Halil Özer

Eyüpspor-Fenerbahçe maçından sonra konuştuğum bir hakem hocası aynen şöyle dedi...
“Bu maçtan hakemler için üç tane seminer çıkar...”
Çok doğru ben bugüne kadar bir maçta bu kadar çok hakem hatası yapılan bir maçı ne gördüm ne duydum...
Ancak beni çok rahatsız eden bir konu var...
Hadi diyelim faulleri görmedi, yanlış düdükler çaldı, oyunu kontrol edemedi...
Bunlar olabilir.
Ama dün öyle bir hata var ki büyük sıkıntı...

Bu kadar kötü oyuna bir puan alıyorsan öp de başına koy...
Hesapta Fenerbahçe şampiyonluğa gidiyor. Ama gidemiyor. Darmadağın, keyifsiz, ısırmayan, sorumluluk almayan, kenardan çok kötü yönetilen Fenerbahçe’nin uyuşukluğu belli ki bu seneyi de yok edecek.
Ben yazmaktan sıkıldım, Fenerbahçe kalesine gelen ilk topun gol olmasından sıkılmadı.Bir değil iki değil her maç olur mu?
Bunun bir çözümü yok mu?
Bir uzun top Thiam pas, Ahmet Kutucu şut ve gol. Basit bir üçgen. Ne müdahale eden var ne de ofsayt çizgisine dikkat eden... Çağlar arkasına baksa rakibi ofsayta düşürecek. Ama yok. Alan kontrolü sıfır. Rakip orta alanı bile çok az geçmişken ilk gelen top gol...
Şu da var... Fenerbahçe bunun dışında iyi miydi?
Tabii ki hayır...

Bana göre sezonun en iyi maçıydı. İzlerken başım döndü. Ama bu tip maçları Galatasaray mutlaka kazanır. Öyle bir tecrübe ve inanç var ki sarı-kırmızılı takımın Winner yapısı puan kaybetmeye izin vermiyor. İnanılmaz reaksiyon gösteriyorlar bir an olsun yılmıyorlar. Bir an olsun pes etmiyorlar. İddia ediyorum dünkü Trabzonspor önünde ligimizde hangi takımı olursa olsun mutlaka puan kaybederdi.
İlk yarı tam bir Yunus şöleniydi. Attırdığı ilk gol fizik, geometri, hatta kimya ürünüydü. Öyle bir asist yaptı ki, Mertens o topu gol yapamasaydı gerçekten çok ayıp olurdu.
Ve attığı ikinci gol. Tam bir usta vuruşu. Uğurcan’ın yapacak hiçbir şeyi yoktu.
Yunus düşüşü çabuk atlattı. Yine yapması gerekenleri yapıyor. Ancak bunlar artısı. Bir de kendini kontrol edememesi var. İlk yarıda rakibine kasıtlı darbesi sadece Türk Telekom’da kart değildir. Ama buna güvenip sinirini kontrol edemezse bir gün takımını yalnız bırakır.
İlk yarıda Trabzonspor orta alanı rakibine göre çok daha etkiliydi. Torreira bu bölgede

Fenerbahçe kaybetti, salıncak çöktü. Maçın mutlak favorisi Fenerbahçe hiç kimsenin beklemediği bir şekilde kötü oynayınca maçı kaybetti. Beşiktaş haklı bir şekilde kazandı. En çok mücadele eden, savaşan taraftı.
Mourinho’nun yanlış kadro seçimi, zaman ayarı bozuk oyuncu değiştirmesi, takımını hazırlayamaması onun eksi hanesine yazan faktörlerdi.
İlk yarı vasattı. Hem de çok vasat. Sadece iki tarafın mücadelesi vardı o kadar.
Fenerbahçe daha kontrollü, Beşiktaş daha dağınıktı. Sadece üç pozisyon gördük koca 45 dakikada... Eskiler söyler ya; maç orta saha mücadelesi şeklinde geçti...
İşte tam da öyle...
Derbi değil sıradan bir maç. Tribünün bile heyecanı yoktu.
Beşiktaş sadece Fenerbahçe’nin kilit adamlarını durdurarak sonuca gitmeyi hesaplamış. Atacağı golü de şansa bağlamış.

Galatasaray’ın iki puan kaybetmesinden sonra bu maç bir anda Fenerbahçe için ligin en kritik maçı haline gelmişti.  O yüzden stres yüklüydüler. İlk yarı belki de yorgunluktan olacak kötü oynadılar. Ama şu özeti de yapmak lazım... Fenerbahçe her hafta oyun disiplinini en üste çıkararak tam bir Mourinho takımı olma yolunda ilerliyor.
Avrupa demiyorum Dünya’da son 10 yılda bir araştırma yapılsa oynanan tüm maçlarda kalesine ilk gelen topun gol olduğu bir takım yoktur. Düşünsenize 41 dakika Gaziantepspor’a bırak gol pozisyonunu 18 çizgisi içine bile sokmamışsın ama ilk gelen topta kalende golü görüyorsun. Tabi bunda Samet’in hatasını da unutmamak lazım.
Oysa Fenerbahçe maça çok iyi başlamıştı. Baskıyla kazanılan bir topta golü de buldu. Ama ardından o kadar çok pas hatası yaptı ki ister istemez oyun üstünlüğü rakibine verdi. Ve cesaretlendirdi. Tabii bunda İrfan Can Kahveci’nin henüz istenilen formda olmaması, rakibin hızlı kanat adamları nedeniyle Kostic ve

Futbolumuzda o kadar çok rezillik var ki hangi birini yazalım bilemiyorum...
Hemen örnek verelim...
Son iki haftada Avrupa’da milli ve kulüp maçlarında 100’den fazla maç yapıldı...
Peki bu kadar maçta kaç Türk hakemine görev verildi.
Cevap kocaman sıfır...
Daha önce de yazmıştım, takip ediyorum yine verilmedi.
Sıkı durun Cebelitarıklı hakeme maç verildi bizim hakemlere yok...

Fenerbahçe tereyağından kıl çeker gibi maçı aldı ve İstanbul’a döndü.
Takımımız gerek tecrübesi ve gerekse becerikli ayakları ile son derece önemli bir üç puanın sahibi oldu ve Alkmaar yenilgisini unutturdu.
Sarı-Lacivertliler özellikle 2. yarıda oynadıkları üst düzey futbol ile haklı olarak rakibine üstünlük sağladı.
Fenerbahçe’nin böylesine zorlu bir deplasman için eksikleri oldukça önemliydi. Özellikle Ambrabat kilit oyuncuydu. Mourinho oyununun başlangıç noktasıydı. O olmayınca Fenerbahçe orta alanda oyunu oturtuncaya kadar büyük sıkıntı çekti.
Tabii bir de formda Mert Hakan’ın sakatlığı da eklenince ilk yarıda çekilen sıkıntı normaldi. Ama buna rağmen iyi idare etti Fenerbahçe.
Yenilen gol tamamen defans hatası. Samet’in geç kalması rakibin golünü getirdi. Sonraki dakikalarda Fenerbahçe panik yapmadı. Özellikle hava toplarında fizikli rakip oyuncular üstünlük kurdular ama öyle net pozisyona giremediler.
Oyunun temposunu da yavaşlatan

Basit bir maç gibi gözüktü. Ama değildi. Galatasaray oyunun büyük bölümünü 10 kişi oynamasına rağmen dirençli bir Bodrumspor buldu karşısında. Ev sahibi, tabir belki pek klasik olacak ama kök söktürdü.
İlk yarıya baktığınız zaman çok enteresan bir görüntü ortaya çıkıyor. Galatasaray’ın belki de bu sezonki en kötü performansı. Şutsuz, pozisyonsuz ve mücadelesiz bir ilk yarı.
Ne organize olabildiler ne oyunun kontrolünü ellerine geçirebildiler. Tabii Osimhen gibi bir futbolcuya sahip olmaları Galatasaray’ın oyun içi alternatiflerini yok etmiş durumda. Bodrumspor’un sağlam duran iki stoperi Nijeryalı oyuncuya tek top aldırmadı. O bölge kilitlenince de Galatasaray ilk yarıda arayışa girmedi ve çaresiz kaldı.
Tabii savunmanın Sanchez’in yokluğunda iyi oyun kuramaması, temposuz oyunu, Mertens’in kötü gününde oluşu, Yunus’un etkisizliği, Sallai’nin başı boş oynaması, Sara’nın geriye gereksiz bölünmesi, kanatları etkili hiç kullanamaması ilk yarıda