresi yok.

Her gün vapurla Boğaz gezisi de olmuyor ki...

Londra, Paris, Viyana, Roma, Venedik gibi masal şehirlere dönüştürmeliyiz yaşadığımız şehirleri.

***

Ve öyle çocukların ilgisini çekebilecek müzeler de yok gibi...

Sinema, tiyatro, müzikal gibi içeriklerde de fazla çeşitlilik yok.

Kısacası, yerel seçimlerin gelip kapıya dayandığı

Soçi’deydik... Karadeniz’in kıyısında ve Kafkaslar’ın eteğinde bir kent... Türkiye Milli Takımı’nın Rusya ile maçı nedeniyle gitmiştik. Maça gelen taraftarların milli maç heyecanından çok Arda’yı ve karıştığı olayı konuşmaları oldukça dikkatimizi çekti.
Bir zamanlar futboluyla konuşulan Arda’nın son günlerde yaşadığı olaylarla gündeme gelmesi elbette üzücü...
Artık konu adaletin gündeminde olduğundan yönlendirici ve etkileyici bir şey diyebilmemiz mümkün değil...
Sadece şunu diyebiliyoruz: Adalet kişilerin suça karışıp karışmadığına bakar, kişilerin mesleki başarılarına değil...
Eğer bunlara bakılırsa toplumlarda herkesin can ve mal güvenliği yok olur.

***

Taraftarlar bizlere son günlerde yaşanan bir olayı hatırlatıyordu...

Amy Winehouse’un ‘Siyah günlere dönüş’ şarkısındaki süreci yaşıyormuşuz gibi bir senaryoyu filme çekmek isteyenler vardı...

Ve aylardan beri koro halinde birileri kahkahalarla bu şarkıyı söylüyordu...

Ve felaket saldırılarına alkış tutuyorlardı gizlice...

Kör kuyulara düşmemizi bekleyenlere inat diyoruz ki bu ülke hâlâ ayakta...

Kaç asırlık bir kin ve nefretin karşılığıdır bu...

Anlamakta zorlanıyoruz...

***

Mevcudiyete taraf olunmayışı anlarım...