Lucescu bizden biraz daha Avrupalı. Yenilgiyi bir tek kelime ile açıkladı: Telaş...
Bir mağlubiyeti açıklayabilen tek psikolojik sözcük. Dış basın da böyle söylüyor.
Ne var ki, maç sonrası yazılan tonlarla yerli yazının hepsi bizi teselli etmekten öteye geçmiyor. Ama işin bir bilimsel yönü olmalı.
Bu takım yabancı sahada oynadığı çok zorlu maçlarda hep öne geçmişken, sonunda neden berabere kalıyordu. Takımı, telaşcılıktan kurtaracak ve ruhsal yapısını dengeleyecek psikologlar yok muydu?
Çünkü tıpkı Avrupa’ya girmeye ve Avrupalı olmaya yönelik politik hayatımızdaki telaş gibi, futbolumuzdaki telaş da başımıza iş açıyor.
Yöneticilerin, bir başka deyişle idarecilerin hadi aslanlar deyip sırt okşayarak, sıvazlıyarak çocukları sahaya sürmesi ne kadar yeterli. Doğrusu, Galatasaraylı futbolcuların maçtan evvelki 48 saatlerini nasıl geçirdiklerini psikolojik açıdan incelemek enteresan olacaktır.
Hani hep söyleriz, tren yürümeyince sebebini öğrenen sultan gibi, bırakın şu psikolojiyi istim sonradan gelsin mi denmiştir.
