Terbiyesizlik

Terör kelimesinin Latince kökünden, bugüne kadar gelişmesi farklı olmuştur.
Başlangıçta sadece ortaya aniden çıkıp, korku yaratan, kişiyi ürküten olay anlamını taşıyordu. Sonraları; sosyal ve militer dengeleri sarsacak, kalleşçe ve sinsice yapılan hareketleri ifade eder olmuştur. Böylece bir anlamda kişisel ve toplumsal yetersizlik göstergesidir. Çünkü; kültürel yetersiz insan, davasında kendisini kabul ettirmek için, insancıl yolları değil, aşağılık duygusundan dolayı, saldırganlığı seçer. Bağırır, çığırır, kırar, döker...
Bir anlamda, bizce terör tabirini, politik ve sosyal anlamda farklı kullanmak gerekir. Bilhassa spor olaylarında. Mesela tribün terörü tabiri yerine, tribün terbiyesizliği sözcüğünü kullanmak daha uygun olur. Zira burada, herhangi bir neticeye gidecek, çirkin, gizli terör yerine, aşikar bir terbiyesizlik vardır.Bu terbiyesizlerin gayesi yoktur. Tek tek olduklarında korkak, suskun ve güvensizdirler. Hatta belki de taraftarı oldukları kulübün, tam anlamda aşığı da değillerdir.
Peki; bu terbiyesizliğe nasıl mani olunur?
Gayet kolay... Bunları yanyana getirmemekle. Bunlardan bahsetmemekle. Adam yerine koymamakla. Kırıp dökmedikleri müddetçe, omuz silkerek, gülüp geçerek. Ve bu terbiyesizliklerini hareketlerini tribün terörü olarak ele almamakla.
Çünkü; polisiye hareketler ve basında kendilerinden bahsedilmesi, kendilerinin adam yerine konulduklarını sanmalarına yol açmaktadır.
Son olarak, okullarda ve sosyal kulüplerde, sportif eğitim yanında kültürel sportif davranış eğitimlerinin de yapılması şarttır. Böylece sporun yalnızca bedensel gelişim için değil, ayrıca ruhsal gelişim içinde gerekliliğe anlatılmalıdır.